Jakiś czas temu wśród wielkiej rozpaczy,
Promyk nadziei nas odwiedzić raczył:
Wymarzone dwie kreseczki na magicznym teście,
Wcześniej pojedynczych było chyba z dwieście!
Pełni szczęścia i obaw o wielkie w życiu zmiany
Nie mogliśmy się doczekać, aż dzieci poznamy,
Bo chyba do tej pory zapomniałam wspomnieć,
Że spotkało nas przy tym szczęście przeogromne:
Chłopczyk i dziewczynka w mym łonie mieszkały,
Pięknie rosły i co chwila mocno kopały.
Aż nadszedł dzień wielki naszego spotkania:
Stres był ogromny, od samego rana,
A z pierwszym naszych oczu spotkaniem,
Wiedziałam, że zrobię dosłownie wszystko dla nich.
A teraz... teraz tylko jedno nam zostało:
Cieszyć się sobą, przyszłością wspaniałą,
Wychować pięknych, szczęśliwych ludzi,
Aż do starości w tym fachu się trudzić.
Lecz czy to faktycznie tak wielka jest praca,
Skoro miłość dajesz, a ona powraca?
Przecież najpiękniejsze ze wszystkich są chwile,
Kiedy małe rączki oplataja szyję.

Jakiś czas temu wśród wielkiej rozpaczy,
Promyk nadziei nas odwiedzić raczył:
Wymarzone dwie kreseczki na magicznym teście,
Wcześniej pojedynczych było chyba z dwieście!
Pełni szczęścia i obaw o wielkie w życiu zmiany
Nie mogliśmy się doczekać, aż dzieci poznamy,
Bo chyba do tej pory zapomniałam wspomnieć,
Że spotkało nas przy tym szczęście przeogromne:
Chłopczyk i...

"Pocztówka z z wakacji"

Powiew powietrza
Dreszcz emocji..
Witaj przygodo nieznana,
Droga już w połowie pokonana,
Mieniące się krajobrazy
Przelatujące na wprost mej twarzy
I jeszcze chwila niedługa
Jak zobaczę te wszystkie cuda
Poczuje bryzę na skórze
I będę chciała jej ulec
Zanurzyć się w błękicie fal
I na nowo poznawać ten kraj
Czuć piasek pod palcami
Smakować ryb z kalmarami,
Zajadać się arbuzami
A wieczorem gdy znów Cie zobaczę
i księżyc słonce pochłonie
Powiem Ci ze twoich oczach tonę
i żyć bez Ciebie nie mogę.

"Pocztówka z z wakacji"

Powiew powietrza
Dreszcz emocji..
Witaj przygodo nieznana,
Droga już w połowie pokonana,
Mieniące się krajobrazy
Przelatujące na wprost mej twarzy
I jeszcze chwila niedługa
Jak zobaczę te wszystkie cuda
Poczuje bryzę na skórze
I będę chciała jej ulec
Zanurzyć się w błękicie fal
I na nowo poznawać ten kraj
Czuć piasek pod palcami
Smakować ryb z...

Tę chwilę postanowiłam oddać tylko jemu.
Poświęcić cały swój czas, uwagę i energię.
Całe serce.
Starannie dobierając formę, w jaką chciałabym ubrać wszystkie zgubne pragnienia i emocje,
Zanurzyłam dłonie w bezkształtnej masie, z której już wkrótce miała płynąć zniewalająca słodycz.
Początkowe skłócenie zostało szczęśliwie zwieńczone kryształkami radości,
By następnie móc podążyć drogą mleczną,
Pomiędzy gęstymi obłokami
Ku tafli białych fal zastygłych w uniesieniu.
Na koniec pozwoliłam by wiatr oprószył go drobinkami śniegu,
A na jego powierzchni pojawił się blask świec,
W których tle widniał napis "Sto lat!"

Tę chwilę postanowiłam oddać tylko jemu.
Poświęcić cały swój czas, uwagę i energię.
Całe serce.
Starannie dobierając formę, w jaką chciałabym ubrać wszystkie zgubne pragnienia i emocje,
Zanurzyłam dłonie w bezkształtnej masie, z której już wkrótce miała płynąć zniewalająca słodycz.
Początkowe skłócenie zostało szczęśliwie zwieńczone kryształkami radości,
By następnie móc...

