Choć ilościowo spuścizna pisarka Arthura Rimbauda nie jest imponująca, to jednak zapewniła mu trwałe miejsce w kanonie arcydzieł światowej poezji. W swoich wierszach stworzył oryginalny język poetycki, zrywający z dorobkiem tradycji i literackimi konwencjami, oparty na wizyjności i odległych skojarzeniach. Zachwyt miesza się tu z cierpieniem, rzeczywistość z halucynacją. Często powracają motywy pragnienia nieskrępowanej wolności i buntu przeciwko mieszczańskiemu światu i jego instytucjom. Późniejsza twórczość autora - pisany prozą poemat "Iluminacje" - świadczy o odejściu od poetyckiego "ja" ku bardziej zobiektywizowanemu opisowi. Poezja Rimbauda inspirowała najważniejsze nurty literackie w Europie, m.in. symbolizm i surrealizm. Do dziś wiersze takie jak "Samogłoski" czy "Statek pijany" wyznaczają granice możliwości artystycznego kunsztu i wyobraźni.