Wspaniała encyklopedia o znanej mi kulturze hip-hop. Witamy w Bronksie. II połowa lat 70. Grandmaster Flash czy Kool Herc nakręcają ,,czarne'' dzielnice. Zaczyna się od street art - muzyka stosowana na parkietach, gdzie grywasz w kosza, by z czasem przenieść się do klubów, a ostatecznie wylądować na klipach w muzycznej telewizji. Najwięksi wyjadacze znajdą tu ciekawostki, które mogą ich zaskoczyć - wiadomo, że to kultura ubogich dzielnic - podobnie było z jazzem, w czasach, gdy Afroamerykanie nie byli traktowani na równi z białasami. Mamy typowe uliczne zaczepki, ciągle ktoś coś zmienia, a to dochodzi wokalista, a to panowie dzielą się na grupy, jeden odchodzi, drugi przychodzi, jak w telenoweli. Można się zakręcić - ilość nazwisk i zespołów z Nowego Jorku potrafi przytłoczyć. Pięknie opowiada o historii, którą nie do końca możemy zrozumieć, ponieważ polski hip-hop rozkręcił się w latach 90. wraz z pierwszą kasetą Molesty czy Paktofoniki. To środowisko, które jeszcze nie znajdzie raperów z ,,dobrych, kulturalnych'' domów, bo te czasy dopiero nadejdą, póki co - rządzi ulica i jej prawa.

Wspaniała encyklopedia o znanej mi kulturze hip-hop. Witamy w Bronksie. II połowa lat 70. Grandmaster Flash czy Kool Herc nakręcają ,,czarne'' dzielnice. Zaczyna się od street art - muzyka stosowana na parkietach, gdzie grywasz w kosza, by z czasem przenieść się do klubów, a ostatecznie wylądować na klipach w muzycznej telewizji. Najwięksi wyjadacze znajdą tu ciekawostki,...