Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Kiedy się człowiek czymś interesuje, to książki przychodzą do niego. Książka poleca książkę. Tylko, że zawsze ma się większe ambicje niż rezultaty.

Kiedy się człowiek czymś interesuje, to książki przychodzą do niego. Książka poleca książkę. Tylko, że zawsze ma się większe ambicje niż rezultaty.

Miłość nie wyraża się w pragnieniu spółkowania (to pragnienie dotyczy przecież niezliczonej ilości kobiet), ale w pragnieniu wspólnego snu (to pragnienie dotyczy tylko jednej jedynej kobiety).

Miłość nie wyraża się w pragnieniu spółkowania (to pragnienie dotyczy przecież niezliczonej ilości kobiet), ale w pragnieniu wspólnego snu (to pragnienie dotyczy tylko jednej jedynej kobiety).

Z przyjaźnią sprawa nie jest tak prosta. Długo, z trudem się ją zdobywa, ale kiedy już się przyjaźń posiadło, nie sposób się od niej uwolnić, trzeba stawić czoło. Nich pan przede wszystkim nie wierzy, że pańscy przyjaciele będą telefonować do pana co wieczór, jak powinni, by dowiedzieć się, czy nie jest to przypadkiem ten wieczór, kiedy postanowił pan popełnić samobójstwo, lub, bardziej po prostu, czy nie pragnie pan towarzystwa, jeśli nie ma pan ochoty wyjść z domu.

Z przyjaźnią sprawa nie jest tak prosta. Długo, z trudem się ją zdobywa, ale kiedy już się przyjaźń posiadło, nie sposób się od niej uwolnić, trzeba stawić czoło. Nich pan przede wszystkim nie wierzy, że pańscy przyjaciele będą telefonować do pana co wieczór, jak powinni, by dowiedzieć się, czy nie jest to przypadkiem ten wieczór, kiedy postanowił pan popełnić samobójstwo, lub,...

Skąd wiem, że nie mam przyjaciół? To bardzo proste: odkryłem to owego dnia, kiedy miałem zamiar się zabić, żeby im splatać figla, żeby ich ukarać w pewien sposób. Ale kogo ukarać? Niektórzy byliby zdumieni; nikt nie czułby się ukarany. Zrozumiałem, że nie mam przyjaciół.

Skąd wiem, że nie mam przyjaciół? To bardzo proste: odkryłem to owego dnia, kiedy miałem zamiar się zabić, żeby im splatać figla, żeby ich ukarać w pewien sposób. Ale kogo ukarać? Niektórzy byliby zdumieni; nikt nie czułby się ukarany. Zrozumiałem, że nie mam przyjaciół.

Mówi pan o sądzie ostatecznym. Niech mi pan pozwoli roześmiać się z szacunkiem. Czekam nań śmiało: poznałem to, co jest najgorsze, sąd ludzi.

Mówi pan o sądzie ostatecznym. Niech mi pan pozwoli roześmiać się z szacunkiem. Czekam nań śmiało: poznałem to, co jest najgorsze, sąd ludzi.

Mądrośc polega na byciu szalonym, jeżeli tylko okoliczności to usprawiedliwiają.

Mądrośc polega na byciu szalonym, jeżeli tylko okoliczności to usprawiedliwiają.

żyć to znaczy robić często wiele rzeczy bez powodu, po prostu ot tak, dla zachcianki czy kaprysu, a nawet dla zabawy

żyć to znaczy robić często wiele rzeczy bez powodu, po prostu ot tak, dla zachcianki czy kaprysu, a nawet dla zabawy

Śpiewam do księżyca w pełni, okrągłego oka miłej nocy, ciężarnej kotki. Śpiewam do zamarzniętej rzeki, bratniej duszy, jak żyła, jak łza. Śpiewam do troskliwego lasu, pełnego ryb, zajęcy, grzybów. Śpiewam do wspaniałych dni, do letniego wietrzyku i zimowego wichru, do poranków i wieczorów, do mżawki i ulewnego deszczu. Śpiewam do zbocza, do szczytu, do łąki, do pokrzyw, do dzikiej róży, do krzewów. Śpiewam, jakbym pracował w ogrodzie, jakbym rzeźbił stół, jakbym budował dom, jakbym wspinał się na wzgórze, jakbym jadł orzech, jakbym rozpalał ogień. Niby Bóg stwarzający rośliny i zwierzęta. Ja śpiewam, a góry tańczą.

