"Miecz nieśmiertelnego".
Ostatnio coś mam wysyp tematów samurajskich ("Droga Miecza", "Samotny wilk I szczenię", "Poranek ściętych głów"). Tym razem aktualna, nowożytna manga. Czytadło - wiem. Ale jak to się czyta.... :) Przez tą pozycję się po prostu płynie. Nie znaczy to, że jest to jakiś wybitny komiks czy dzieło sztuki, ale bardzo wartka i przyjemna lektura. Siadasz...I nie możesz się oderwać. ..I ciągniesz do końca - mimo, że trochę stron jest. Owszem, może trochę drażnić, że niby wciąż to samo (ale to nic w porównaniu do "Samotnego wilka"). Nie doszukiwałbym się tutaj głębokich treści w lekturze. To je po prostu dobra, lekka (choc że względu na przemoc - dla starszego czytelnika) rozrywka. Tyle I aż tyle. Kolejny tom kupuję na 99%

"Miecz nieśmiertelnego".
Ostatnio coś mam wysyp tematów samurajskich ("Droga Miecza", "Samotny wilk I szczenię", "Poranek ściętych głów"). Tym razem aktualna, nowożytna manga. Czytadło - wiem. Ale jak to się czyta.... :) Przez tą pozycję się po prostu płynie. Nie znaczy to, że jest to jakiś wybitny komiks czy dzieło sztuki, ale bardzo wartka i przyjemna lektura. Siadasz...I...

Opowieść o nieśmiertelnym zabójcy, ruszającym na krwawą wyprawę po zemstę z młodą dziewczyną, której rodzice zostali zabici przez członków nowej szkoły walki, zaciekawia fabułą, zachwyca kreską. O ile początek historii jest trochę przeszarżowany, lekko chaotyczny i w efekcie manga nie porywa od pierwszych stron (choć ma bardzo dobrą otwierającą scenę) to potem zaczyna się wsiąkać w opowieść i od połowy drugiego rozdziału (a w tomie jest osiem) z każdą stroną jest lepiej i ciekawiej. A kreska, w powiększonym wydaniu względem pierwszego, niekompletnego, które przed laty pokazał Egmont, wygląda wspaniale. Ołówkowy styl w najlepszym wydaniu, z bogatym tłem, szczegółami, dzięki któremu ożywa świat Japonii z końca osiemnastego wieku, sprawdza się także wspaniale w scenach dynamicznych, krwawych i okrutnych starć głównego bohatera. Kadry są bardzo czytelne, a gdy fabuła spowalnia, sięga po spokojny dialog, a nawet poezję, skłaniają do dłuższego przyglądania się twarzom i scenerii.

Opowieść o nieśmiertelnym zabójcy, ruszającym na krwawą wyprawę po zemstę z młodą dziewczyną, której rodzice zostali zabici przez członków nowej szkoły walki, zaciekawia fabułą, zachwyca kreską. O ile początek historii jest trochę przeszarżowany, lekko chaotyczny i w efekcie manga nie porywa od pierwszych stron (choć ma bardzo dobrą otwierającą scenę) to potem zaczyna się...

Manga to nie tylko jedno z najlepszych dzieł twórcy (jak zostało to wspomniane we wstępie),ale również jeden z topowych tytułów o samurajach, jakie kiedykolwiek się pojawiły. Jeśli więc ktoś lubi otoczkę dawnej Japonii i klimat rodem z filmów Kurosawy sowicie doprawiony bardziej fantazyjnymi treściami, to tym tytułem będzie zachwycony.

Hiroaki Samura od pierwszej strony oferuje czytelnikowi bardzo typowy i klimatyczny świat. Przenosi on odbiorcę do Japonii okresu Edo, gdzie poznaje on głównego bohatera serii. Jest nim Manji samotny ronin z blizną na prawym oku, który wyszkolił się w posługiwaniu wieloma mieczami. Ostrze jego broni posmakowało krwi wielu ludzi (często niewinnych). Odpowiedzialny za szaleństwo i śmierć własnej siostry targany jest wyrzutami sumienia, które stara się odkupić, pokonując „gorszych” od siebie ludzi. Skrywa on również jeszcze jedną dość ważną tajemnicę, która jest jego przekleństwem. Jest on nieśmiertelny i każda zadana mu rana szybko się goi za sprawą czerwonych robaków krążących w jego krwi. W pewnym momencie na jego drodze pojawia się Rin. Młoda dziewczyna, która była świadkiem masakry swojej rodziny i teraz jej umysł opętany jest chęcią zemsty. Krwawej sprawiedliwości, którą w jej imieniu dokona właśnie Manji. Dla niego samego zadanie to staje się również kolejnym krokiem do upragnionego odkupienia.