Radosna ta chwila
gdy czuję i jestem
gdy myślę o przeszłości
pod błahym pretekstem

Niczego nie żałuję
to mnie cieszy wielce
smutki moje chowam
w jednej łzy kropelce

Celebruję ten moment
niech trwa wieczność całą
choć wiem, że ucieknie
zostawi ospałą

Radosna ta chwila
gdy jestem i czuję
gdy myślę o przyszłości
i z jutrem flirtuję

Radosna ta chwila
gdy czuję i jestem
gdy myślę o przeszłości
pod błahym pretekstem

Niczego nie żałuję
to mnie cieszy wielce
smutki moje chowam
w jednej łzy kropelce

Celebruję ten moment
niech trwa wieczność całą
choć wiem, że ucieknie
zostawi ospałą

Radosna ta chwila
gdy jestem i czuję
gdy myślę o przyszłości
i z jutrem flirtuję

Gdy spojrzałam po raz pierwszy,
Nie wierzyłam własnym oczom.
Byłam jakby zamroczona,
Czułam jak nadzieje kroczą.
Nagle, w jednej chwili,
Wszystko miało zmienić się.
Całe nasze życie zakorzenić w tym.
Czy podołam, czy dam radę?

Obraz wolno zamazuje się,
Potok łez ciurkiem płynie,
Łkać zaczynam,
To nie ja, z łez nie słynę!
On przybiega przestraszony,
Kuca przy niej, gładzi dłoń.
Pokazała palcem,
Małe plastikowe coś.
Przypatrywał się dwóm kreskom,
Które wszelką ceną chciał ochronić,
Podszedł wolno, wciąż nie wierząc,
I zapłakał razem z nią.

Gdy spojrzałam po raz pierwszy,
Nie wierzyłam własnym oczom.
Byłam jakby zamroczona,
Czułam jak nadzieje kroczą.
Nagle, w jednej chwili,
Wszystko miało zmienić się.
Całe nasze życie zakorzenić w tym.
Czy podołam, czy dam radę?

Obraz wolno zamazuje się,
Potok łez ciurkiem płynie,
Łkać zaczynam,
To nie ja, z łez nie słynę!
On przybiega przestraszony,
Kuca przy niej,...

Dzień szary i taki mokry, zabiorę Cię w krainę miodem płynącą choć tylko ze mną wołał do mnie sam Diabeł. Więc idę, nie mam już nic przecież tutaj co mi szkodzi iść, za nim. Więc ubieram czarne wysokie buty i czerwoną sukienkę, włosy niech zostaną i tak co by się z nimi nie zrobiło to szopa, ale przecież trzeba się jakoś ubrać, by wyglądać choć trochę jak czlowiek. Skoro miód będzie płynąć, dziwna to bedzię przygoda gdy idę z diabłem ramię w ramię, ale cóż trzeba kiedyś zaryzykować, więc jadę pociągiem do miejsca swego urodzenia. Jakie to wielkie przerażenie i strach, i gdzie tu ten miód, jest tylko ból zranionej stopy, siadam więc na ławce mówię nie idę, lecz diabeł przynosi mi bukiet kwiatów pięknych, a moje serce jakoś tak cieplej bije, i tu się okazuje diabeł mnie oszukał miał być miód, a jest wiara i nowe spojrzenie na to co mnie otacza i może jak teraz myślę to był miód.

Dzień szary i taki mokry, zabiorę Cię w krainę miodem płynącą choć tylko ze mną wołał do mnie sam Diabeł. Więc idę, nie mam już nic przecież tutaj co mi szkodzi iść, za nim. Więc ubieram czarne wysokie buty i czerwoną sukienkę, włosy niech zostaną i tak co by się z nimi nie zrobiło to szopa, ale przecież trzeba się jakoś ubrać, by wyglądać choć trochę jak czlowiek. Skoro...

Wysłałam kupon i czekałam,
a może wygrałam?
Będę radosna i bogata,
wreszcie kupię sobie kwiata!
Kaktus, róża, lilia,bratek?
Kwiatków będę mieć dostatek.
Sprawdzam kupon - znowu nic. . .
Co za pech - chciałabym rzec.
Trudno,trzeba żyć dalej,
kochany mężu - wina mi nalej.