Śpiewam do księżyca w pełni, okrągłego oka miłej nocy, ciężarnej kotki. Śpiewam do zamarzniętej rzeki, bratniej duszy, jak żyła, jak łza. Śpiewam do troskliwego lasu, pełnego ryb, zajęcy, grzybów. Śpiewam do wspaniałych dni, do letniego wietrzyku i zimowego wichru, do poranków i wieczorów, do mżawki i ulewnego deszczu. Śpiewam do zbocza, do szczytu, do łąki, do pokrzy...

Przed każdą przyjemną myślą drzwi się zatrzaskują i znów jestem sama z moimi paraliżującymi myślami.

Przed każdą przyjemną myślą drzwi się zatrzaskują i znów jestem sama z moimi paraliżującymi myślami.

A może niedostatecznie kochamy życie? Czy zwrócił pan uwagę, że dopiero śmierć budzi w nas uczucia? Jakże kochamy przyjaciół, którzy nas właśnie opuścili? Jakże podziwiamy naszych mistrzów, którzy nie mogą już przemówić, bo ich usta pełne są ziemi! Hołd jest wówczas czymś naturalnym, hołd, na który być może czekali przez całe życie. Ale czy pan wie, dlaczego jesteśmy zawsze bardziej sprawiedliwi i wspaniałomyślni wobec zmarłych? Powód jest prosty! Wobec nich nie mamy już zobowiązań. Zostawiają nam swobodę, możemy dysponować czasem, zmieścić hołd pomiędzy koktajlem a randką ze słodką kochanką, słowem, w czasie straconym. Jeśli do czegoś nas zobowiązują, to tylko do zachowania ich w pamięci, a nasza pamięć jest krótka.

A może niedostatecznie kochamy życie? Czy zwrócił pan uwagę, że dopiero śmierć budzi w nas uczucia? Jakże kochamy przyjaciół, którzy nas właśnie opuścili? Jakże podziwiamy naszych mistrzów, którzy nie mogą już przemówić, bo ich usta pełne są ziemi! Hołd jest wówczas czymś naturalnym, hołd, na który być może czekali przez całe życie. Ale czy pan wie, dlaczego jesteśmy zawsze bar...

Uderzyło mnie przede wszystkim, że nie chce mi się robić absolutnie nic, mimo iż gorąco coś robić pragnę. Czułem więc, że nie mam ochoty spotykać ludzi, ale nie chcę też przebywać w samotności; że nie ciągnie mnie do podróży, ale nie chcę dalej mieszkać w Rzymie; nie chcę malować i nie chcę przestać malować; nie chcę ani spać ani czuwać; i tak dalej (…) Niekiedy poddając się majakom nudy, zadawałem sobie pytanie, czy nie chcę czasem umrzeć; było to pytanie najzupełniej uzasadnione, zważywszy na fakt, że tak bardzo nie podobało mi się życie. Wtedy jednak stwierdziłem ze zdumieniem, że chociaż nie lubię żyć, nie chcę także umrzeć”.

Uderzyło mnie przede wszystkim, że nie chce mi się robić absolutnie nic, mimo iż gorąco coś robić pragnę. Czułem więc, że nie mam ochoty spotykać ludzi, ale nie chcę też przebywać w samotności; że nie ciągnie mnie do podróży, ale nie chcę dalej mieszkać w Rzymie; nie chcę malować i nie chcę przestać malować; nie chcę ani spać ani czuwać; i tak dalej (…) Niekiedy poddając się ma...