Bohaterem „Lorda morskiego” jest John Rossendale, oficjalnie hrabia Stowey, angielski arystokrata. Poza tym John to wagabunda, lekkoduch, samotnik, uciekający przed trudnymi zobowiązaniami i niesłusznymi oskarżeniami na morze, na pokładzie ukochanej łajby Sunflower. John jest żeglarzem, samotnie przemierzającym bezkresne wody oceanów, który daleko za sobą pozostawił nienawidzącą go rodzinę, podejrzliwie przyglądającą się policję i przeszłość, która nie obfituje w przyjemne wspomnienia. A także jedynego na całym świecie przyjaciela. Wszyscy, poza owym przyjacielem, odwróceni są od Johna z powodu wiszącego nad nim oskarżenia o kradzież należącego do rodziny obrazu „Słoneczniki” van Gogha. Obraz przed laty w tajemniczych okolicznościach zniknął z rodzinnej posiadłości, co spowodowało bankructwo arystokratycznego rodu. John wraca w końcu w rodzinne strony, by wbrew swej woli znowu wpaść w sam środek zamieszania, którego centralnym punktem jest wspomniany obraz. Uciekłby pewnie z powrotem na morze, by znowu zostawić wszystkie złe sprawy w tyle, gdyby na jego drodze nie stanęła pewna kobieta, która kradnie jego serce oraz kilku ludzi, którzy odebrać mu chcą znacznie więcej - życie.

„Lord morski” to dziejący się współcześnie lekki thriller, w którym to gatunku również próbował sił Bernard Cornwell. Przyznać trzeba, że to całkiem udana próba. Chociaż nie jest to opowieść mrożąca krew w żyłach swą mroczną tajemniczością, to wciąż odpowiednio trzyma w napięciu. Cornwell ma bardzo lekki styl, dzięki czemu jego powieści pochłania się szybko i przyjemnie. Poziom komplikacji opisywanej tajemnicy jest odpowiednio wyważony, wymieszany z wątkami charakterystycznymi dla innych gatunków, dzięki czemu po „Lorda” sięgnąć może szeroka rzesza czytelników - od wielbicieli klasycznego kryminału, przez fanów thrillerów i sensacji, po czytelników lubujących się w romansach oraz osoby rozmiłowane w morzu i żeglarstwie. Jak wspomniałem we wstępie, autor często wplata w książki własne pasje i tym razem na tapetę poszło żeglarstwo. Zakres fachowego słownictwa i sposób opowiadania o operowaniu łodzią jest naprawdę imponujący, nawet dla takiego szczura lądowego jak ja. Miejscami można odnieść wrażenie, że trochę tych marynistycznych ciekawostek jest zbyt wiele, a nieobyty w temacie czytelnik niewiele zrozumie z opisów poszczególnych czynności wykonywanych przez głównego bohatera. Na szczęście, fragmenty te nie przesłaniają głównego wątku, lecz stanowią tylko szczyptę dodatkowego smaku. Dla fanów żeglarstwa będą z pewnością bardzo miłym elementem. Dla pozostałych czytelników jest ciekawa zagadka, pełnokrwisty bohater, intrygująca opowieść miłosna oraz poruszające wątki lojalności rodzinnej, mocy przyjaźni i siły pieniądza.

Cała powieść, z żeglarskim żargonem włącznie, zostały sprawnie przetłumaczone przez Agnieszkę Wyszogrodzką-Gaik. Przekład ten wydaje się znacznie lepszy niż w przypadku poprzedniej tłumaczonej przez Wyszogrodzką-Gaik powieści Cornwella („Złodziej z szafotu”), gdzie dało się czuć pewną sztywność. Tym razem tłumaczce należą się gratulacje. Nie wiem, czy przekład przypadnie do gustu osobom obytym z żeglarstwem, którzy znaczenia słów takich jak kliwer, rumpel czy bom nie muszą sprawdzać w słowniku [;)], ale mnie ono przekonało. W kwestiach wydawniczych wszystko wydaje się w porządku, poza faktem, że książkę tę z niewiadomych przyczyn wydano w innym formacie niż poprzedni tytuł tegoż autora, przez co na półce tworzy się „schodek”. Dlaczego, Bellono?

Podsumowując, „Lord morski” to lekki i przyjemny thriller o żeglarskim podłożu, napisany przez solidnego i znanego autora. Myślę, że nic więcej dodawać nie trzeba, pozostaje tylko sięgnąć po książkę i poświęcić jej trochę czasu.

Paweł Kukliński