Oprawa miękka
Praktycznie cały dorobek Grabińskiego – od opowiadań przez powieści, a kończąc na dramatach i tekstach teoretycznych – to literatura niesamowita, horror, fantastyka grozy. Jako taka w niektórych formach sprawdzała się lepiej, w innych gorzej. Dramaty Grabińskiego były na przykład interesujące jako próba wywołania wrażenia grozy i niepokoju z teatralnej sceny, ale praktycznie nic ponadto. Powieści zaś stanowiły świetną egzemplifikację okultystycznych teorii popularnych w kulturze przełomu wieków (…). Nic dziwnego więc, że zarówno dawni, jak i współcześni krytycy i komentatorzy uznają krótkie formy za najwyższe – choć najwcześniejsze stadium literackiego rozwoju Grabińskiego.

Szalony pątnik należy do dojrzałej twórczości Grabińskiego, która może zachęcić do zapoznania się także z innymi zbiorami jego opowiadań, a kto wie – może nawet sięgnięcia po pozostałe formy literackie, w których chciał urzeczywistnić „wewnętrzną fantastykę grozy".
Ze Wstępu Krzysztofa Grudnika
Niesamowitnicy. Tom VIII

ZAWARTOŚĆ
Wstęp
1. Szary pokój
2. Nocleg
3. Znak
4. Problemat Czelawy
5. Saturnin Sektor
6. Kruk: z pamiętnika Kazimierza Brzosta
7. Osada dymów
8. Wezwanie
9. Dziedzina