A ja za to nigdy tej historii i powieści nie lubiłam:) Ten miłosny obłęd był dla mnie mocno przerysowany. Książkę czytałam dobrych parę lat temu, ciekawe czy teraz zmieniłabym o niej zdanie.

A ja za to nigdy tej historii i powieści nie lubiłam:) Ten miłosny obłęd był dla mnie mocno przerysowany. Książkę czytałam dobrych parę lat temu, ciekawe czy teraz zmieniłabym o niej zdanie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Książka wydana przed ponad 150 laty, która jest nadal czytana i wzbudza emocje jest godna zainteresowania . Myślę, że ukazanie ludzkich namiętności i uczuć, które niszczą zamiast budować i wzbudzają w czytelnikach tyle emocji składa się na fenomen tej książki.

Książka wydana przed ponad 150 laty, która jest nadal czytana i wzbudza emocje jest godna zainteresowania . Myślę, że ukazanie ludzkich namiętności i uczuć, które niszczą zamiast budować i wzbudzają w czytelnikach tyle emocji składa się na fenomen tej książki.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ekranizację z Ralphem i Juliette lubię oglądać, ale jakoś jest dla mnie zbyt... jasna, zbyt prosta, ja w tym filmie nie czułam tego napięcia, mnóstwa emocji i klimatu wrzosowisk, jak podczas mojej pierwszej lektury 'Wichrowych wzgórz'.
Co do samej książki, to napisałam na ten temat recenzję, i do tej pory mam takie samo zdanie:
http://lubimyczytac.pl/profil/3716/kryptonite/oficjalne-recenzje/1/5587/tru...

Ekranizację z Ralphem i Juliette lubię oglądać, ale jakoś jest dla mnie zbyt... jasna, zbyt prosta, ja w tym filmie nie czułam tego napięcia, mnóstwa emocji i klimatu wrzosowisk, jak podczas mojej pierwszej lektury 'Wichrowych wzgórz'.
Co do samej książki, to napisałam na ten temat recenzję, i do tej pory mam takie samo zdanie:
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Podobno w porównaniu do swojej siostry, Charlotte, była o wiele skromniejsza." - powiedziałabym, że Emily była raczej ogromnie zamknięta w sobie a skromność nie miała tu nic do rzeczy. Jak dobrze pamiętam, nikomu nie wspomniała że pisze poezję (a tym głównie się zajmowała) a gdy Charlotte odkryła jej wiersze, Emily była wściekła.

"Choć książki wydawane były pod różnymi nazwiskami, twierdzono, że twórcą jest jedna osoba (...)" - przyznam, że nie jestem fanką tej teorii. Wydaje mi się, że książki wszystkich trzech sióstr na tyle się różnią, że trudno bezsprzecznie przypisywać je jednej osobie.

"Charlotte chcąc ukrócić plotki, udała się do wydawcy i ujawniła tożsamość swoją oraz Emily" - Charlotte pojechała do Londynu, by wyjaśnić sprawę plotek ale zabrała ze sobą tylko Annę, ponieważ Emily kategorycznie odmówiła opuszczania Haworth. Przyznam, że nie pamiętam, czy od razu wyjawiła kim jest Elis Bell więc dalej się nie wypowiem :)

Muszę powiedzieć, że ekranizacja z 2011 roku jest okropna. Nie wiem, co myślała sobie reżyserka ale film jest zwyczajnie kiepski. Część scen jest bezsensownie dwuznaczna lub usilnie "dziwaczna" (mam tu na myśli szczególnie jedną scenę po pobiciu Heathcliff'a ale nie chcę spoilerować). Film z Fiennes'em i Binoche oddaje jakoś ducha książki, natomiast wersja Arnold jest po prostu męcząca, niekiedy odstręczająca, nudna.

Nie jestem specjalną fanką "Wichrowych Wzgórz" ale przyznaję, że książka ma swoje momenty.

"Podobno w porównaniu do swojej siostry, Charlotte, była o wiele skromniejsza." - powiedziałabym, że Emily była raczej ogromnie zamknięta w sobie a skromność nie miała tu nic do rzeczy. Jak dobrze pamiętam, nikomu nie wspomniała że pisze poezję (a tym głównie się zajmowała) a gdy Charlotte odkryła jej wiersze, Emily była wściekła.

