Chciałabym przeczytać książkę tych polskich miastach, które stały się ofiarami stereotypów. Opowieść na tle uroczych zakątków Sosnowca, Radomia albo Łodzi. Chciałabym przeczytać opowieść, która rzuciłaby nowe lepsze światło na te miasta. Książka która po cichu broniłaby prawdy o tych miejscach i nie pozwoliłaby na upłynnienie niewyraźnych granic kłamstwa.

Chciałabym przeczytać książkę tych polskich miastach, które stały się ofiarami stereotypów. Opowieść na tle uroczych zakątków Sosnowca, Radomia albo Łodzi. Chciałabym przeczytać opowieść, która rzuciłaby nowe lepsze światło na te miasta. Książka która po cichu broniłaby prawdy o tych miejscach i nie pozwoliłaby na upłynnienie niewyraźnych granic kłamstwa.

Gdybym miała wybór, to najchętniej wybrałabym się po raz kolejny do niewielkiego miasteczka w Polsce. Ponieważ jest mi bardzo bliskie ( a przynajmniej memu sercu) bez najmniejszych oporów kupiłabym książkę opisującą Gniew. Jest wyjątkową płaszczyzną do napisania książki. To miasto jest owiane tajemnicą. Historii z nim związanych jest wiele. Na przykład tajemnicza śmierć króla. Miłość pozostawionej na pastwę losów Marysieńki lub epickie bitwy zakonów krzyżackich. Do tego dochodzą niejasne zapisy w kronikach, rzeka, która rzekomo zmieniła kierunek, lasy zamieszkane ongiś przez groźne ludy i nawiedzony zamek.
Jednym słowem: istna kraina tajemnic. Wymarzone miejsce akcji na powieść. Żałuję, że jak na razie pisarze omijają szerokim łukiem to miejsce. Może sami gubią się tam w pomysłach? Jeśli tak, to mam nadzieję, że ktoś wreszcie odnajdzie urok tego miejsca. Czekam ze zniecierpliwieniem i powoli tracę nadzieję...

Gdybym miała wybór, to najchętniej wybrałabym się po raz kolejny do niewielkiego miasteczka w Polsce. Ponieważ jest mi bardzo bliskie ( a przynajmniej memu sercu) bez najmniejszych oporów kupiłabym książkę opisującą Gniew. Jest wyjątkową płaszczyzną do napisania książki. To miasto jest owiane tajemnicą. Historii z nim związanych jest wiele. Na przykład tajemnicza śmierć...

Z chęcią poczytałabym o miejscu w którym nikt nie ma kompleksów. O miejscu gdzie każdy jest idealny. Gdzie zło i wojna to pojęcia o których nikt nigdy nie słyszał. Może dzięki takiej powieści i ja pozbyłabym się kompleksów i stała się lepszym człowiekiem?

Z chęcią poczytałabym o miejscu w którym nikt nie ma kompleksów. O miejscu gdzie każdy jest idealny. Gdzie zło i wojna to pojęcia o których nikt nigdy nie słyszał. Może dzięki takiej powieści i ja pozbyłabym się kompleksów i stała się lepszym człowiekiem?

Rozkładam na stole literacką mapę świata i widzę kraje bliskie oraz lądy dalekie... Widzę miasta w Ameryce, stary Londyn, ulice Moskwy. Tuż obok Narnia i Śródziemie. A tutaj z prawej, nawet niebo ktoś opisał. Na dole mapy podwodny świat, a dalej? Dalej widzę obce planety. Szukam nadal, wytężam wzrok. Nie, niestety nie ma. Nie ma? Nie ma nigdzie moich Wronowic? A przecież tam szum rzeki i słońce wschodzące. Tam zapach truskawek i pianie koguta. Tam spadająca gwiazdka, która zawsze spełnia życzenia. Tam uśmiech moich rodziców, kosze z wikliny dziadka i wełniane skarpety babci. Tam szczeka ukochany pies a gruby kocur wygrzewa się na dachu. Tam jabłonki rodzą owoce słodkie i pachnące.
Wronowice, wieś wielkości pudełka po zapałkach, czyżby dotąd nie miały swego miejsca na tej mapie, rozłożonej na stole? Zapytacie, a czy warto o nich pisać? Czy to miejsce gotowe przyjąć fabułę pięknej książki? Owszem. Bo i ciemny mroczny las się znajdzie dla pisarza horrorów, będą i piękne altany w ogrodach dla bohaterów romansu, znalazłby się nawet rzeczny szlak dla podróżników i odkrywców w powieściach przygodowych. Być może ktoś zakopałby na łące skarb, albo osadził w tym odludziu tajną bazę wojskową?
Wystarczyłoby tylko zauważyć tę miejscowość, mimo, że na mapach jej nie ma. Być może się doczekam powieści, której akcja osadzona jest w moich rodzinnych stronach.

