Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarnula
damian
Kamil
Mystery
anin

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Czarnula
damian
Kamil
Mystery
anin

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Odkryłem jak wyjść z choroby.

Odkryłem jak wyjść z choroby.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Gdy swoją miłość spotykamy, snujemy wspólne plany, czujemy się wyjątkowi, bo mamy do kogo przytulić głowę, komu się wypłakać w razie niepowodzenia, mamy z kim świat zmieniać. Później znajomoś się rozwija, aż nadchodzi ten dzień upragniony, tak długo planowany, w każdym calu dopieszczony. Wtedy wydaje nam się, że to nasz dzień w życiu najpiękniejszy, ale nie wiemy jak bardzo jesteśmy w błędzie.
Mój najpiękniejszy dzień nadszedł trochę później. Dobrze pamiętam, był Nowy Rok, już miałam oddać się odpoczynkowi błogiemu, gdy nagle coś się zaczeło dziać ze mną. Przeżyłam wtedy koktaj emocji wszelkich, mnóstwo strachu, stresu, podekscytowania, szczęścia i ulgi gdy na świat przyszło małe cudo. Nie było nam wtedy łatwo i nie wyszliśmy z tej walki bez szwanku. Szwy i pełno siniaków to była nasza zapłata. Od tamtej chwili moje życie się o 180 stopni odwróciło, pełno nieprzewidzianych sytuacji wnosiło, mnóstwo dumy i radości, ale i strach co jakiś czas w mym sercu gości i to może miłości która scala i sprawia, że jesteśmy jak trybiki w maszynie, potrafimy funkcjonować tylko wspólnie, tylko wtedy jesteśmy wydajni i tylko wtedy coś znaczymy a nasze istnienie ma sens

Gdy swoją miłość spotykamy, snujemy wspólne plany, czujemy się wyjątkowi, bo mamy do kogo przytulić głowę, komu się wypłakać w razie niepowodzenia, mamy z kim świat zmieniać. Później znajomoś się rozwija, aż nadchodzi ten dzień upragniony, tak długo planowany, w każdym calu dopieszczony. Wtedy wydaje nam się, że to nasz dzień w życiu najpiękniejszy, ale nie wiemy jak bardzo...

Dziś kochani drodzy moi,
Powiem kilka słów choć nie przystoi.
O porodzie dziś pogadam,
Chociaż w melancholię wpadam.
Dzień pamiętny, bo styczniowy,
A w moim życiu niezwykle przełomowy.
Syna pierworodnego porodziłam,
Takiego o jakim zawsze marzyłam.
Radość spłynęła na moje ciało całe,
Nagle pojawiły się emocje takie niezrozumiałe.
Wtedy człowiek tak naprawdę wszystko docenia,
Pojawia się chęć do życia,zamiast lenia.
Takie maleństwo tyle szczęścia daje,
Zmienia wszystkie dotychczasowe zwyczaje.
I każdego dnia dziękuję Bogu,że na mej drodze stanął,
I stał się wielką miłością mą niespodziewaną.

Dziś kochani drodzy moi,
Powiem kilka słów choć nie przystoi.
O porodzie dziś pogadam,
Chociaż w melancholię wpadam.
Dzień pamiętny, bo styczniowy,
A w moim życiu niezwykle przełomowy.
Syna pierworodnego porodziłam,
Takiego o jakim zawsze marzyłam.
Radość spłynęła na moje ciało całe,
Nagle pojawiły się emocje takie niezrozumiałe.
Wtedy człowiek tak naprawdę wszystko...

Góry.
Wakacje.
Niedziela.
Słońce.

Wychodzę na zewnątrz zachęcona przez piękną pogodę i ciocię.
Wychodzę w poszukiwaniu ładnych ujęć, z nadzieją na udane zdjęcia.
Nie jestem przygnębiona, ale żadna radość ze mnie nie tryska.
Ani za zimna, ani za gorąca.
Obojętna.
I spotykam Go.
Siedzi wśród innych mieszkańców górskich pensjonatów, ale widzę w nim niepewność i nieufność w stosunku do obcych ludzi.
Pewnie sam nie wie, skąd się tam wziął.
Jeszcze mnie nie zauważył.
A ja już wiem.
Wiem, że inaczej być nie może.
Podchodzę. A im jestem bliżej Niego jestem, tym jest piękniejszy.
Robię mu kilka zdjęć, aż w końcu przy którym ujęciu, obraca się do mnie.
Spotykamy się wzrokiem.
I wszystko się zaczyna. Przepadam w Nim bez granic.

Tydzień później.
Niedziela.
Burza i ulewa.

Wracamy do domu.
Tata.
Mama.
Mój brat.
Ja.
I On.
Chyba nie przepada za podróżami.
Odnajduje na moich kolanach bezpieczne miejsce.
Od tamtej pory siada tam za każdym razem, kiedy jedzie samochodem.
Z wystawionym językiem.
Jak na psa jeżdżącego samochodem przystało.

Zadasz sobie pytanie: "co w Nim było takiego wyjątkowego?".
Ja odpowiem: "Sprawił, że już nie jestem obojętna".

Góry.
Wakacje.
Niedziela.
Słońce.

Wychodzę na zewnątrz zachęcona przez piękną pogodę i ciocię.
Wychodzę w poszukiwaniu ładnych ujęć, z nadzieją na udane zdjęcia.
Nie jestem przygnębiona, ale żadna radość ze mnie nie tryska.
Ani za zimna, ani za gorąca.
Obojętna.
I spotykam Go.
Siedzi wśród innych mieszkańców górskich pensjonatów, ale widzę w nim niepewność i nieufność w...

