W sto lat po śmierci Fiodora Dostojewskiego wszystkie problemy, które autor "Biesów" podejmował w swej twórczości, są nadal "przeklętymi" problemami naszej epoki. Niesprawiedliwość i zło społeczne, irracjonalizm niszczycielskich sił, które przejawiają się w psychice człowieka i zbiorowości na równi z tendencjami do zbytniego racjonalizowania stosunków międzyludzkich - nadal trawią świat współczesny, a ich moc jest coraz groźniejsza. Ujawniły to lata 1980-1981, w których książka powstała. Jest ona opartym na wrażliwej obserwacji i osobistej refleksji świadectwem czasu, mającym wszystkie zalety i wady pisanego na gorąco notatnika przeżyć artysty, inspirowanych tamtymi wydarzeniami. Do wad tych wydawca zaliczył przekraczanie w wielu wypadkach wyznaczanych przez ówczesną rację stanu granic subiektywizmu w ocenie zjawisk, dlatego tak długo trwały rozmowy na temat książki. Z perspektywy czasu medytacja A. Rudnickiego, "uwarunkowana przez gniew czasu, z którym się zmagał", okazała się ważkim głosem w dyskusji nad kształtem naszej wspólnej, Europejczyków, przyszłości.