Lektury męczone w czasach szkolnych skutecznie obrzydziły mi czytanie książek. Przez nieszczęsnego Sienkiewicza mogłoby mnie tutaj w ogóle nie być. Na szczęście odkryłam Thomasa Harrisa i dalej jakoś się potoczyło. Obecnie wybieram książki na podstawie tematyki a nie narodowości autora.

Lektury męczone w czasach szkolnych skutecznie obrzydziły mi czytanie książek. Przez nieszczęsnego Sienkiewicza mogłoby mnie tutaj w ogóle nie być. Na szczęście odkryłam Thomasa Harrisa i dalej jakoś się potoczyło. Obecnie wybieram książki na podstawie tematyki a nie narodowości autora.

Dla mnie kraj pochodzenia twórcy nigdy nie będzie istotnym kryterium wyboru. I tak jak nie widzę sensu w krytykowanym w tekście podejściu 'bo zagraniczne zawsze lepsze' tak samo nie przemawia do mnie 'lepiej wybierać polskie'. Widocznie nie jestem patriotką.. Wydaje mi się, że coraz częściej wybieram polską sztukę pod różnymi postaciami, lecz nie z powodu polskości, a dlatego iż jest w mojej opinii zwyczajnie dobra. I rozumiem wspieranie obiecujących początkujących lub niedostrzeganych szerzej twórców - wtedy staram się wspomóc ich finansowo jak mogę, bardziej niż w przypadku gwiazdy, ale tak samo dla mnie zasługuje na to np. zespół z Polski jak i Litwy albo Islandii. Wielu polskich pisarzy też nie potrzebuje taryfy ulgowej ze względu na narodowość, bo nie odstają poziomem od światowego, choć wyważone apele aby zwyczajnie dać im szansę oczywiście nigdy nie zaszkodzą ;)

Dla mnie kraj pochodzenia twórcy nigdy nie będzie istotnym kryterium wyboru. I tak jak nie widzę sensu w krytykowanym w tekście podejściu 'bo zagraniczne zawsze lepsze' tak samo nie przemawia do mnie 'lepiej wybierać polskie'. Widocznie nie jestem patriotką.. Wydaje mi się, że coraz częściej wybieram polską sztukę pod różnymi postaciami, lecz nie z powodu polskości, a...

A ja bardzo lubię czytać książki właśnie polskich autorów, dla mnie są bardziej realne, odzwierciedlają naszą rzeczywistość i chyba dlatego są mi bliższe, bardziej interesujące. A szkolne lektury - cóż, wiele zależało od pani od polskiego, jak poprowadziła dyskusję o danej książce. Do niektórych lektur tak bardzo mnie zniechęcili właśnie nauczyciele, że przeczytałam je dopiero dłuuugo po zdaniu matury może dlatego właśnie, że nikt mi nie kazał i nie zadawał tego bezsensownego pytania "co autor miał na myśli?".
Tak w ogóle to jest mi obojętne, czy to autor polski, czy zagraniczny, ważne, że jego książka potrafi mnie zainteresować, że chętnie ją czytam. Myślę, że ci, którzy lubią czytać nie rozgraniczają książek na rodzime i obce, najważniejsze, żeby książka odpowiadała naszym zainteresowaniom i oczekiwaniom.

A ja bardzo lubię czytać książki właśnie polskich autorów, dla mnie są bardziej realne, odzwierciedlają naszą rzeczywistość i chyba dlatego są mi bliższe, bardziej interesujące. A szkolne lektury - cóż, wiele zależało od pani od polskiego, jak poprowadziła dyskusję o danej książce. Do niektórych lektur tak bardzo mnie zniechęcili właśnie nauczyciele, że przeczytałam je...

Ja nie czytałem lektur, więc się do nich nie zniechęcałem.

Ja nie czytałem lektur, więc się do nich nie zniechęcałem.

Ja tam nie sądzę,żeby lektury miały coś wspólnego z negatywnym obrazem polskiej literatury. Raczej cierpi na tym wizerunek wszystkich książek, gdyż postrzegane są za nudne, niewartościowe i zabierające czas.
Nie myślałam także nigdy o tym, że polskie może być gorsze. Mam na swojej półce książki zarówno zagraniczne jak i polskie i szczerze powiedziawszy nie widzę jakieś diametralnej różnicy jeśli chodzi o poziom pisarski. Powiem więcej to co nasze rodzime i polskie w książkach dociera do mnie bardziej, niż najlepszy przekład (który jak ktoś wyżej napisał, czasem może pójść w troszeczkę innym kierunku niż powinien i cała koncepcja książki ogromnie się zmienia).

Ja tam nie sądzę,żeby lektury miały coś wspólnego z negatywnym obrazem polskiej literatury. Raczej cierpi na tym wizerunek wszystkich książek, gdyż postrzegane są za nudne, niewartościowe i zabierające czas.
Nie myślałam także nigdy o tym, że polskie może być gorsze. Mam na swojej półce książki zarówno zagraniczne jak i polskie i szczerze powiedziawszy nie widzę jakieś...

