Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy profil na Facebooku sugeruje, że mamy do czynienia z czymś więcej niż książką (profil działa na urządzeniach MOBILNYCH, autorzy użyli narzędzia prezentacji danych, które otwiera się tylko na smartfonach). A jednak jest Ajrun książką pod każdym względem, a może i więcej biorąc pod uwagę, że jego treść to wstęp do świata kart i magii. Podróżnicza awantura z bohaterami i bohaterkami którzy kochają się i kłócą to jedynie wstęp.

Jest tutaj jakaś tajemnica. Nawet nie jakaś. Jest tu tajemnica przez duże T, która otwiera przed nami świat, jaki trudno znaleźć pośród wizji literackich speców od kreacji światów. To tajemnica o naturze ostatecznej. Tajemnica której autor nigdy nie nazywa z imienia, a przecież dobrze wiemy, o jaką tajemnicę mu chodzi. Odchodzimy więc od lektury pokrzepieni. Takie chyba było zamierzenie...

Ciekawy profil na Facebooku sugeruje, że mamy do czynienia z czymś więcej niż książką (profil działa na urządzeniach MOBILNYCH, autorzy użyli narzędzia prezentacji danych, które otwiera się tylko na smartfonach). A jednak jest Ajrun książką pod każdym względem, a może i więcej biorąc pod uwagę, że jego treść to wstęp do świata kart i magii. Podróżnicza awantura z bohaterami...

To była ogromnie wciągająca lektura. Wizja tej przyszłości, gdzie lodówka otwiera się po wrzuceniu do niej monety wywoływała dreszcz... No właśnie czego? Niepokoju czy podniecenia? Bohater, z którym utożsamiało się już na pierwszej stronie. Bohater walczący z systemem. Bohater, który... Ale bez spoilerów. Nawet bez zwrotów akcji, czyniących z prozy Dicka prozę Dicka, każda jego wizja to wielka gratka.

To była ogromnie wciągająca lektura. Wizja tej przyszłości, gdzie lodówka otwiera się po wrzuceniu do niej monety wywoływała dreszcz... No właśnie czego? Niepokoju czy podniecenia? Bohater, z którym utożsamiało się już na pierwszej stronie. Bohater walczący z systemem. Bohater, który... Ale bez spoilerów. Nawet bez zwrotów akcji, czyniących z prozy Dicka prozę Dicka, każda...

Pamiętam uczucie zagubienia, senno-letnią atmosferę absolutnie oddającą tytuł utworu. Jakichś młodych osobników nawołujących się i gubiących w mroku rozświetlanym przez... No właśnie przez co? Cokolwiek widzieli w lesie, sami nie mogli być pewni, czy zdarzyło się na prawdę. Czy księżyc świecił? Czy śnili? Satysfakcjonujące uczucie.

Pamiętam uczucie zagubienia, senno-letnią atmosferę absolutnie oddającą tytuł utworu. Jakichś młodych osobników nawołujących się i gubiących w mroku rozświetlanym przez... No właśnie przez co? Cokolwiek widzieli w lesie, sami nie mogli być pewni, czy zdarzyło się na prawdę. Czy księżyc świecił? Czy śnili? Satysfakcjonujące uczucie.