Co odkrywamy, patrząc w oczy własnej historii? Odkrywamy siebie, nasze marzenia, fascynacje, lęki, niepokoje i dramaty. Kasia Krawiecka, czytając wspomnienia Babci Janki, znalazła coś więcej, znalazła swój kraj, Ojczyznę, tragiczną, a zarazem dumną kresową ziemię, w którą wrosły korzenie jej rodu. Odkryła kawałek wspólnych dziejów. To bardzo osobista historia, a zarazem uniwersalna. Losy jednostek wpisane w los narodu. Szczególną rysą tej książki jest pasja odkrywania prawdy. Kasia Krawiecka zanurza się w wiele światów, by w każdym z nich znaleźć coś własnego, swoistego, ważnego i cennego. To książka o poszukiwaniu miłości do życia, do poświęceń i do wiary. Książka mądra i ciekawa. Każdy znajdzie coś ważnego dla siebie. - Stanisław Srokowski pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, tłumacz, nauczyciel akademicki i publicysta www.srokowski.art.pl

Za każdym razem, gdy słucham niesamowitych wojennych opowieści moich dziadków, otwieram szeroko oczy w zdumieniu i obiecuję sobie, że kiedyś to wszystko opiszę. Tyle tylko, że wiedzę o tamtych czasach powinniśmy chłonąć i spisywać już dziś. Nie czekać, aż nasze najbardziej rzetelne źródła informacji wygasną. Tylko naoczni świadkowie wojennej katastrofy mają każdą tragedię i triumf przetrwania odciśnięte w duszy i umyśle, a zatem ich świadectwo jest najbardziej wiarygodne. Kasia Krawiecka spisała się na medal. Zdołała uchwycić pełną garść wspomnień swojej Babci Janki i przekazać je Czytelnikom w formie poruszającej, bardzo poetyckiej opowieści. - Ada Johnson, pisarka