Elżbietka wyrosła na urodziwą pannę i chętnych do jej ręki nie brakowało. Jej ojcic, Jeno, upatrzył dla córki Konrada ze Szczekocin i czynił wszystko, żeby go przyjęła.
Konrad wydawał się bardzo dobrą partią. Był pięknym, ciemnowłosym, młodym mężczyzną, do którego wzdychało wiele niewiast. Ładnie się uśmiechał, a w oczach czaiło aię coś, co niewoliło kobiety. Konrad ujrzał Elżbietkę w kościele i zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia, ale Elżbietka wcale nie paliła się do zamążpójścia...