Dwa oblicza miłości

Po kłótni (ciche dni)...
Taniec nad przepaścią własnych urojeń
Otwarta rana wciąż przebijana sztyletem na nowo
Okruchy szczęścia ze stołu samotności zgarnięte bezwzględną ręką
Bezgłośne cierpienie z krzykiem na ustach

Po zgodzie...
Ból zranionej dumy rozmyty w pocałunku
Odłamki stłuczonego serca posklejane nadzieją
Marzenia o przyszłości ulepione ze wspólnych obietnic
Ciała ciasno splecione zaufaniem

Dwa oblicza miłości

Po kłótni (ciche dni)...
Taniec nad przepaścią własnych urojeń
Otwarta rana wciąż przebijana sztyletem na nowo
Okruchy szczęścia ze stołu samotności zgarnięte bezwzględną ręką
Bezgłośne cierpienie z krzykiem na ustach

Po zgodzie...
Ból zranionej dumy rozmyty w pocałunku
Odłamki stłuczonego serca posklejane nadzieją
Marzenia o przyszłości ulepione...

Podziękowanie

Czas nieubłaganie wskazówki przesuwa,
a w mojej głowie teoria się wysnuwa.
Że jesteśmy dla siebie stworzeni,
bo od tylu lat zgodnie połączeni.

Pamiętam dzień, gdy Cię spotkałam,
jak cholernie się bałam,
znowu komuś mocno zwierzyć,
serce do rąk Twych przymierzyć.

Wziąłeś je delikatnie jak szkło,
pogłaskałeś, rozgrzałeś - to było to.
Z każdym dniem lepiej było,
czasem się bałam, że to mi się śniło.

Opiekowaliśmy się, Ty-mną, Ja-Tobią,
byłeś mym oparciem, ja Twoją ozdobą.
Zawsze mogłam liczyć na wsparcie,
zszywaliśmy razem każde rozdarcie.

Trochę obaw, czasem kilka lęków,
bo ludzie lubią zasiać sporo zamętu.
Najważniejsze było to,że Ci ufałam
i prawie w ogóle się nie bałam.

To dobra decyzja była,
a historia ta się nie przyśniła.
Wciąż razem jesteśmy, jest nam wspaniale,
znamy się prawie doskonale!

Dlatego Kochany - dziękuję.
I przy świadkach Cię całuję.

Podziękowanie

Czas nieubłaganie wskazówki przesuwa,
a w mojej głowie teoria się wysnuwa.
Że jesteśmy dla siebie stworzeni,
bo od tylu lat zgodnie połączeni.

Pamiętam dzień, gdy Cię spotkałam,
jak cholernie się bałam,
znowu komuś mocno zwierzyć,
serce do rąk Twych przymierzyć.

Wziąłeś je delikatnie jak szkło,
pogłaskałeś, rozgrzałeś - to było to.
Z każdym dniem lepiej...

Ugasiłam swoje pragnienie miłości
Piłam łapczywie,
nie wierząc w swoje szczęście
Trafiłeś mi się,
trafiłeś.
Jak los na loterii,
Jak złote ziarno
kurze ślepej.
Odbudowałeś mnie od podstaw
Dałeś, co miałeś
Uczucie
I tak odnalazłam siebie.
Miłość bez okładek,
bez blasku fleszy
skąpana w świetle
domowego ogniska.
Ja i ty
na zawsze- tak chciałabym trwać
z tobą.
Do końca świata.

Ugasiłam swoje pragnienie miłości
Piłam łapczywie,
nie wierząc w swoje szczęście
Trafiłeś mi się,
trafiłeś.
Jak los na loterii,
Jak złote ziarno
kurze ślepej.
Odbudowałeś mnie od podstaw
Dałeś, co miałeś
Uczucie
I tak odnalazłam siebie.
Miłość bez okładek,
bez blasku fleszy
skąpana w świetle
domowego ogniska.
Ja i ty
na zawsze- tak chciałabym trwać
z tobą.
Do końca świata.

Piękne bursztyny oczu
Spojrzały znad polakierowanych kafelek,
Żałośny wyrzut wśród tak znanych iskier radości
Nie potrafił się ukryć.
Tak trzeba, piesku.
Opatrunek na łapie, zbyt mocno ściśnięty,
Pewnie zbyt niewygodny,
Pewnie zbyt nieforemny...
Przeszkadza chodzić, nie można unieść zranionych poduszek.
Tak trzeba, mój towarzyszu wędrówek.
Zaraz będzie po wszystkim,
Ściągną, pozwolą ponieść psie ciałko daleko w świat.
Lecz teraz, maleństwo, już nic Ci nie grozi.
Wytrzymaj jeszcze chwilę,
Już dobrze,
Już wszystko w porządku,
Tak było trzeba.
Za chwilę nic już nie stanie na przeszkodzie
Skokom i biegom na koniec osiedla,
Wesołym piskom i szczekom na przechodzącego sąsiada.
Już dobrze, już jesteś w domu, moje maleństwo.
Nastraszyli Cię, namęczyli, ale to koniec.
Zapomną psie myśli o bólu i tęsknocie,
Zapomną o ranach i kłuciach,
Na powrót powróci ulga i radość,
Beztroska psiego świata.
A teraz... teraz śpij słodko, bidulko moja kochana.
Nic już nie grozi Twojej bezbronnej duszyczce.

Piękne bursztyny oczu
Spojrzały znad polakierowanych kafelek,
Żałośny wyrzut wśród tak znanych iskier radości
Nie potrafił się ukryć.
Tak trzeba, piesku.
Opatrunek na łapie, zbyt mocno ściśnięty,
Pewnie zbyt niewygodny,
Pewnie zbyt nieforemny...
Przeszkadza chodzić, nie można unieść zranionych poduszek.
Tak trzeba, mój towarzyszu wędrówek.
Zaraz będzie po wszystkim,
...