Tak naprawdę nikomu nic się nie wymsknęło. Tatuś nauczył mnie mówić "DUPA" niedługo po tym jak zaczęłam w ogóle mówić. Bardzo szybko zorientowałam się, że to zakazane słowo i używałam go tak często jak tylko możliwe.
Niestety pewnego razu tatuś pożałował, że mnie tego nauczył. Wcześniej był bardzo z siebie zadowolony ku świętemu oburzeniu mojej mamy.
Była niedziela, środek lata. Wracaliśmy z kościoła całą rodziną. Tatuś wziął mnie na tzw "barana". Niósł mnie tak przez dobrą chwilę cały szczęśliwy. Niestety jego szczęście trwało do momentu kiedy rozdarłam się na cały głos: dupa, dupa, dupa. Oczywiście cały tłum ludzi wychodzących z kościoła to słyszał.
Tatuś zasuwał do domu jakby się za nim kurzyło.
Już więcej nie próbował uczyć mnie żadnych niecenzuralnych słów.
Później po prostu nauczyłam się ich sama :))

Tak naprawdę nikomu nic się nie wymsknęło. Tatuś nauczył mnie mówić "DUPA" niedługo po tym jak zaczęłam w ogóle mówić. Bardzo szybko zorientowałam się, że to zakazane słowo i używałam go tak często jak tylko możliwe.
Niestety pewnego razu tatuś pożałował, że mnie tego nauczył. Wcześniej był bardzo z siebie zadowolony ku świętemu oburzeniu mojej mamy.
Była niedziela, środek...

Wracałem z czteroletnią córką do domu i przed bramą spotkałem sąsiada który zaczął opowiadać coś a jego opowieść jak zwykle okraszona była bluzgami i w pewnym momencie moja córka mu przerwała słowami: "plose pana nie mówi się kulwa mać".

Wracałem z czteroletnią córką do domu i przed bramą spotkałem sąsiada który zaczął opowiadać coś a jego opowieść jak zwykle okraszona była bluzgami i w pewnym momencie moja córka mu przerwała słowami: "plose pana nie mówi się kulwa mać".

Pamiętam jak dziś dzień, swoje pierwsze przekleństwo. Miałam wtedy 5 lub 6 lat, był słoneczny dzień, a my z mamą miałyśmy iść na zakupy.
Właśnie tego dnia, zobaczyłam w telewizji nową reklamę zabawki, która tak mi się spodobała, że stwierdziłam, muszę ją mieć.
Chodziłyśmy po sklepach zabawkowych, szukałyśmy, ale nigdzie nie było tej zabawki - na dziś dzień nawet nie pamiętam co to było.
Wiem jednak, że w końcu moja rodzicielka straciła cierpliwość i postanowiła zaprzestać szukania dla mnie zabawki.
Niewiele myśląc (jak wtedy dość często) puściłam jej rękę i zaczęłam biegać po targowisku jak opętana.
Po jakiś czasie zatrzymałam się przed sklepem, gdzie akurat była moja zabawka! I wszystko super, ale nie było za to mojej mamy, która miała pieniądze.
Gdy mnie w końcu znalazła, usłyszała jedno zdanie "No kułwa, ile można czekać, mamo?"
Okazało się, że usłyszałam gdzieś słowo i mi się spodobało. Moja mama była w takim szoku, że nawet nie wiedziała co na to powiedzieć, więc zbyła to gromkim śmiechem.
Do dzisiaj się z siebie nabijamy, a jak mnie wkurzy, to mówię do niej No kułwa, ile można czekać, mamo?" :)

Pamiętam jak dziś dzień, swoje pierwsze przekleństwo. Miałam wtedy 5 lub 6 lat, był słoneczny dzień, a my z mamą miałyśmy iść na zakupy.
Właśnie tego dnia, zobaczyłam w telewizji nową reklamę zabawki, która tak mi się spodobała, że stwierdziłam, muszę ją mieć.
Chodziłyśmy po sklepach zabawkowych, szukałyśmy, ale nigdzie nie było tej zabawki - na dziś dzień nawet nie...

Tak doskonale znam z opowieści rodzicieli jak wyglądał mój pierwszy bluzg.
Początek lat 90-tych, miałam 3 lata. Tatko naprawiał telewizor a ja roztropne dziecię które się przypatrywało powiedziałam :
- wyjeb go przez okno.
Pozamiatane.

Tak doskonale znam z opowieści rodzicieli jak wyglądał mój pierwszy bluzg.
Początek lat 90-tych, miałam 3 lata. Tatko naprawiał telewizor a ja roztropne dziecię które się przypatrywało powiedziałam :
- wyjeb go przez okno.
Pozamiatane.

