Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść, która nie daje o sobie zapomnieć... Dogłębnie porusza, wchodzi w najgłębsze zakamarki duszy i nie chce już z nich wyjść. Nie tylko opowiada o cierpieniu - lecz sprawia, że i czytelnik je odczuwa, tak samo jak ogrom empatii do głównego bohatera. Warto się o tym przekonać, sięgając po tę książkę!

Powieść, która nie daje o sobie zapomnieć... Dogłębnie porusza, wchodzi w najgłębsze zakamarki duszy i nie chce już z nich wyjść. Nie tylko opowiada o cierpieniu - lecz sprawia, że i czytelnik je odczuwa, tak samo jak ogrom empatii do głównego bohatera. Warto się o tym przekonać, sięgając po tę książkę!

„Życie na ziemi jest tak zorganizowane żeby wszyscy ludzie koniecznie trafili do piekła. Szczególnie w Rosji.”
(fragment książki)

Zapewne podczas czytania tego tekstu wasz telefon komórkowy znajduje się w zasięgu ręki. Instynktownie sięgacie po niego by zadzwonić, odpisać na ważną wiadomość, sprawdzić, co dzieje się na arenie międzynarodowych konfliktów i wojen, wysłać zdjęcie obrazujące gdzie się znajdujecie... Jednak pełni on nie tylko taką funkcję. Jego nieoczywista umiejętność to przechowywanie naszych wspomnień – już nie tylko nasz mózg magazynuje i uporządkowuje przeżyte chwile, lecz w każdym momencie uwieczniamy to aparatem, notatką czy dyktafonem. Na pierwszy rzut oka nie wydaje się być to niczym złym, jednak co stałoby się, gdyby wpadł on w niepowołane ręce? Gdyby za pomocą zapisanych w nich danych ktoś mógłby wciąż odgrywać wasze życie – i znakomicie wprowadzać w błąd waszą rodzinę, przyjaciół, kierownictwo firmy?

Opisaną wyżej sytuację przedstawił nam rosyjski autor, znany przede wszystkim z powieści science – fiction, Dmitry Glukhovsky. W swojej pierwszej realistycznej wizji świata ukazuje on historię młodego mężczyzny – Ilji Goriunowa. Fabuła rozpoczyna się w momencie jego wyjścia z więzienia. Został do niego wtrącony niesłusznie na wskutek sprzeczki z policjantem, który w odwecie aresztował go za domniemane posiadanie i rozprowadzanie narkotyków. Zmarnował on siedem lat swojego życia na odbycie wyroku, a czarę goryczy dodatkowo przepełniła śmierć jego matki w tym samym dniu, w którym opuścił areszt. Pozbawiony pomocy przyjaciół, wsparcia i ciepła rodzinnego, wciąż żądny zemsty bohater pod wpływem zbyt dużej ilości spożytego alkoholu oraz nie mogąc znaleźć ujścia dla wszechogarniającej go wściekłości, zabija swojego wcześniejszego oprawcę. Chcąc jednak uniknąć ponownego skazania, decyduje się na ostateczny krok – dzięki zdobytemu telefonowi wroga podszywa się pod niego. Prowadzi to rzecz jasna do ciągu dalszych komplikacji coraz bardziej utrudniających powodzenie jego planu i coraz bardziej zbliżające do przysłowiowej „ściany”, z pod której nie ma już odwrotu...
Zakończeniem „Tekstu” są słowa: „Są ludzie po których coś zostaje, i są ludzie, po których nie zostaje nic.” Wierzę w to, że w waszym życiu po lekturze tej książki coś pozostanie; że nie tylko zachwyci was jej tematyka, język, niebanalne rozwiązanie akcji... Ale że za kilkanaście lat jej słowa nie staną się dla naszego pokolenia spełnioną przepowiednią, o której nie będziemy mogli zapomnieć wraz z przewróceniem ostatniej kartki...

„Życie na ziemi jest tak zorganizowane żeby wszyscy ludzie koniecznie trafili do piekła. Szczególnie w Rosji.”
(fragment książki)

Zapewne podczas czytania tego tekstu wasz telefon komórkowy znajduje się w zasięgu ręki. Instynktownie sięgacie po niego by zadzwonić, odpisać na ważną wiadomość, sprawdzić, co dzieje się na arenie międzynarodowych konfliktów i wojen, wysłać...

Najlepszy reportaż jaki miałam okazję przeczytać ❤

Najlepszy reportaż jaki miałam okazję przeczytać ❤