Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż mogę odpowiedzieć przedmówcy: cała teoria Dumezila jest oparta na właśnie takich skojarzeniach i domysłach. A przecież to na tejże teorii oparł się Aleksander Gieysztor w swojej rekonstrukcji. I teraz pytanie dlaczego Gieysztor jest klasykiem, przed którym należy się pochylać a moja książka jest dla niektórych trudna do zaakceptowania? A przecież w generalnym zarysie zastosowałem te same "luźne skojarzenia”, co Gieysztor a nawet uszczegółowiłem je. Na dodatek Gieysztor - choć był wybitnym mediewistą - poruszył temat, na którym, obiektywnie rzecz biorąc, się nie znał. Banaszkiewicz we wstępie do "Podania o Piaście i Popielu" sugeruje, że Gieysztor zwyczajnie Dumezila nie doczytał. Ja to zrobiłem - choćby ze względu na o wiele łatwiejszy dostęp to pozycji francuskiego historyka a także wielu innych. Czy tylko autorytet historyka ma tu znaczenie? Ostatnio spotkałem się z krytyką kogoś, kto powiedział, że lepiej przeczytać pozycje autorytetów takich jak Brukner, Łowmiański lub Gieysztor. To ja nic z tego nie rozumiem. Przecież ci historycy kompletnie się ze sobą nie zgadzali - więcej jestem pewien, że po cichu pogardzali sobą nawzajem (Brukner rzecz jasna był starszy, ale on pogardzał z kolei innymi autorytetami swoich czasów).
To, że w książce znajdują się błędy czy literówki, w to nie wątpię, ale mam nadzieję, że dla większości czytelników nie to jest głównym kryterium wartości książki i zawartej w niej rekonstrukcji.

Cóż mogę odpowiedzieć przedmówcy: cała teoria Dumezila jest oparta na właśnie takich skojarzeniach i domysłach. A przecież to na tejże teorii oparł się Aleksander Gieysztor w swojej rekonstrukcji. I teraz pytanie dlaczego Gieysztor jest klasykiem, przed którym należy się pochylać a moja książka jest dla niektórych trudna do zaakceptowania? A przecież w generalnym zarysie...