Wyścig mający rozstrzygnąć, które zwierzę jest najszybsze miał się odbyć już w najbliższą sobotę. Całą szkoła od dawna żyła tym wydarzeniem, chociaż właściwie każdy był pewien, że wygra Jednorożec. Wszystko zmieniło się, gdy zaledwie dzień przed wyścigiem całą klasę obiegła wiadomość, że
Jednorożec skaleczył się w nogę, na tyle boleśnie, że przez dłuższy czas nie będzie mógł biegać. Wychowawczyni wchodząc do klasy zastała wszystkich w doskonałych nastrojach, wesołe rozmowy, którym przewodził Struś, teraz pewny swojej wygranej nie ucichły nawet podczas jej obecności.
-Powinniście się wstydzić - przerwała wesoły gwar - Wasz kolega jest chory, cierpi, a wy zamiast mu współczuć cieszycie się, że straciliście rywala - wyścig to tylko zabawa, nie chodzi o to, żebyście się radowali z cudzego nieszczęścia.

W sobotni poranek jednorożec obudził się równie smutny jak poszedł spać. Nie dlatego, że leżał w szpitalu, ani nawet z powodu wyścigu, w którym nie weźmie udziału, ale z powodu swoich kolegów, którzy najwidoczniej o nim zapomnieli, bo nikt do tej pory go nie odwiedził.
Dopóki był zdrowy, silny wydawało się, że wszyscy go lubią... tak, wydawało się. Nagle drzwi do pokoju otworzyły się i zobaczył, że cała klasa se Strusiem na czele wchodzi do środka. Czy to ze wzruszenia, czy może z zaskoczenia, Jednorożec nie mógł wydobyć z siebie słowa.
-Dziękuję, że przyszliście - powiedział w końcu - A wyścig?
-Wyścig? - odparł z uśmiechem Struś - przełożymy na kiedy indziej.

Wyścig mający rozstrzygnąć, które zwierzę jest najszybsze miał się odbyć już w najbliższą sobotę. Całą szkoła od dawna żyła tym wydarzeniem, chociaż właściwie każdy był pewien, że wygra Jednorożec. Wszystko zmieniło się, gdy zaledwie dzień przed wyścigiem całą klasę obiegła wiadomość, że
Jednorożec skaleczył się w nogę, na tyle boleśnie, że przez dłuższy czas nie będzie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najgrubszy w całej grupie był Niedźwiedź do którego wszyscy się przytulali, najmądrzejsza jak to zwykle bywa Sowa z ogromną głową, a najbardziej uparty Osiołek. Była też pracowita Pszczółka, która zawsze wszystko robiła najszybciej i chytry Lisek, który wszystkie najlepsze zabawki chował dla siebie. Była też dwójka maluchów z którymi nikt się nie bawił. Jednorożec - najbardziej wyśmiewany przez Konika, który ciągle przy wszystkich pytał, co dziwnego wyrosło mu na głowie i Struś, który bardzo wszystkim się przejmował i gdy tylko pojawiał się strach, chował głowę we wszystkie możliwe miejsca. Pani Przedszkolanka Koza próbowała wiele razy rozmawiać z dzieciakami o tolerancji i tłumaczyć im, że każdy jest inny, jednak bezskutecznie. Pewnego dnia przed świętami, kiedy większość grupy leżała chora w swoich domowych łóżkach, przyprowadzono tylko czwórkę dzieci. Struś i Jednorożec, jak zwykle zajęli swoje miejsca w kącie, a Niedźwiadek rozpychał się obok Nosorożca. Kiedy Pani zarządziła wspólną zabawę, byli bardzo niezadowoleni, bo z braku innych dzieci musieli bawić się w czwórkę. Protestowali, ale wychowawczyni była nieugięta. Na początku było dość dziwnie i niezręcznie. Wieża z klocków nie wyglądała jak ta z obrazka, a rozmowa się nie kleiła. Struś nieśmiało zaproponował, że on spróbuje ukończyć wieżę, a Jednorożec pobiegł po więcej klocków. Miś zachwycił się tym pomysłem, Nosorożec pomógł w noszeniu słabszemu koledze. Zabawa i możliwość przebywania razem zmienia punkt widzenia.

