W tym uznanym przez krytyków na całym świecie dziele Edward W. Said bada historię i naturę zachodnich postaw wobec Wschodu, uważając orentalizm za europejski twór ideologiczny, który narzucił pokutujące aż do dziś streotypy Orientu, a wszczególności islamu. Autor pokazuje, jak pisarze, filozofowie i politycy radzili sobie niegdyś z innością dalekowschodniej kultury, z jej zwyczajami i religiami, tworząc uproszczony i z gruntu fałszywy obraz. Said śledzi ten punkt widzenia poprzez pisarstwo Homera, Nervala i Flauberta, Chatraubrianda i Kiplinga, których wspaniałe teksty w sposób decydujący przyczyniły się do romantycznego i egzotycznego obrazu Orientu. Wykorzystując własne doświadzcenie palestyńskiego Araba mieszkającego na Zachodzie, Said zastanawia się, czy te idee stanowią odbicie europejskiego imperializmu i rasizmu.