Bohaterką jest Elena, zbliżająca sie czterdziestki kobieta z zawiłą przeszłością, naznaczona rodzinną tragedią. Z opisu książki dowiadujemy się, że przed laty w wypadku straciła najbliższe sobie osoby, niedawno zaś zakończyła poważny związek, potrafi gotować i wyjeżdża do Aspen. Babara O'Neal stawia grube kreski pomiędzy dramatyczną przeszłością bohaterki, jej teraźniejszym zawieszeniem i nadzieją na lepszą przyszłość. Tragiczny wypadek przypomina o sobie nieustannie - nienaprawionymi relacjami z rodziną, nieudanymi związkami, w końcu - bardzo metaforycznie - wielką blizną na plecach. Elena jej nie widzi, ale nieustannie czuje. Teraźniejszość to przede wszystkim kuchnia, przepisy, przyprawy i potrawy, stanowiące wycieczki w czas zaprzeszły, do raju dzieciństwa. Przyszłość jest niewiadomą, choć z góry jest jasne, że pomimo trudów, musi prowadzić do szczęścia.

Konstrukcja bohaterów i ich świata swoją jaskrawością przypomina powieści dla młodzieży. Złożoność jest pozorna, problemy rozwiązywalne jak równania matematyczne, lekarstwem na ból jest miłość, a droga do serca wiedzie przez żołądek.

Język powieści jest lekki i prosty. W przypadku książki O'Neal to wszystko jest in plus - autorka unika dzięki temu popadania w emfazę, jednocześnie trzymając się wyznaczonej ścieżki, jaką jest opowiedzenie historii ciepłej i pokrzepiającej. Wyszedł z tego całkiem smaczny, kolorowy koktajl - równie dobry w niewielkich dawkach, jak i wypity "na raz".

Hanna Kozłowska