Najgrubszy w całej grupie był Niedźwiedź do którego wszyscy się przytulali, najmądrzejsza jak to zwykle bywa Sowa z ogromną głową, a najbardziej uparty Osiołek. Była też pracowita Pszczółka, która zawsze wszystko robiła najszybciej i chytry Lisek, który wszystkie najlepsze zabawki chował dla siebie. Była też dwójka maluchów z którymi nikt się nie bawił. Jednorożec -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Obie dorastające bohaterki stają w obliczu poważnych sytuacji - straty lub wyzwań rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych. Jednym ze sposobów na podsunięcie dzieciom rozwiązań trudnych sytuacji są bajki z przesłaniem. Napiszcie taką historię dla dzieci, w której pojawi się jednorożec i struś, a w zakończeniu – recepta na sytuację, z którą mogą się borykać.
……………………………………...

- Nie mam szans - zapłakał Jednorożec - Jesteś szybszy niż ja, Strusiu! Nie dobiegnę do naszego Kangurka przed tobą. Ani z Tobą nawet. Nie zdążę mu powiedzieć, jak bardzo, bardzo go lubię...
- On o tym wie. Przecież tyle razy spełniałeś jego marzenia! To, że jest chory nie oznacza, że nie czuje naszej miłości, Jednorożcu. Więcej wiary, przyjacielu!

Jednorożec zamyślił się i to sprawiło, że przestał chlipać. Jeśli nawet Kanguek odejdzie do zwierzęceco Raju, zanim do niego dotrę, to i tak zabierze z sobą kawałek mojego serca. I ono będzie z nim już na zawsze. Będzie na mnie czekał, będzie o mnie myślał, tak jak ja będę myślał o nim.

- Strusiu, chyba masz rację. My, Jednorożce, jesteśmy na świecie po to, aby innym, nie nam, było lżej. Kangurek bardzo cierpi, boli go każda kangurkowa cząsteczka, ale na mój widok, na moje magiczne sztuczki zawsze reaguje uśmiechem. Dałem mu tyle, ile mogłem. I jeśli los pozwoli, będę go dalej wspierał.


To powiedziawszy, Jednorożec doznał olśnienia. Są sytuacje, na które nie mamy decydującego wpływu, ale dając radość, chwile zapomnienia, sygnały przyjaźni - pomagamy. To tylko tyle i aż tyle.

Uśmiechnął się i postanowił biec do Kangurka. Może jednak zdąży?

Obie dorastające bohaterki stają w obliczu poważnych sytuacji - straty lub wyzwań rodzeństwa dzieci niepełnosprawnych. Jednym ze sposobów na podsunięcie dzieciom rozwiązań trudnych sytuacji są bajki z przesłaniem. Napiszcie taką historię dla dzieci, w której pojawi się jednorożec i struś, a w zakończeniu – recepta na sytuację, z którą mogą się borykać.
……………………………………...

-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Smutno jest być nowym w klasie. Nikogo nie znasz i musisz sobie sam radzić z zaczepkami innych. Niestety Otylka często się przeprowadzała. Jej tata był wojskowym. W starej szkole Otylka miała koleżanki: Asię i Basię. Dostała od nich bryloczek w kształcie jednorożca, żeby było jej raźniej, ale to nie pomagało. Patrzyła na nową klasę i nie wiedziała co ma zrobić. Usiadła w pierwszej ławce i złapała za bryloczek. Jak chciała być z koleżankami. Oooo, miała wrażenie, że plastikowy jednorożec mrugnął wspierająco. Obok niej usiadła jakaś mała dziewczynka w okularach.
-Hej, jestem Ewa. A Ty?
-Otylka.- popatrzyła na dziewczynkę. Zobaczyła, że ma ona koszulkę ze strusiem. -Lubisz strusie?
-Tak i mam żywego, chcesz zobaczyć po szkole?
I tak właśnie zaczęła się przyjaźń Otylki i Ewy. Bo wiecie, że najbardziej przeraża to co nieznane?