Historia zaczyna się mocno i równie szybko wchodzi na jeszcze wyższy pułap intensywności i widowiskowości. Na pewno nie będzie to pozycja dla bardziej wrażliwych osób. Twórca bowiem nie stroni od wyrazistej przemocy w kilku momentach nawet mocno skrajnej. Lejąca się krew czy odcinany części ciała pojawiają się dosyć regularnie na kolejnych stronach mangi. Nie jest to jednak nic nadmiernie przesadzonego i na pewno tytuł nie jest „tylko” brutalną samurajską historią.

Fabuła komiksu to coś więcej niż tylko krwawa historia zemsty. Autor w charakterystycznym dla siebie stylu stara się tutaj pokazać ludzkie dramaty. Zarówno Manji, jak i Rin to postacie, które dotknęła tragedia, drastycznie zmieniająca ich życie. Zachodzące w nich przemiany stają się nieodwracalne i pchają do podejmowania drastycznych (często skrajnych) decyzji. W przypadku tego wątku mamy do czynienia z mniej lub bardziej oczywistymi zapożyczeniami z Szekspirowskich dramatów (do których zresztą w swojej twórczości uwielbiał również sięgać Kurosawa). Nie umniejsza to jednak geniuszowi Samury, który potrafił sprawdzone elementy dopasować do własnych potrzeb i ulepić z nich niezwykle wciągającą samurajską opowieść. Przewracając kolejne strony mangi trudno również nie dopatrzyć się tutaj lekko zarysowanego wątku romantycznego. Nie jest to jednak nic nadmiernie oczywistego i trudno stwierdzić czy więź rodząca się pomiędzy postaciami to relacje bardziej romantyczne, czy „rodzinne”(bohater widzi w Rin swoją zmarłą siostrę).

Od strony graficznej tytuł prezentuje się równie wyśmienicie co scenariusz. Mangaka postawił tu na mocno ołówkowy styl, nacechowany pewną dozą prostoty, która doskonale dopasowuje się do treści mangi. Kiedy sytuacja tego wymaga, jego kreska jest delikatna i szczegółowa, w innych scenach zaś staje się ona bezpruderyjnie brutalna, ukazując wszelkie szczegóły scen walki.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=141373

Manga to nie tylko jedno z najlepszych dzieł twórcy (jak zostało to wspomniane we wstępie),ale również jeden z topowych tytułów o samurajach, jakie kiedykolwiek się pojawiły. Jeśli więc ktoś lubi otoczkę dawnej Japonii i klimat rodem z filmów Kurosawy sowicie doprawiony bardziej fantazyjnymi treściami, to tym tytułem będzie zachwycony.

Hiroaki Samura od pierwszej strony...

Rewelacyjna historia, bardzo wciagajaca i pomimo fantystycznych watkow (niesmiertelnosc glownego bohatera) jest tak napisana, ze przenosimy sie do tamtych czasow, do Japonii czasow samurajow.
Fabula sie wciagajaca i ciezko oderwac sie od lektury, bohaterowie sa wyrazisci, maja swoj charakter, emocje, sa realni.
Kreska jest przepiekna. Osobiscie bardzo podoba mi sie ten styl rysowania, jestem zachwycona.
Kazdy lubiacy samurajskie historie musi koniecznie te mange miec.
Bardzo polecam.

Rewelacyjna historia, bardzo wciagajaca i pomimo fantystycznych watkow (niesmiertelnosc glownego bohatera) jest tak napisana, ze przenosimy sie do tamtych czasow, do Japonii czasow samurajow.
Fabula sie wciagajaca i ciezko oderwac sie od lektury, bohaterowie sa wyrazisci, maja swoj charakter, emocje, sa realni.
Kreska jest przepiekna. Osobiscie bardzo podoba mi sie ten...

