Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pani Meyer często zarzuca się marysuizm. Patrząc na tę książkę nie można się z tym nie zgodzić. Wszystkie postacie są niewiarygodnie dobre, nawet człowiek, który zabiłby drugą osobę bez mrugnięcia okiem od tak staje się potulny jak baranek. Ba, nie tyko jedna z występujących osób. Postacie są płytkie, wszyscy od początku są czarno-biali. Niemniej sposób pisania autorki sprawia, że pomimo tego, iż od samego początku można przewidzieć zakończenie, jest to miła rozrywka. Jeżeli jesteście zmęczeni poważniejszą literaturą, polecam.

Pani Meyer często zarzuca się marysuizm. Patrząc na tę książkę nie można się z tym nie zgodzić. Wszystkie postacie są niewiarygodnie dobre, nawet człowiek, który zabiłby drugą osobę bez mrugnięcia okiem od tak staje się potulny jak baranek. Ba, nie tyko jedna z występujących osób. Postacie są płytkie, wszyscy od początku są czarno-biali. Niemniej sposób pisania autorki...

Niestety, najpierw obejrzałem film. Błąd niewybaczalny

Niestety, najpierw obejrzałem film. Błąd niewybaczalny

Po przeczytaniu tego hmmm... opowiadania nie wiedziałem co zrobić. Krzyczeć? Płakać? Książka jest tak klimatyczna, czyta się ją tak płynnie, że nad odpowiedzią na oba pytania zastanawiam się do dziś. Na koniec, krótka, acz ordynarna prośba: Panie, wincyj!

Po przeczytaniu tego hmmm... opowiadania nie wiedziałem co zrobić. Krzyczeć? Płakać? Książka jest tak klimatyczna, czyta się ją tak płynnie, że nad odpowiedzią na oba pytania zastanawiam się do dziś. Na koniec, krótka, acz ordynarna prośba: Panie, wincyj!