Smutno jest być nowym w klasie. Nikogo nie znasz i musisz sobie sam radzić z zaczepkami innych. Niestety Otylka często się przeprowadzała. Jej tata był wojskowym. W starej szkole Otylka miała koleżanki: Asię i Basię. Dostała od nich bryloczek w kształcie jednorożca, żeby było jej raźniej, ale to nie pomagało. Patrzyła na nową klasę i nie wiedziała co ma zrobić. Usiadła w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno dawno temu... A nie, przepraszam. Daleko, daleko stąd, na rozgrzanej słońcem sawannie, żyły różne gatunki zwierząt. Przez pierwsze lata swojego życia znały tylko osobniki ze swojego gatunku. Nadszedł jednak moment W którym zwierzątka poszły do szkoły nauczyć się zasad, jak funkcjonować obok siebie. W pierwszych tygodniach wszyscy byli onieśmieleni jednak z czasem zaczęły tworzyć się grupy. I tak zebry, antylopy i gazele stworzyły jedną z nich; bawoły, słonie i nosorożce drugą, a lwy, gepardy i hieny trzecią. Każda z nich czymś się charakteryzowała. Pierwsi byli płochliwi ale szybcy. Drudzy odważni lecz powolni natomiast trzeci łączyli najlepsze cechy dwóch pierwszych grup. Wyglądało na to, że wszyscy odnaleźli swojego miejsce w szkole i nowych przyjaciół. Tylko jeden struś trzymał się na uboczu, z dala od wszystkich. Próbował co prawda dopasować się do każdej z grup jednak po krótkim czasie doszedł do wniosku, że nigdzie nie pasuje. Sytuacji nie ułatwiali mu również koledzy, którzy nie widzieli dla niego miejsca wśród swoich. Dla jednych był za szybki, dla drugich za płochliwy, dla innych z kolei za wolny. Tak na prawdę były to tylko preteksty, ponieważ nikt nawet nie starał się go lepiej poznać. Po prostu swoim wyglądem nie pasował do nich. Gdy struś pogodził się ze swoim losem niespodziewanie zjawił się jednorożec. Był on piękny i z miejsca wzbudził ogromy podziw wśród wszystkich zwierząt. Wszyscy chcieli się z nim przyjaźnić, a każda z grup pragnęła, by dołączył właśnie do nich. Ten jednak wybrał strusia czym wywołał u wszystkich wielkie zdziwienie. Struś nie mogąc uwierzyć w swoje szczęście zapytał go, dlaczego wybrał właśnie jego. Jednorożec zastanowił się chwilę po czym wyjaśnił, że ceni w strusiu to, że mimo przeciwności pozostał sobą, że nie próbował się zmieniać tylko dlatego by zostać zaakceptowanym, bo ktoś tak chciał lub tego od niego oczekiwał. Gdy pozostałe zwierzątka zorientowały się, że jednorożec wybrał strusia A nie ich, nagle wszyscy zmienili zdanie, i chcieli przyjąć strusia do siebie wiedząc,że razem z nim dołączy do nich również jednorożec. Struś jednak wiedział, kto jest jego prawdziwym przyjacielem, a coś czego kiedyś tak pragnął, nagle stało się nieistotne. Nie zależało mu już na przynależności do jakieś grupy, był szczęśliwy, że odnalazł prawdziwą przyjaźń.

