"Opętanie" - to spowiedź szesnastoletniego chłopca, przedwcześnie dojrzałego w czasie wojny (pierwszej światowej), a jednoczesnie pozostającego nadal dzieckiem. Opowiada on swój romans z niewiele starszą żoną żołnierza, walczącego na froncie. Uczucie to przechodzi wszelkie stadia i zawiłości serca - od prowokacji i manipulacji miłosnej po naiwną prostotę i spontaniczną niewinność, od żarliwej wielkoduszności po chłodne wyrachowanie, od przeblysków dojrzałości po infantylny egoizm i nieodpowiedzialność. Rzekomo niemoralny, utwór ten wywołał oburzenie, zwłaszcza, że pomyślany byl jako świadoma przeciwwaga dla licznych wówczas powieści wojennych. Dziś budzi podziw prostotą formy i mistrzowskimi wizerunkami bohaterów.