Witam!
Czy ktoś z Was otrzymał już książkę? Bo ja jeszcze nie.
Dziękuję i pozdrawiam:)

Witam!
Czy ktoś z Was otrzymał już książkę? Bo ja jeszcze nie.
Dziękuję i pozdrawiam:)

Pięknie dziękuję za wyróżnienie:) Ogromnie się cieszę:) Gratulacje dla pozostałych szczęśliwców! Pozdrawiam serdecznie!

Pięknie dziękuję za wyróżnienie:) Ogromnie się cieszę:) Gratulacje dla pozostałych szczęśliwców! Pozdrawiam serdecznie!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

NataliaS
Jolka
Charlie1608
qasia
Anne_Joy

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

NataliaS
Jolka
Charlie1608
qasia
Anne_Joy

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Wydaje mi się, że każdy związek taki jest. W końcu nie zawsze jest kolorowo. Nie zawsze jest tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Związek dwojga ludzi jest po to by być razem, wtedy gdy jest dobrze i wtedy gdy jest źle. Czasem to co złe, umacnia więź, sprawia, że partnerzy stają się sobie bardziej bliscy. Tak samo w przypadku szczęścia, to co się dzieje wokół nas zawsze ma jakiś sens. Ludzie są stworzeni do tego, by być razem. Każdy z nas nie chce być samotny. Przykladem z mojego najbliższego otoczenia są moi dziadkowie, byli ze sobą ponad 60 lat, poznali się za młodu, w trudnym okresie ówczesnego życia, raz było dobrze raz nie. Ale byli razem cały czas, do ostatnich dni, urodziła im się piątka dzieci, ale umierając byli szczęśliwi. Dużo razem dokonali, zwiedzali świat, wiedzieli, że dobrze przeżyli życie i niczego nie żałują. A wiadomo czasem bywało ciężko, złe wydarzenia sprawiły, że wspierali się zawsze. Rzadko się kłócili, a jak już to dlugo nie potrafili się na siebie gniewać. - to po prostu MIŁOŚĆ <3

Wydaje mi się, że każdy związek taki jest. W końcu nie zawsze jest kolorowo. Nie zawsze jest tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Związek dwojga ludzi jest po to by być razem, wtedy gdy jest dobrze i wtedy gdy jest źle. Czasem to co złe, umacnia więź, sprawia, że partnerzy stają się sobie bardziej bliscy. Tak samo w przypadku szczęścia, to co się dzieje wokół nas zawsze ma...

Zaczęło się już w podstawówce. Oboje bardzo lubili sport – ona najdalej skakała, a on najszybciej biegał. Ponoć jego rodzina posiadała sad z najdorodniejszymi i najsłodszymi jabłkami, a inne dziewczynki zazdrościły jej, gdy znajdywała je w szufladzie szkolnej ławki. Podobno ciągle ją zaczepiał i ciągnął za włosy. I rzekomo tak właśnie zrodziła się miłość trwająca do końca życia. Miłość, która pokonała wiele przeszkód. Której nie przeszkodziła wyraźna niechęć jej matki co do małżeństwa i jej wybranka, ani jego częste i długie pobyty za granicą, dzięki którym mógł zapewnić rodzinie dobrobyt. A zdecydowanie największą z tych przeszkód był alkoholizm, w który później on popadł. Tyle razy przysięgał jej, że więcej nie sięgnie po alkohol, że skończy z nim dla niej. Ale zawsze pozostawało tylko na obietnicach. Ona, pomimo że starała się mu pomóc, momentami miała już dość, niejednokrotnie płakała, wyzywała go. Było wiele kłótni. On zaś przestał dbać o swoje zdrowie, nie brał potrzebnych lekarstw, nie chciał chodzić do lekarza. Doprowadziło to do udaru mózgu.
Pamiętam jak babcia siedziała obok dziadka. Po policzkach spływały jej łzy, a ona tylko trzymała go za rękę i patrzyła. Jej wzrok był zupełnie inny niż zazwyczaj. Nie było w nim pogardy, złości ani żalu, gdy po raz kolejny wracał do domu pijany. Było w nim uczucie, które ciężko opisać. Patrzyła na niego ze szczerą czułością i ciepłem, jak na najważniejszą w życiu osobę. Najwidoczniej prawdziwa miłość jest niezniszczalna.

Zaczęło się już w podstawówce. Oboje bardzo lubili sport – ona najdalej skakała, a on najszybciej biegał. Ponoć jego rodzina posiadała sad z najdorodniejszymi i najsłodszymi jabłkami, a inne dziewczynki zazdrościły jej, gdy znajdywała je w szufladzie szkolnej ławki. Podobno ciągle ją zaczepiał i ciągnął za włosy. I rzekomo tak właśnie zrodziła się miłość trwająca do końca...

To my sami definiujemy co jest trudne a co nie. To co dzisiaj takie jest wcale nie musi być takie jutro. Piękno czai się w każdej cząsteczce otaczającego nas świata i ludzi, tylko od nas zależy czy je dostrzeżemy i odważymy się po nie sięgnąć. Bo niezaprzeczalną prawdą jest, że piękno niezawsze jest łatwe. Często droga do tego co piękne jest ciężka i nie każdemu udaje się ją pokonać. Największym naszym przeciwnikiem w drodze do odkrywania tego co piękne jesteśmy my sami.
Kiedy związałam się z niepełnosprawnym mężczyzną z którym idę przez życie, na nowo zweryfikowałam to co łatwe a to co trudne. Dzięki niemu nauczyłam się cieszyć z prostych rzeczy i z każdym kolejnym wspólnym krokiem wiedziałam, że przybliżam się do nowego rozumienia tego co piękne i co daje mi szczęście. Z każdą wspólną chwilą, wspólną decyzją, kłótnią i godzeniem się, seksem, pocałunkiem, spacerem, wspólnym gotowaniem, wspólnym jedzeniem i potem jego podjadaniem po kryjomu przekonywałam się, że nieważne co się stanie, nieważne o co się pokłócimy albo jak bardzo się obrazimy na siebie to po nocy zawsze przychodzi dzień i każdy dzień przy nim warty jest każdej nocy. Ktoś kiedyś powiedział, że jedyne co nie zmienia się w świecie to to, że wszystko się zmienia. To nieprawda. Po każdej nocy jest dzień. Dzień z Nim!