Kto wie, może sama ją napiszę?

Rozkładam na stole literacką mapę świata i widzę kraje bliskie oraz lądy dalekie... Widzę miasta w Ameryce, stary Londyn, ulice Moskwy. Tuż obok Narnia i Śródziemie. A tutaj z prawej, nawet niebo ktoś opisał. Na dole mapy podwodny świat, a dalej? Dalej widzę obce planety. Szukam nadal, wytężam wzrok. Nie, niestety nie ma. Nie ma? Nie ma nigdzie moich Wronowic? A przecież...

Chętnie przeczytałabym książkę o japońskich kawiarniach z kotami. Chyba nikt o tym jeszcze nie pisał, a sądzę, że główny bohater takiej powieści - japoński kot detektyw tropiący zaginioną miskę mleka byłby czytelniczą sensacją!

Chętnie przeczytałabym książkę o japońskich kawiarniach z kotami. Chyba nikt o tym jeszcze nie pisał, a sądzę, że główny bohater takiej powieści - japoński kot detektyw tropiący zaginioną miskę mleka byłby czytelniczą sensacją!

Chciałabym poczytać o Toscani

Chciałabym poczytać o Toscani

Chętnie przeczytałbym jakąś ciekawą powieść umieszczoną w (nie)zwykłym miasteczku w północno-zachodniej Walii. Jestem pewien że turystyczna chluba wyspy Anglesey sprawiłaby, że książka przyciągnęłaby sporo czytelników. Panie i panowie przedstawiam Wam miasteczko, które było opisywane zapewne tylko w przewodnikach i były to najprawdopodobniej najdłuższe przewodniki w historii:
Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch

Chętnie przeczytałbym jakąś ciekawą powieść umieszczoną w (nie)zwykłym miasteczku w północno-zachodniej Walii. Jestem pewien że turystyczna chluba wyspy Anglesey sprawiłaby, że książka przyciągnęłaby sporo czytelników. Panie i panowie przedstawiam Wam miasteczko, które było opisywane zapewne tylko w przewodnikach i były to najprawdopodobniej najdłuższe przewodniki w...

Przypadkiem nie zostały już wszystkie miejsca opisane???

Jeśli nie w książkach, to w encyklopedii, a to już się zalicza do opisu, no bo poczytać o tym można.

Uważam, że ciekawą alternatywą byłyby jakieś bezludne wyspy, które mają nazwę, ale nikt ich nie odwiedza. Może "Wyspa samotnego grajka", albo "Wyspa rechoczącej małpy"???

Chyba nie ma miejsca, które nie zostało przez człowieka zauważone. Jedyne, co mogłoby nas zaskoczyć to jakaś nowa gwiazda/planeta/ciało niebieskie krążąca wokół naszej orbity, na której da się postawić stopę.

Przypadkiem nie zostały już wszystkie miejsca opisane???

Jeśli nie w książkach, to w encyklopedii, a to już się zalicza do opisu, no bo poczytać o tym można.

Uważam, że ciekawą alternatywą byłyby jakieś bezludne wyspy, które mają nazwę, ale nikt ich nie odwiedza. Może "Wyspa samotnego grajka", albo "Wyspa rechoczącej małpy"???

Chyba nie ma miejsca, które nie zostało...

