"W tej świetnej powieści interesuje Greene'a jedynie dramatyczna sytuacja, to, co nazwałbym wielkimi łowami, grą pełną śmiertelnego ryzyka; autor nie próbuje nam wyjaśnić, jak do tego doszło, jak powstały tak silne społeczne prądy wrogości, nienawiści, które doprowadziły do czasowego rozproszenia kleru meksykańskiego. [...]
Tło dramatu księdza wymyka się obserwacji wielkiego pisarza; jego interesuje psychologia. Jest to zresztą jego prawo. Ksiądz błąkający się po indiańskich wioskach, ukrywany przez chłopów, udzielający sakramentu chrztu i małżeństwa, odprawiający Mszę pod strażą - bohaterstwem okupuje własne tchórzostwo i płynący z trwogi alkoholizm, zwykłe człowiecze słabości. W Stanach, przekroczywszy granicę, jest tylko złym księdzem. W Meksyku jest kandydatem na męczennika za wiarę. Jeśli wraca z samobójczym uporem, przeczuwając zasadzkę, w której przynętą jest konający, dusza do ocalenia, czyni to i dlatego, żeby ratować własną godność, samym sobą nie gardzić."