Morał tej bajki jest taki, że prawdziwy przyjaciel doceni to jaki jesteś, a nie jak wyglądasz. Da ci szansę, by się poznać I wyrobić sobie zdanie na twój temat, a nie z góry oceni i skreśli. Prawdziwy przyjaciel nie pozwoli ci się zmienić tylko dlatego, że inni właśnie tego od ciebie oczekują.

Dawno dawno temu... A nie, przepraszam. Daleko, daleko stąd, na rozgrzanej słońcem sawannie, żyły różne gatunki zwierząt. Przez pierwsze lata swojego życia znały tylko osobniki ze swojego gatunku. Nadszedł jednak moment W którym zwierzątka poszły do szkoły nauczyć się zasad, jak funkcjonować obok siebie. W pierwszych tygodniach wszyscy byli onieśmieleni jednak z czasem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozbrykany jednorożec i cichutki mały struś,
stoją w lesie na polanie,
swe śniadanko zjedli już.

Chodźmy dzisiaj ścieżką krętą,
tam gdzie rzeczka rwąca jest.
Na przygody Cię zabieram,
znajże jednorożca gest!

Struś pomyślał dłuższą chwilę i zmartwiony troszkę rzekł:
Może jednak tu zostańmy? Tu bezpiecznie przecież jest,
gdyby tata się dowiedział, raczej by się nieźle wściekł.

Jednorożec na to parsknął: nie chcesz - nie idz,
Tchórzu mały!
Lepiej schowaj głowę w piasek,
jesteś w tym wręcz doskonały!

I poleciał sam polaną, szukać słynnej, rwącej rzeczki.
Słuchać nie chciał przyjaciela.
Struś zaś został, nie chcąc sprzeczki.

Wnet, gdy pędził tuż przy drzewie,
potknął się i padł przed siebie.
Zmoczył cały się w tej rzeczce,
no to pięknie! no to świetnie!

A nurt rzeki silny, rwący,
wnet zawoła on: poomooocyy!!
Strusiu! Ratuj!! O la Boga!
Wielka w jednorożcu trwoga.

Struś usłyszał przyjaciela, pędzę! - krzyknął,
Już w tej chwili!!
Jestem tutaj jednorożcu!
Prędko, złap się mojej szyi!

Uratował przyjaciela, który mu dziękował pięknie.
Razem poszli na polanę,
gdzie jest sucho i bezpiecznie.

W bajce ważne jest przesłanie,
słuchaj zawsze swych przyjaciół,
Choćbyś nie wiem jak nabroił,
z nimi nic Ci się nie stanie.

Rozbrykany jednorożec i cichutki mały struś,
stoją w lesie na polanie,
swe śniadanko zjedli już.

Chodźmy dzisiaj ścieżką krętą,
tam gdzie rzeczka rwąca jest.
Na przygody Cię zabieram,
znajże jednorożca gest!