Nie pytam jak zaistniała sytuacja, bo nie jestem godna rzucić tym kamieniem ani ja ani mąż- przeklinanie to niestety chyba nasza niechlubna ludzka natura .
Kończyliśmy remont pokoi dzieci. Starsze z dzieci- córka- wyrosła już ze swojego łóżka, więc kupiliśmy i wstawiliśmy jej nowe. Synek 4letni zaś musiał się zadowolić się jeszcze swoim starym/jak nowym . Mówi do nas:
-Ja tez chciałbym mieć nowe.
-Ale masz przecież śliczne, dziadek Ci zrobił. Tak się starał- odpowiadam.
-Ale chciałbym mieć nowe, jak Oliwia- ciągnie dalej synek.
-Ale co zrobimy z tym?-pytam. Synek odpowiada bez zastanowienia
-Wypie...limy- odpowiada bez zastanowienia synek
Co dziwne. Wiele wyrazów mówi jeszcze niepoprawnie logopedycznie, to tutaj te ,,R" w tym przekleństwie zabrzmiało tak przeraźliwie dźwięcznie. Wybrzmiało nam w uszach niemal,jak łoskot ciężkiego metalowego talerza upuszczonego w ciemnym pomieszczeniu i to po długiej ciszy. Chyba to właśnie spotęgowało nasze zdumienie całą sytuacją.

Nie pytam jak zaistniała sytuacja, bo nie jestem godna rzucić tym kamieniem ani ja ani mąż- przeklinanie to niestety chyba nasza niechlubna ludzka natura .
Kończyliśmy remont pokoi dzieci. Starsze z dzieci- córka- wyrosła już ze swojego łóżka, więc kupiliśmy i wstawiliśmy jej nowe. Synek 4letni zaś musiał się zadowolić się jeszcze swoim starym/jak nowym . Mówi do nas:
-Ja...

Historia koleżanki:

Córka lat 4 wybrała się z babcią do sklepu. Przed wejściem Michalina upierała się, żeby wjechać do sklepu samochodem, ale babcia niestety odmówiła. Wzięły więc wózek i babcia usadziła małą w rozkładanej części dla dzieci. Jednak, gdy zaczęły lawirować między nierozłożonym towarem, ludźmi i ich wózkami w zatłoczonych alejkach i w końcu widząc kolejki do kas, Michalinka powiedziała: Widzis babciu, gdybyśmy wzięły samochód, to byśmy zapierdalały!

Historia koleżanki:

Córka lat 4 wybrała się z babcią do sklepu. Przed wejściem Michalina upierała się, żeby wjechać do sklepu samochodem, ale babcia niestety odmówiła. Wzięły więc wózek i babcia usadziła małą w rozkładanej części dla dzieci. Jednak, gdy zaczęły lawirować między nierozłożonym towarem, ludźmi i ich wózkami w zatłoczonych alejkach i w końcu widząc kolejki do...

Moje pierwsze przekleństwo było , jak miałam 14 lat. Z moimi rodzicami byliśmy baardzo blisko. Ale była pewna granica, jak zwykle :)
I pewnego razu , siedziałam z rodzicami , pisałam na telefonie z kilkoma osobami, gdy moja mama zadała mi pytanie byłam w innym świecie . Wiec zajeta telefonem i przejeta jakąś sprawą , zamiast napisać , powiedziałam . 'Popieprzyło Ci sie ?' Ja od razu gdy usłyszałam co powiedziałam spojrzałam na mame , mama zdziwiona na mnie . A po sekundzie zaczełam przepraszać i wogóle . A moja mama sie tylko roześmiała . Ale do dzisiaj sie tak pilnuje , mimo ze mam 19 lat i sama jestem mama, nie powiem przy mojej nawet cholera , akbo kurcze :D

Moje pierwsze przekleństwo było , jak miałam 14 lat. Z moimi rodzicami byliśmy baardzo blisko. Ale była pewna granica, jak zwykle :)
I pewnego razu , siedziałam z rodzicami , pisałam na telefonie z kilkoma osobami, gdy moja mama zadała mi pytanie byłam w innym świecie . Wiec zajeta telefonem i przejeta jakąś sprawą , zamiast napisać , powiedziałam . 'Popieprzyło Ci sie ?'...

Moja matka zawsze przeklinała przy mnie, wcale się tym nie przejmując – gorzej było dopiero wtedy, gdy bezmyślnie zaczynałam powtarzać za nią brzydkie wyrazy. Łajała mnie wtedy, że nie wolno tak nie mówić, ale jak tylko podrosłam, przestała kompletnie zwracać na to uwagę.

Moja matka zawsze przeklinała przy mnie, wcale się tym nie przejmując – gorzej było dopiero wtedy, gdy bezmyślnie zaczynałam powtarzać za nią brzydkie wyrazy. Łajała mnie wtedy, że nie wolno tak nie mówić, ale jak tylko podrosłam, przestała kompletnie zwracać na to uwagę.