William Faulkner (1897-1962), jeden z najwybitniejszych amerykańskich powieściopisarzy i nowelistów, pochodził z południa Stanów Zjednoczonych, które jest tłem dla większości jego dzieł. Tworzą one ogromny cykl, zwany przez wielu krytyków „Sagą Yoknapatawpha” - wyimaginowanej krainy, której losy ukazują zanik i degenerację dawnych patriarchalnych tradycji amerykańskiego Południa i rozwój nowoczesnego, nie liczącego się z żadnymi etycznymi względami kapitalizmu, opartego na bezwzględnej rywalizacji. Jedno z ogniw tego cyklu stanowi „Azyl”, książka, która zyskała autorowi sławę i ogromną poczytność. Napisana w 1931 r., ukazuje pełen okrucieństwa obraz moralnego zdziczenia ludzi z różnych środowisk społecznych i zupełnej dezintegracji osobowości bohaterki, młodziutkiej dziewczyny, pod wpływem doznanego gwałtu i poniżenia, nagłego zetknięcia z rzeczywistością życia. Powieść ta, znakomicie skonstruowana, operuje nowoczesną techniką pisarską, autor obok innych środków artystycznych wprowadza monolog wewnętrzny pozwalający poznać skomplikowane doznania i przeżycia osób działających. Styl i język jest niezwykle bogaty, żywy i dynamiczny.