ZABIĆ, ŻEBY UMRZEĆ

„Miecz nieśmiertelnego” wraca na polski rynek po niemal dwudziestu latach od wydania pierwszego tomu przez wydawnictwo Egmont. Tym razem jednak dostajemy wznowienie w nowej, zbiorczej edycji. Solidnej grubości tom, obwoluta / twarda oprawa (do wyboru),większy format… a co najważniejsze iście rewelacyjna zawartość, która urzeka już na pierwszy rzut oka, a jeszcze bardziej trafia do czytelnika przy bliższym poznaniu.

Manji może pochwalić się nieśmiertelnością. Szczęściarz? Wręcz przeciwnie, bo dla niego stan ten to prawdziwe przekleństwo. Jest sposób by je zdjąć, wystarczy zabić tysiąc złych ludzi. I tu pojawia się problem. Bo o ile jeszcze taką liczbę bandziorów wszelkiej maści da się znaleźć, o tyle nie wiadomo czy ci, których znajdą będą wystarczająco źli, żeby się to liczyło…

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/07/miecz-niesmiertelnego-1-hiroaki-samura.html

ZABIĆ, ŻEBY UMRZEĆ

„Miecz nieśmiertelnego” wraca na polski rynek po niemal dwudziestu latach od wydania pierwszego tomu przez wydawnictwo Egmont. Tym razem jednak dostajemy wznowienie w nowej, zbiorczej edycji. Solidnej grubości tom, obwoluta / twarda oprawa (do wyboru),większy format… a co najważniejsze iście rewelacyjna zawartość, która urzeka już na pierwszy rzut oka,...

Historia zaciekawiła mnie, czekam jak się ona rozwinie. Akcja jest brutalna, ale nie przeszkadza to, a sama opowieść intryguje do dalszego poznania losów głównego bohatera. Czas osadzenia akcji jak dla mnie również na plus. Fajnie się to uzupełnia z takimi historiami, jak pokazany w mniej brutalny sposób Usagi Yojimbo czy równie brutalny Poranek ściętych głów.

Historia zaciekawiła mnie, czekam jak się ona rozwinie. Akcja jest brutalna, ale nie przeszkadza to, a sama opowieść intryguje do dalszego poznania losów głównego bohatera. Czas osadzenia akcji jak dla mnie również na plus. Fajnie się to uzupełnia z takimi historiami, jak pokazany w mniej brutalny sposób Usagi Yojimbo czy równie brutalny Poranek ściętych głów.

Miecz nieśmiertelnego 1 jest to dość gruba cegła jak na mangę, ma ponad 400 stron. Mój egzemplarz w twardej oprawie spędził ze mną trochę czasu w podróży, w plecaku. Muszę przyznać, że tom jest nadal w idealnym stanie.
Tak jak okładce zaznaczono (+18),nie jest to historia dla każdego czytelnika. Mamy tu dużo brutalnych scen walki, które są w dynamiczny sposób narysowane. Jeżeli ktoś nie lubi symbolu maji, swastyki to też tytuł nie dla niego. Nie czytajcie tego w miejscach publicznych. (Pani siedząca obok mnie w pociągu kazała mi spalić Miecz nieśmiertelnego, bo to nazistowska książka [zobaczyła kadr, w którym to bohater ma na plecach wyszyty symbol]Ta pani nie potrafiła pojąć, że ta książka nie ma nic wspólnego z Hitlerem...)
Po pierwszym tomie mogę stwierdzić, że historia zaczyna robić się ciekawa. Nasz główny bohater - Manji - jest zabójcą, rozbójnikiem. Po śmierci swojej siostry, która przez niego zwariowała i została zabita przez wrogów Manjiego, postanawia się zmienić. Aby odpokutować swoje winy, postanawia zabić tysiąc złoczyńców. Na swojej drodze spotyka młodą dziewczynę, której zamordowano rodziców. Manji zgadza się jej pomóc pomścić rodzinę.

Miecz nieśmiertelnego 1 jest to dość gruba cegła jak na mangę, ma ponad 400 stron. Mój egzemplarz w twardej oprawie spędził ze mną trochę czasu w podróży, w plecaku. Muszę przyznać, że tom jest nadal w idealnym stanie.
Tak jak okładce zaznaczono (+18),nie jest to historia dla każdego czytelnika. Mamy tu dużo brutalnych scen walki, które są w dynamiczny sposób narysowane....