Moje wspomnienia, wydane po raz pierwszy nakładem Instytutu Literackiego w Paryżu w 1977 roku, są bodaj najgłośniejszą pozycją w dorobku Wacława Solskiego, polskiego pisarza emigracyjnego od lat powojennych mieszkającego w Stanach Zjednoczonych. Autor opisuje w nich swoją młodość, od spędzonego w Łodzi dzieciństwa, poprzez podjęcie działalności w młodzieżowej organizacji socjaldemokratycznej w Mińsku, aż do czasu gdy pod koniec lat dwudziestych, przebywając w Berlinie, zerwał z ruchem komunistycznym.

Moje wspomnienia to bardzo szczery obraz burzliwej młodości, która była zaledwie wstępem do fascynującego życiorysu kosmopolity, pisarza i dziennikarza, ale którą sam autor uważa za najważniejszy okres w swoim życiu.

[opis wydawcy]