Wysłałam kupon i czekałam,
a może wygrałam?
Będę radosna i bogata,
wreszcie kupię sobie kwiata!
Kaktus, róża, lilia,bratek?
Kwiatków będę mieć dostatek.
Sprawdzam kupon - znowu nic. . .
Co za pech - chciałabym rzec.
Trudno,trzeba żyć dalej,
kochany mężu - wina mi nalej.

leżałam na czarnej sali w ciemności
liczyłam oddechy tonęłam w piasku
polifonią pomruków wybrzuszał się sufit

nie ma w tym nic specjalnie lirycznego
ale było mi tak dobrze
dobrze

leżałam na czarnej sali w ciemności
liczyłam oddechy tonęłam w piasku
polifonią pomruków wybrzuszał się sufit

nie ma w tym nic specjalnie lirycznego
ale było mi tak dobrze
dobrze

Choć wydarzenie to było niedawne,
Zaczęło się zimą przedostatnią.
Pamiętam, był mroźny ranek,
A raczej noc i po niej Wieczerza.
Ta wyjątkowa, tak bardzo,
Że kreski na teście plany popsuły.
Zamiast do rodziny, sedes był przytulany.
Nieoczekiwanie, grom z jasnego nieba!
Przecież chciałaś drugie, nie jęcz!
My przybędziemy.

I tak upłynął większy kawał czasu.
Brzuszek rósł i dziecię, obok dokazujące.
Kiedy z kurtek wyszła, zaczął być potężny,
Większy niż Leonka, a z nim biec bez przerwy.
Frytek się zachciewa, wygibasów w wodzie,
Dziecko skacze, męczy, wciąż będąc na chodzie.
To miłe wspomnienia, lecz nieco męczące,
Zrozumcie mnie dobrze, plus kilo czternaście,
To są poważne rzeczy.

Remont był jeszcze, nowy pokój syna,
Ochota na więcej i kiedy odpoczywać?
Plany na panewce zostały spalone,
Bo szpital był grany, zamiast plaży i słońca,
Jeszcze tyle do zrobienia, a ja muszę być leżąca.
I pewnie do końca lata tak by to trwało,
Gdyby się Księżna nie postawiła,
A za nią matka, że już, natychmiast!
I niespodziankę wielką zrobiła.

3 sierpnia, ważna data,
Cesarzowa Gaia witała nas ze świata.
Z tego małego i ciasnego wprost w nieznane,
Ogromny kwik wydała, - Daj mi moją mamę!
Płacz szczęścia rodzicielski, przecież to cudowne,
Szczególnie ojca, mieć Tę słodką córkę i dużego synka.
Następne wzruszenie, tuż przy pierwszym spotkaniu,
Rodzeństwa oczywiście, choć i nieco dla mamy.
Bo rozłąka długa była, wyboista i kręta,
To właśnie od wtedy mam ja,
Dwójkę pięknych dzieci!

Choć wydarzenie to było niedawne,
Zaczęło się zimą przedostatnią.
Pamiętam, był mroźny ranek,
A raczej noc i po niej Wieczerza.
Ta wyjątkowa, tak bardzo,
Że kreski na teście plany popsuły.
Zamiast do rodziny, sedes był przytulany.
Nieoczekiwanie, grom z jasnego nieba!
Przecież chciałaś drugie, nie jęcz!
My przybędziemy.

I tak upłynął większy kawał czasu.
Brzuszek rósł i...

Parę miesięcy temu, gdy żółknąć zaczęła trawa
Wraz z narzeczoną zachciało nam się pojeździć po Żuławach
Wtem w jednej z podgdańskich wiosek stwierdziliśmy zgodnie:
„Tutaj byśmy chcieli spędzać wszystkie dni, miesiące, tygodnie”
Lecz poszło to w zapomnienie, wróciła życia proza
Jednak po kilku dniach jawiła się optymistyczna prognoza!
Dokładnie w tej małej wiosce powstaje nowe osiedle
Więc po sekundzie rozważań, padła komenda: „Biegniem!”
I dobiegliśmy tak ekspresowo do biura dewelopera
A po papierkowej robocie zaczęła nas radość rozpierać
Nareszcie, swój mały domek, kolejne marzenie zdobyte
Nie przejmujemy się nawet kilkudziesięcioletnim kredytem :)

Parę miesięcy temu, gdy żółknąć zaczęła trawa
Wraz z narzeczoną zachciało nam się pojeździć po Żuławach
Wtem w jednej z podgdańskich wiosek stwierdziliśmy zgodnie:
„Tutaj byśmy chcieli spędzać wszystkie dni, miesiące, tygodnie”
Lecz poszło to w zapomnienie, wróciła życia proza
Jednak po kilku dniach jawiła się optymistyczna prognoza!
Dokładnie w tej małej wiosce powstaje...