Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest niezwykle lekką i wciągającą historią dwóch młodych ludzi, którzy poznali się przez zrządzenie losu. Wciągnięci w magię poczty elektronicznej znają siebie tylko tyle, na ile ujawnią na swój temat, podczas często gorącej i zabawnej konwersacji. Jest to opowieść ujmująca inteligencją i poczuciem humoru autora, które przedstawił w niebanalny i rozbrajający sposób. Polecam ją wszystkim, którzy choć na moment pragną oderwać się od szarej rzeczywistości i na kilka dni zatopić w opacznym świecie Emmi i Leo - postaci na pozór diametralnie się od siebie różniących, lecz w głębi serca nieco podobnych.
Oczarowana niezmąconą lekkością pióra autora już dziś sięgnę po kolejną część, ponieważ nie mogę przestać sama wyobrażać sobie przyszłych losów tej dwójki charyzmatycznych bohaterów!

Książka jest niezwykle lekką i wciągającą historią dwóch młodych ludzi, którzy poznali się przez zrządzenie losu. Wciągnięci w magię poczty elektronicznej znają siebie tylko tyle, na ile ujawnią na swój temat, podczas często gorącej i zabawnej konwersacji. Jest to opowieść ujmująca inteligencją i poczuciem humoru autora, które przedstawił w niebanalny i rozbrajający sposób....

''Czarna kobieta, biały kraj'' jest jedną z tych książek, które zapragnęłam przeczytać w momencie, gdy zobaczyłam ją po raz pierwszy w księgarni. Nie bez powodu. Poprzednie książki Waris Dirie wywarły na mnie ogromne wrażenie tak więc byłam przekonana, iż ta również mnie zachwyci. Niestety, jestem zmuszona przyznać, że odrobinę się rozczarowałam.
''Kwiat pustyni'' czy ''Córka nomadów'' to książki skupiające się wyłącznie na losach Dirie, które często były wstrząsające, wzruszające, a niekiedy nawet zabawne. Całość podkreślała autentyczność owych historii. Jej najnowsza książka odbiega nieco od poprzednich. Słabo rozwinięty wątek przeżyć, może dlatego, że nie było już o czym opowiadać, a może dlatego, że taki był zamiar? Trudno jest mi to określić. Utwór skupia się głównie na trudnej sytuacji panującej w krajach takich jak Somalia, Etiopia czy Dżibuti oraz na tematach FGM. Oba wątki są szeroko rozwinięte, ponieważ Waris Dirie prowadzi walkę o wzbogacenie jej rodzinnych stron, polepszenie sytuacji gospodarczej rodzinnego kontynentu, a także o zaprzestanie okaleczania afrykańskich kobiet według starego zwyczaju obrzezania, traktowania ich przedmiotowo oraz edukowanie ich.
Książka nie jest jej najlepszym dziełem, co nie wyklucza faktu, że bardzo mi się podobała. Podsumowując całość mogę przyznać, że jestem usatysfakcjonowana, ponieważ po raz kolejny przypomniałam sobie jak silną i niezależną kobietą jest Waris. Nie zważając na przeciwności, które czyhają na nią na każdym kroku, dzielnie kroczy przez życie czyniąc przy tym mnóstwo dobra i niosąc ogromną pomoc i wyzwolenie dla kobiet w podobnych do jej sytuacjach życiowych i nie tylko. Dirie już na zawsze pozostanie w moich oczach inspiracją i osobą godną naśladowania; kobietą, którą będę pragnęła się stać.
Polecam wszystkim, którzy zwątpili we własną siłę i możliwości. Ta książka odbuduje ich stłamszoną wiarę we własne możliwości i na zawsze odciśnie w sercu piętno walki, wytrwałości oraz satysfakcji wygranej.

''Czarna kobieta, biały kraj'' jest jedną z tych książek, które zapragnęłam przeczytać w momencie, gdy zobaczyłam ją po raz pierwszy w księgarni. Nie bez powodu. Poprzednie książki Waris Dirie wywarły na mnie ogromne wrażenie tak więc byłam przekonana, iż ta również mnie zachwyci. Niestety, jestem zmuszona przyznać, że odrobinę się rozczarowałam.

''Kwiat pustyni'' czy...