Ciotka Polly wolałaby, żeby Pollyanna nigdy nie dorosła. Ale to niemożliwe. Czas płynie niepowstrzymanie i dziewczyna musi zmierzyć się z problemami, jakie niosą ze sobą: miłość i pieniądze.

Pamiętacie Johna Pendletona i jego przybranego syna Jimmy'ego? Spotkacie ich i w tym tomie. Ale pojawią się też nowe osoby w życiu głównej bohaterki. Akcja drugiej części powieści o Pollyannie, której dziecięcy urok i bezpośredniość ma moc zmieniania ludzi i świata — toczy się w Bostonie i w Beldingsville. Dzięki temu widzimy, jak różnią się relacje między ludźmi w dużym mieście i w małym, prowincjonalnym miasteczku. Porównanie to w oczach Pollyanny nie zawsze wychodzi na korzyść oszałamiającego swą różnorodnością i ogromem Bostonu. Przy okazji bohaterka zawiera nowe znajomości, a rozwiązanie pewnej rodzinnej tajemnicy nowo poznanej pani Carew zadecyduje o jej szczęściu i dalszym życiu.

Tytuł Pollyanna dorasta oddaje dokładnie treść dalszych losów dziewczęcej bohaterki. Eleanor H. Porter prowadzi ją przez koleje życia nastolatki i dorosłej, młodej kobiety. Pollyanna jednak (tu odetchnijcie z ulgą) pozostaje sobą: jest lekiem dla tych, którzy utracili nadzieję i zgorzkniali; chętnie zaznajamia się z każdym, nawet z tymi, z którymi „nie powinna”; a wreszcie: łączy ludzi między sobą tak, żeby mogli sobie pomagać i czerpać z tego radość i poczucie sensu życia. Bo oczywiście „gra w zadowolenie” — choć nieraz rozgrywki bywają niełatwe — nadal jest praktykowana przez Pollyannę i nadal też zyskuje nowych zwolenników. A co by się stało, gdyby Pollyanna choć przez jeden dzień porzuciła swoją grę? O tym również dowiecie się z książki.

Znajdujące się w domenie publicznej tłumaczenie Janiny Zawiszy Krasuckiej, choć oznaczone jako przekład autoryzowany, zostało skorygowane w kilku miejscach i uwspółcześnione językowo i stylistyczne (szczegóły jak zawsze w nocie redaktorskiej).