To my sami definiujemy co jest trudne a co nie. To co dzisiaj takie jest wcale nie musi być takie jutro. Piękno czai się w każdej cząsteczce otaczającego nas świata i ludzi, tylko od nas zależy czy je dostrzeżemy i odważymy się po nie sięgnąć. Bo niezaprzeczalną prawdą jest, że piękno niezawsze jest łatwe. Często droga do tego co piękne jest ciężka i nie każdemu udaje się...

Nie wiadomo dokładnie kiedy spotkali się po raz pierwszy i co ich połączyło. Musiała zadziałać jakaś niezwykła magia by z tak ulotnych istnień stworzyć niezniszczalny związek. Jak w klasycznej bajce dawno, dawno temu tlen i wodór w kosmicznym zawirowaniu natrafili na siebie by potem żyć długo i szczęśliwie pod postacią wody. Spotykamy ich wszędzie, a trwałość ich związku jest tak oczywista, że nawet się nad nim nie zastanawiamy. Idealna para unikająca rozgłosu, poklasku i egzaltowanych deklaracji. Mogła by być doskonałym przykładem dla wielu zakłamanych celebrytów lubujących się w uroczystych wyznaniach o potędze ich aktualnego wyboru. Przejrzystość tego układu aż prosi się o hasło: Czysta woda – wierny związek bez pierwiastka hipokryzji.

Nie wiadomo dokładnie kiedy spotkali się po raz pierwszy i co ich połączyło. Musiała zadziałać jakaś niezwykła magia by z tak ulotnych istnień stworzyć niezniszczalny związek. Jak w klasycznej bajce dawno, dawno temu tlen i wodór w kosmicznym zawirowaniu natrafili na siebie by potem żyć długo i szczęśliwie pod postacią wody. Spotykamy ich wszędzie, a trwałość ich związku...

Dla mnie przykładem niezniszczalnej miłości zawsze była ta łącząca moich dziadków. Ich związek od samego początku nie był łatwy. Rodzice babci nie akceptowali jej wybranka i starali się odwieść ją od decyzji o małżeństwie. Wspólne szczęście utrudniała im nie tylko rodzina, ale też praca. Babcia pracowała jako nauczycielka i niedługo po ślubie została wysłana do szkoły w innym województwie, dziadek oczywiście podążył za nią i zaakceptował pierwszą pracę, jaką udało mu się znaleźć, byle tylko móc z nią być.
Po kilku latach, kiedy mieli już dwójkę dzieci, znaleźli się w nieciekawej sytuacji finansowej, która zmusiła dziadka do szukania zatrudnienia za granicą, co wiązało się z rozłąką na czas bliżej nieokreślony.
Jednak żadna z tych rzeczy - ani niezadowolenie rodziny, ani kłopoty, ani odległość - nie była w stanie osłabić ich uczucia.
Podziwiałam ich za to, że nigdy nie wydawali się być w sobie ślepo zakochani. Byli świadomi wad drugiej osoby, ale nie przypominam sobie, by kiedykolwiek ich to poróżniło. Przeciwnie, pomagali sobie nawzajem stać się jak najlepszymi ludźmi.
Podczas gdy moje koleżanki marzyły o miłości jak z filmów czy książek, ja marzyłam o takiej jak ta, która spotkała moich dziadków. Silnej i niepokonanej przez żadne przeciwności losu.

Dla mnie przykładem niezniszczalnej miłości zawsze była ta łącząca moich dziadków. Ich związek od samego początku nie był łatwy. Rodzice babci nie akceptowali jej wybranka i starali się odwieść ją od decyzji o małżeństwie. Wspólne szczęście utrudniała im nie tylko rodzina, ale też praca. Babcia pracowała jako nauczycielka i niedługo po ślubie została wysłana do szkoły w...

Przykładem takiego związku są moi dziadkowie. Trwają razem mimo wielu przeciwności, złości i sytuacji, które rozbiłyby niejeden związek. Mimo śmierci jednego z dzieci, uzależnienia dziadka i ciężkiego charakteru babci tworzą parę tak silną, że niejeden związek mógłby im pozazdrościć. Teraźniejsze pary najprawdopodobniej rozstały się, stwierdziły, że nie ma sensu się ze sobą męczyć, jednak mimo tylu przeciwności i złych intencji innych osób moi dziadkowie trwają ze sobą i niesłychanie mocno się wspierają. Mimo tego, że czasem maja siebie dość, na koniec dnia patrzą na siebie i mówią "Stare to to a głupie, a jednak jakby zabrakło, było by tak pusto".Myślę, że to jedno zdanie wyraża więcej niż 1000 słów.

Przykładem takiego związku są moi dziadkowie. Trwają razem mimo wielu przeciwności, złości i sytuacji, które rozbiłyby niejeden związek. Mimo śmierci jednego z dzieci, uzależnienia dziadka i ciężkiego charakteru babci tworzą parę tak silną, że niejeden związek mógłby im pozazdrościć. Teraźniejsze pary najprawdopodobniej rozstały się, stwierdziły, że nie ma sensu się ze sobą...