Myślę, myślę i stwierdzam, że najlepszą propozycją jest Łódź!
Dlaczego?
Bo miło się czyta o czymś co się zna i kocha! Łódź pełna zaułków, tajemnic i ciemnych bram jest idealna na miejsce akcji książki.
Dodatkowo taka książka przyniosła by mojemu ukochanemu miastu sławę i starłaby choć troszkę stereotyp o "szarej i brudnej" Łodzi. Łódź bowiem (jak każde miasto) ma zarówno swoje plusy i minusy!
W Łodzi kręcony jest serial "Komisarz Alex", ale on też nie opowiada ciekawej historii miasta...

Dajcie Łodzi szansę - poznajcie ją, smakujcie i nie oceniajcie po pozorach i powierzchowności! Łódź jest miastem z wielkim sercem i duszą, ale trzeba jej zaufać i dać się porwać w wir przeszłości.

Myślę, myślę i stwierdzam, że najlepszą propozycją jest Łódź!
Dlaczego?
Bo miło się czyta o czymś co się zna i kocha! Łódź pełna zaułków, tajemnic i ciemnych bram jest idealna na miejsce akcji książki.
Dodatkowo taka książka przyniosła by mojemu ukochanemu miastu sławę i starłaby choć troszkę stereotyp o "szarej i brudnej" Łodzi. Łódź bowiem (jak każde miasto) ma zarówno...

Miasto, które mam na myśli z pewnością nie należy do literackich miast marzeń. Nie ma wdzięku Barcelony, ezoteryczności Londynu, czy zjawiskowości Nowego Jorku, lecz ma jedną cechę, która wyróżnia je w castingu na literackie miasto. Chodzi mianowicie o osobliwy potencjał.
Jednak nie zrozumcie mnie źle, to miasto nigdy nie będzie miejscem, na które spoglądać będziemy z nieukrywanym zachwytem, śliniąc się do niego na każdą myśl. Nie, nie grozi mu to. Raczej zainteresowanie nasze przybierze formę uczucia oscylującego między ekscentryczną fascynacją, a obrzydzeniem.
Przechodząc już do sedna – mam na myśli Włocławek. To ponad stutysięczne miasto w Kujawsko-Pomorskim, widzi mi się jako miejsce porywającego kryminału. Niemalże opustoszałe ulice (zawsze się zastanawiam się, gdzie ci ludzie są?!) tworzyłyby wyraz pokręconej grozy. Prócz sporadycznych przechodniów, na potrzeby książki strwożonych wszechobecną mafią i korupcją, na ulicach pojawiałyby się czarne mercedesy czy audi, które krążyłyby niczym wygłodniałe szakale. W jednym z nielicznych klubów w mieście, który na potrzeby książki z Piekarni, przerobimy na Kanapkarnie, oczywiście odbywałby się nielegalny handel narkotykami.
W tak skorumpowanym i spenetrowanym przez mafię mieście, żyłby samozwańczy detektyw, który wiódłby życie bezrobotnego. Wychowany w trudnych warunkach, na najbardziej reprezentacyjnej i zarazem najohydniej patologicznej ulicy 3 maja, po wielu nieszczęśliwych latach, postanawia podjąć prywatną zemstę na przestępczym światku.
Ostatnia scena działaby się na nowoczesnym sportowym obiekcie zwanym Halą Mistrzów (która z mistrzami od ponad 11 lat nie ma nic wspólnego). To właśnie tam nasz bohater skonfrontowałby się z szefem miejscowej mafii – kiedyś najbliższym przyjacielem z dzieciństwa.

PS. Większość rzeczy, które tutaj wypisałem to czyste brednie. Włocławek nie jest taki zły, jak go (może kiedyś) opisują. :)

Miasto, które mam na myśli z pewnością nie należy do literackich miast marzeń. Nie ma wdzięku Barcelony, ezoteryczności Londynu, czy zjawiskowości Nowego Jorku, lecz ma jedną cechę, która wyróżnia je w castingu na literackie miasto. Chodzi mianowicie o osobliwy potencjał.
Jednak nie zrozumcie mnie źle, to miasto nigdy nie będzie miejscem, na które spoglądać będziemy z...