Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za tę książkę zabrałam się z dużą ciekawością. Zapowiadało się na naprawdę świetnie: zagadkowe samobójstwo, pięć kompletnie różnych kobiet, które spotykają się w biurze notarialnym gdzie dowiadują się że są siostrami a ich ojciec był bigamistą i do tego zaginiony tajemniczy spadek. I faktycznie pierwsze 50 stron przeczytałam jednym tchem z prawdziwą przyjemnością i to tyle, co mogę dobrego powiedzieć o tej książce. Główne bohaterki tytułowe Natalie były tak męczące i irytujące (niestety irytujące również dla czytelnika), że naprawdę z trudem dobrnęłam do końca. Pomimo, że autorka starała się wykreować je na fajne, inteligentne kobiety, dla mnie to głupiutkie, puste rozwydrzone i kłamliwe baby. Dorosłe kobiety nieumiejące gotować, zrobić zakupów, posprzątać. Jedyna z nich posiadająca 2 małych dzieci wykazuje przebłyski kontaktu z rzeczywistością, ale też nie do końca skutecznie, (chociaż niejednokrotnie wydawało mi się, że to właśnie ta dwójka dzieci z całego tego towarzystwa były najbardziej rozsądne i odpowiedzialne). Siostry oczywiście nieustanie się kłócą, a ich słowne przepychanki stanowią ok. 70% książki. Początkowo wydawało mi się to nawet zabawne. Ale co za dużo to nie zdrowo. Wkrótce kłótliwe dialogi sióstr zaczynają męczyć. Po pewnym czasie odniosłam wrażenie, że czytam w kółko to samo. Niby siostry o czymś innym rozmawiają, ale schemat rozmowy ten sam. Drażni też czasami ich nieracjonalne, a nawet po prostu głupie zachowanie. Wątek kryminalny też średnio skonstruowany. Ma mocny początek, a potem akcja siada i na nowo zaczyna się coś dziać gdzieś pod koniec. Brakuje punktu kulminacyjnego, a rozwiązanie rozczarowuje (jest wręcz, przepraszam, idiotyczne i nudne). Dodatkowo razi mnie w tej książce język, błędy, i jakiś taki dziwny styl autorki (często nie wiadomo, kto prowadzi dany dialog). Trzy gwiazdki daję za dobry początek, ciekawy pomysł i dlatego, że finalnie udało mi się dobrnąć do ostatniej strony, a teraz czeka mnie część druga( hura!), którą dostałam w prezencie i stoi na półce, ale nie nastąpi to szybko.

Za tę książkę zabrałam się z dużą ciekawością. Zapowiadało się na naprawdę świetnie: zagadkowe samobójstwo, pięć kompletnie różnych kobiet, które spotykają się w biurze notarialnym gdzie dowiadują się że są siostrami a ich ojciec był bigamistą i do tego zaginiony tajemniczy spadek. I faktycznie pierwsze 50 stron przeczytałam jednym tchem z prawdziwą przyjemnością i to...

Do twórczości Charlotte Link dosyć niechętnie zrobiłam drugie podejście. Po lekturze tak zachwalanego „Obserwatora” byłam rozczarowana, (ot taki sobie kryminał, nic nadzwyczajnego) po „Lisią dolinę” sięgnęłam z braku innej perspektywy na niedzielne popołudnie i … skończyłam w poniedziałek rano
Historia okazała się bardzo przemyślana, momentami trochę skomplikowana, zaskakująca i niesamowicie wciągająca.
Naprawdę trudno napisać w tym przypadku cokolwiek o fabule tej powieści, aby niczego nie zdradzić z sieci zagadek, kłamstw i stłamszonych emocji. Teoretycznie wszystko jest oczywiste, bo porywaczem jest recydywista Ryan. Teoretycznie, bo praktycznie wszystko wygląda zupełnie inaczej. Zwykła pożyczka zaciągnięta u niewłaściwej osoby pociąga za sobą lawinę tragicznych w skutkach zdarzeń, odbijając swoje piętno na życiu kilku osób. Zbrodnia przerażająca, dlatego że kompletnie przypadkowa (nie mówiąc już o sposobie w jak sposób ginie Vanessa) i morderca, któremu przez myśl nie przyszło, że mógłby nim kiedykolwiek zostać, dodatkowo fakt, że ofiarą mógłby zostać każdy z nas naprawdę przeraża.
Jedynym minusem jest polskie tłumaczenie, zostawione Ms i Mr, mocno nadużywane „doń” i „zeń” oraz określenia, które brzmią nieco anachronicznie jak na powieść, która rozgrywa się 2012 roku bardzo denerwuje.
Nie pozostaje mi nic innego jak polecić książkę wszystkim tym, którzy lubią pobawić się w detektywa i odkrywać nie tylko kulisy zbrodni, ale także ludzkie charaktery, których odmienność potrafi niekiedy wprowadzić w nas w niezłe osłupienie. Dostajemy w tej całej historii gorzką prawdę o ciemnej stronie ludzkiej naturze, skomplikowanych relacjach, i ukrywanych głęboko emocjach, które pewnego dnia prowadzić mogą do tragedii. Podsumowując świetny kryminał i zarazem wciągający thriller psychologiczny a przede wszystkim znakomicie naszkicowane portrety psychologiczne bohaterów sprawiają, że na pewno wrócę jeszcze do twórczości Pani Link.

Do twórczości Charlotte Link dosyć niechętnie zrobiłam drugie podejście. Po lekturze tak zachwalanego „Obserwatora” byłam rozczarowana, (ot taki sobie kryminał, nic nadzwyczajnego) po „Lisią dolinę” sięgnęłam z braku innej perspektywy na niedzielne popołudnie i … skończyłam w poniedziałek rano
Historia okazała się bardzo przemyślana, momentami trochę skomplikowana,...

Pierwszą myślą po skończeniu tej książki było „fascynująca”. Bardzo smutna, poruszająca i niepokojąca historia napisana z perspektywy chłopców owładniętych obsesją dziewczętami z sąsiedztwa, które popełniają samobójstwo. Zostawia mnie, tak jak pewnie większość jej czytelników z pytaniem, „dlaczego”?. Czy przez rygor narzucony przez surowych rodziców, szaleństwo, choroba psychiczna, a może przemyślana decyzja? Jedynym niedosytem jest dla mnie to, że nie poznałam, choć trochę bardziej sposobu myślenia głównych bohaterek, oraz to, co tak naprawdę działo się za tymi zamkniętymi drzwiami ich domu. Godna polecenia, dająca do myślenia opowieść, na pewno nie na słoneczny, beztroski weekend.

Pierwszą myślą po skończeniu tej książki było „fascynująca”. Bardzo smutna, poruszająca i niepokojąca historia napisana z perspektywy chłopców owładniętych obsesją dziewczętami z sąsiedztwa, które popełniają samobójstwo. Zostawia mnie, tak jak pewnie większość jej czytelników z pytaniem, „dlaczego”?. Czy przez rygor narzucony przez surowych rodziców, szaleństwo, choroba...