Artykuł interesujący. Wychowywałam się na polskiej literaturze. Czytałam Szklarskiego, Siesicką, Dobraczyńskiego. Później za sprawą wydawnictwa PAX i Znak byli Grabski, Zawieyski, Kuncewiczowa, a także Wańkowicz, Jalu Kurek, Wnuk i inni. Szkoła mnie zniechęciła do literatury Młodej Polski i pozytywizmu. Raczej zniechęcała do polskiej literatury, bo to co proponowała były propagandowe gnioty. Zawsze jednak tą literaturę w mniejszy lub w większym stopniu czytałam. Poziom jej nie odbiega od poziomu literatury innych krajów. Jednak ciekawość świata i innych ludzi ciągnie mnie do literatury różnych krajów. Opis rzeczywistości polskiej mało mnie pociąga, bo ją mam za oknem. Często ten opis z pozycji Warszawy i innych dużych miast odbiega od rzeczywistości Polski Powiatowej.Z ciekawości spojrzałam na własną statystykę 2014 roku. Na przeczytanych ponad 120 książek ponad 20 to polscy autorzy, około 2 ksiązki miesięcznie. Myślę, że w tym roku będzie więcej, ale zobaczymy.Mamy naprawdę świetnych pisarzy, we wszystkich gatunkach, których warto czytać. Niestety promuje się często czytadła, co zniechęca do rodzimej literatury.

Artykuł interesujący. Wychowywałam się na polskiej literaturze. Czytałam Szklarskiego, Siesicką, Dobraczyńskiego. Później za sprawą wydawnictwa PAX i Znak byli Grabski, Zawieyski, Kuncewiczowa, a także Wańkowicz, Jalu Kurek, Wnuk i inni. Szkoła mnie zniechęciła do literatury Młodej Polski i pozytywizmu. Raczej zniechęcała do polskiej literatury, bo to co proponowała były...

Cały artykuł jest niezmiernie ciekawy, zawiera kilka interesujących informacji i co ważne porusza niezwykle istotny problem. Jedyna rzecz z którą nie mogę się do końca zgodzić to społeczność, do jakiej ten swoisty manifest jest adresowany. Uważam, że milczące założenie, przyjęte już we wstępie tekstu, że polski czytelnik z reguły omija książki autorstwa polskich autorów jest błędne, co zresztą widać choćby w pojawiających się komentarzach. Moim zdaniem problemem polskiej prozy czy ściślej rzecz ujmując, problemem polskiej prozy współczesnej są polskie wydawnictwa, a nie polscy czytelnicy. Przyjrzyjmy się temu, co serwują nam oficyny wśród swoich tytułów - aż roi się od pseudo-książek napisanych na zamówienie, których autorami są celebryci wszelakiej maści, a inteligencji raczej średniej. Zobaczmy jakiej jakości wydań i reklamy swoich dzieł doczekali się Małgorzata Rozenek, Kinga Rusin, Weronika Marczuk, Adam Darski czy duet Hołownia i Prokop. Spróbujmy to teraz zestawić z inwestycjami poczynionymi w młodych polskich debiutantów, początkujących prozaików czy poetów. Od razu zaznaczam, że w pełni zdaję sobie sprawę z potencjału ekonomicznego osobowości medialnej, która jest wielokrotnie wyższa niż w przypadku jakiegoś młodego, anonimowego dla szerszych mas twórcy. Ale nie zmienia to faktu, że od wydawnictw, które próbują jawić się jako filary polskiej kultury, można wymagać odrobinę więcej.

Cały artykuł jest niezmiernie ciekawy, zawiera kilka interesujących informacji i co ważne porusza niezwykle istotny problem. Jedyna rzecz z którą nie mogę się do końca zgodzić to społeczność, do jakiej ten swoisty manifest jest adresowany. Uważam, że milczące założenie, przyjęte już we wstępie tekstu, że polski czytelnik z reguły omija książki autorstwa polskich autorów...

Sama zaczęłam swoją pasję czytelniczą od...polskich fantastów. Wpierw był Sapkowski, dalej Grzędowicz, a potem jakoś już poszło. Bo "nasi" gorsi wcale nie są. I nie mówię tu tylko o wspomnianej fantastyce, ale również doskonałych reportażystach - Kapuścińskim czy Hugo-Baderze. Zapewne z każdego innego gatunku można by również wymienić doskonałych twórców.

Największym plusem dla mnie, jest to, czytając polskich autorów wiem dokładnie co autor chciał przekazać, mam do czynienia bowiem z jego faktycznym stylem i sposobem formowania myśli, zdań. Nie muszę się zastanawiać - kto tutaj wypada słabo - autor czy tłumacz, a niestety w przypadku książek zagranicznych, słaba praca tego drugiego jest w stanie diametralnie zmienić odbiór lektury.

Sama zaczęłam swoją pasję czytelniczą od...polskich fantastów. Wpierw był Sapkowski, dalej Grzędowicz, a potem jakoś już poszło. Bo "nasi" gorsi wcale nie są. I nie mówię tu tylko o wspomnianej fantastyce, ale również doskonałych reportażystach - Kapuścińskim czy Hugo-Baderze. Zapewne z każdego innego gatunku można by również wymienić doskonałych twórców.

Największym...

Wychodzi na to, że to wszystko wina lektur... i nic dziwnego bo w podstawówce i gimnazjum są one naprawdę do kitu z wyjątkiem 1 czy 2 książek, które i tak są przeważnie zagranicznego autora. A pytanie, jakie przytoczyła Ariadna: "Co autor miał na myśli?" jest kompletnie bez sensu z punktu widzenia ucznia.

Co do samych polskich książek to czytam i zachęcam innych do czytania, chociażby Białołęckiej czy Sapkowskiego :)

Wychodzi na to, że to wszystko wina lektur... i nic dziwnego bo w podstawówce i gimnazjum są one naprawdę do kitu z wyjątkiem 1 czy 2 książek, które i tak są przeważnie zagranicznego autora. A pytanie, jakie przytoczyła Ariadna: "Co autor miał na myśli?" jest kompletnie bez sensu z punktu widzenia ucznia.

Co do samych polskich książek to czytam i zachęcam innych do...