Ronnie jest dzieckiem doskonałym - pięknym i mądrym. Słoneczkiem rozświetlonym smutne życie swojej matki. Jest dobrym chłopcem. Wszyscy tak mówią.

On i Susan mogliby być parą doskonałą, gdyby świat był inny. Gdyby nie ludzie. Ale Ronnie wie, co trzeba zrobić, żeby nikt im nie przeszkadzał. I nie ma w tym nic złego. Przecież jest dobrym chłopcem. Wszyscy tak mówią.

My też z początku w to wierzymy. Ale Patrick Redmond powoli uświadamia nam prawdę o swoim bohaterze, by wreszcie zdjąć mu maskę doskonałości. To, co skrywała, śmiertelnie przeraża - nas i Susan. Nie można już zamknąć otwartej Puszki Pandory, jak nie można naprawić zwichniętych życiorysów, cofnąć niszczycielskich skutków przemocy i upokorzeń, jak nie można zapobiec tragedii.