Tym właśnie jest recenzowana książka – zlepkiem artykułów, wywiadów i esejów z całego życia autora. Znajdziemy je w przedmowach do książek, magazynach i przemówieniach brytyjskiego pisarza. Czytając publikację, nie sposób nie odnieść wrażenia, że mimo niezmienności stylu pisarskiego Pratchetta, autor dojrzewa i konsekwentnie kształtuje swój charakter. Poznajemy jego osobowość i jeszcze bardziej zaczynamy darzyć go sympatią, gdyż nie sposób nie polubić staruszka, który rozprawia się w tekstach o początkach swojej kariery dziennikarskiej, Gandalfie i innych anegdotkach, robiąc to w rozpoznawalnym stylu, dzięki umiejętnie prowadzonej linii humorystycznej i przystępnemu stylowi pisarskiemu.

Jednakże nie jest to książka stricte wywołująca uśmiech na twarzach czytelników. Znajdziemy w niej wiele użytecznych przemyśleń autora na różnorodne tematy. Począwszy od wiary, śmierci i chorób, a skończywszy na promowaniu akcji ratowania orangutanów (gdyż jak wiemy, pisarz był bardzo zaangażowany w ochronę tych zwierząt). Czytelnik nie musi się z nimi zgadzać, lecz warto zagłębić się w umysł autora, gdyż niejednokrotnie skłania do przemyślenia swoich poglądów na dany temat. Książka została podzielona na cztery części, z czego ostatnia najbardziej zapada w pamięć, dzięki wyżej wymienionym dysertacjom pisarza.

Książka jest obowiązkowym punktem „do odhaczenia” dla fanów autora. Pomimo, że nie odnajdą w niej zbyt dużo z literatury fantastycznej, to warto po nią sięgnąć i poznać człowieka, dzięki któremu czterdziestotomowy cykl „Świata Dysku” stał się rzeczywistością. Eseje zawarte w publikacji różnią się od siebie tematyką, są interesujące i potrafią przyciągnąć na długie godziny. Osobiście byłem oczarowany recenzowaną pozycją, pomimo, że w swoim dorobku czytelniczym posiadam znikome pozycje autora.

Damian Hejmanowski