"Choć książki wydawane były pod różnymi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książkę czytałam co prawda bardzo dawno temu,ale pamiętam,iż mnie wciągnęła. Niestety pamiętam także, na szczęście niezbyt dokładnie, jakąś straszną sytuację związaną z pieskami... :-(

Książkę czytałam co prawda bardzo dawno temu,ale pamiętam,iż mnie wciągnęła. Niestety pamiętam także, na szczęście niezbyt dokładnie, jakąś straszną sytuację związaną z pieskami... :-(

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mimo, że w wersji z Fiennesem wycięli praktycznie większość fabuły z ,,drugiej części" książki, to i tak ją uwielbiam :)

Mimo, że w wersji z Fiennesem wycięli praktycznie większość fabuły z ,,drugiej części" książki, to i tak ją uwielbiam :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie rozumiem fenomenu ,, Wichrowych wzgórz ''. Przecież nie ma tam miłości. Jest fatalne zauroczenie. Obustronne fatalne zauroczenie. To nie miłość. Z miłością może jedynie te uczucie mieć tyle wspólnego, to, że jest również mocne, silne, nieprzewidywalne. Ale zamiast człowieka wznosić na wyżyny, upadla i zniewala. Jest w stanie zaabsorbować całego człowieka. Jego wolną wolę, czas, energię, myśli wszystko. I takie uczucie łączyło Catherine i Heathcliff'a. Namiętność która spala, która każe im równocześnie wielbić, nienawidzić i pogardzać. Utrudniać życie. Tak jak to uczucie nimi zawładnęło tak każde z osobna i razem pragnęli zawładnąć tym drugim człowiekiem. Zniszczyli swoje życie i życie tej drugiej osoby taki obraz przedstawia finał ,,Wichrowych Wzgórz '' Emily Bronte. Zamiast być mocni, coraz bardziej silniejsi, byli coraz bardziej słabsi. To uczucie spalało ich całkowicie, zabierało im całą energię, całą radość życia, chęci do życia , a zmuszało poniekąd do trwania w marazmie. Nie żyli, wegetowali. Nie marzyli, nie żyli, oddychali tylko i pogardzali samymi sobą, za to że pragną , że chcą i nie mogą się uwolnić z tego uczucia, nie chcą i nie mogą, nie mogą, bo nie chcą. Zamknięte błędne koło. Żyli wedle powiedzenia razem źle, osobno jeszcze gorzej. I taka to historia ,, wielkiej miłości '' Catherine i Heatcliffa.
A miłość po prostu przychodzi. Jeżeli ją wpuścimy do środka i będziemy codzienne pielęgnować to wtedy życie jest lepsze. Jak śpiewała śp. Olga Jackowska ,, po prostu bądź i zjedz ze mną śniadanie ''. Ja jestem prostym pytaniem , Ty jesteś na nie odpowiedzią. Ty i ja to dwa trójkąty o czterech bokach...........:)

Nie rozumiem fenomenu ,, Wichrowych wzgórz ''. Przecież nie ma tam miłości. Jest fatalne zauroczenie. Obustronne fatalne zauroczenie. To nie miłość. Z miłością może jedynie te uczucie mieć tyle wspólnego, to, że jest również mocne, silne, nieprzewidywalne. Ale zamiast człowieka wznosić na wyżyny, upadla i zniewala. Jest w stanie zaabsorbować całego człowieka. Jego wolną...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uwielbiam "Wichrowe wzgórza", ale właściwie ze wszystkich ekranizacji, które obejrzałam żadna nie dorastała książce do pięt(już nie wspomnę o tym, że w większości wycięto połowę fabuły). A jedyny ciekawy film to inspirowany książką współczesny melodramat "Dom na wrzosowisku" z 2002 roku.

Uwielbiam "Wichrowe wzgórza", ale właściwie ze wszystkich ekranizacji, które obejrzałam żadna nie dorastała książce do pięt(już nie wspomnę o tym, że w większości wycięto połowę fabuły). A jedyny ciekawy film to inspirowany książką współczesny melodramat "Dom na wrzosowisku" z 2002 roku.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszamy do dyskusji.

Zapraszamy do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post