María Dolz, redaktorka w jednym z madryckich wydawnictw literackich, codziennie rano zachodzi, przed pracą, do kawiarni. Tam przy śniadaniu obserwuje parę małżeńską w średnim wieku, którą jest od dłuższego zafascynowana. Nic o małżonkach nie wie, ale buduje wokół nich wszelkiego rodzaju domysły, pytania, hipotezy, konfabulacje. Fascynacja ta nie mija nawet wtedy, kiedy traci małżonków na jakiś czas z oczu. Z opóźnieniem dowiaduje się o tragedii, która dotknęła parę: mężczyzna, tuż po wyjściu z kawiarni zostaje zaatakowany przez bezdomnego i zabity. Gdy po paru miesiącach wdowa wraca do kawiarni, María Dolz postanawia podejść do niej i przedstawić się. Dotychczasowe domysły, pytania, hipotezy i konfabulacje zaczynają wypełniać się rozmowami, wyznaniami, spotkaniami. Od zagadki śmierci przechodzimy do zagadek uczuć, emocji – zakochań i miłości. Marías jak zwykle próbuje poprzez gęstą materię słów i zdań doopisać kolejną przygodę „myślącego człowieka”.

Po raz pierwszy narratorką jego powieści jest kobieta, stąd pewnie tyle w tej powieści emocji, wzruszenia i niepewności. I stąd może również wrażenie kameralności „Zakochań” – książki natychmiast przyjętej w Hiszpanii i w wielu krajach europejskich jako kolejne arcydzieło autora "Twojej twarzy jutro" i "Serca tak białego".