Struś pomyślał dłuższą chwilę i zmartwiony troszkę rzekł:
Może jednak tu zostańmy? Tu bezpiecznie przecież jest,
gdyby tata się dowiedział, raczej by się nieźle...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mały struś Bartek był jak wszystkie małe strusie. Lubił szybko biegać, bawić się z innymi strusiami, oraz słuchać opowieści. Uwielbiał się uczyć, choć nie lubił zadań domowych. Był radosny, wesoły i odważny dopóki nie nadchodził wieczór. Wieczorem jego kochany tatuś zamieniał się w lwa. Wyobrażacie sobie, jakie to musi być straszne. Mama Bartka i sam Bartek musieli każdego wieczoru chować się przed tatą zamienionym w lwa, by ich nie zjadł. Mały Bartek nie wiedział jak można zdjąć zaklęcie lwa z tatusia, a było to jego największe marzenie. Tak bardzo lubił, gdy biegali razem, albo grali w piłkę bał się, że już zawsze będzie bał się taty.
Stary Słoń Tomasz opowiadał, że dawniej na ziemi istniały magiczne stworzenia, jednorożce, które potrafiły spełniać marzenia. Bartuś bardzo chciał jednego spotkać...
Pewnego razu rozpętała się olbrzymia burza, po której na niebie zajaśniała wspaniała tęcza. Struś Bartek postanowił pobiegać nieco dalej od swojego stusiego stada i wtedy zobaczył coś dziwnego. Niby podobne do zebry, ale z rogiem jakby nosorożec... Podszedł nieśmiało i zapytał:
- Kim jesteś?- głośno, by brzmieć odważniej, choć nogi trzęsły się mu ze strachu.
- Witaj! - uśmiechnęło się stworzonko. - Jestem jednorożcem, który zbiegł z tej tęczy.
- Słoń Stefan mówił, że potrafisz spełnić życzenie. Chciałbym by mój tatuś nie zamieniał się już więcej w lwa.
- Przyjacielu, ja nie spełniam życzeń, ale wiem, jak złamać zły czar Twojego tatusia. To bardzo łatwe przyjacielu. Podejdź do tatusia za dnia, przytulaj go, gdy tylko możesz i mów mu jak bardzo go kochasz. On wtedy wzruszy się a jego łzy złamią zaklęcie. Może nie dziś, może nie jutro, ale możliwe, że pewnego dnia zły czar pryśnie i tata nigdy już nie zamieni się w lwa. Jestem Giro. Zawsze spotkasz mnie po burzy nieopodal świetlistej tęczy.- odparł jednorożec, po czym wbiegł na tęczę i zniknął.
- Dziękuję!- krzyknął struś Bartuś i pobiegł czym prędzej do swojego stada.
Ten wieczór był innych od pozostałych. Bartuś nie opuszczał swojego taty na krok. Cały czas go przytulał, mówił jaki jest wspaniały, i jak bardzo go kocha. I choć tata wciąż czasami zamieniał się lwa, nigdy już nie był tak groźny. Nigdy już nie ryczał, nie chciał pożreć jego i mamy. Zawsze pamiętał, że jego syn Bartuś go kocha a prawdziwa Miłość jest zdolna skruszyć najgorsze zaklęcie.

Mały struś Bartek był jak wszystkie małe strusie. Lubił szybko biegać, bawić się z innymi strusiami, oraz słuchać opowieści. Uwielbiał się uczyć, choć nie lubił zadań domowych. Był radosny, wesoły i odważny dopóki nie nadchodził wieczór. Wieczorem jego kochany tatuś zamieniał się w lwa. Wyobrażacie sobie, jakie to musi być straszne. Mama Bartka i sam Bartek musieli każdego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dawno, dawno temu, żyła sobie dziewczynka która kochała jednorożce. Co roku, w dniu urodzin, rodzice kupowali jej jednego na urodziny. Dzień przed swoimi ósmymi urodzinami, wybrała się na plac zabaw biorąc ze sobą swoje jednorożce. Nagle dostrzegła malutką dziewczynkę stojącą z daleka od innych i trzymającą w dłoni maskotkę strusia. Widać było że jest zniszczona. Dziewczynka podeszła do młodszej koleżanki i zapytała się dlaczego jest smutna. Ta odpowiedziała że chciała dostać w prezencie nową maskotkę lecz jej rodzice nie mają pieniążków. Dziewczynce zrobiło się bardzo smutno, a ponieważ miała dobre serce, postanowiła dać jej w prezencie wszystkie swoje ukochane jednorożce. Widząc łzy szczęścia u młodszej koleżanki wiedziała, że postąpiła słusznie. Po powrocie do domu, gdy rodzice zobaczyli, że wróciła bez swoich maskotek byli bardzo zdziwieni. Córeczka opowiedziała im o historii dziewczynki poznane na placu zabaw. Rodzice przytulił swoje dziecko i powiedzieli, że są z niej bardzo dumni. Następnego dnia, w dniu urodzin córeczki, postanowili zaprosić dziewczynkę z placu zabaw na przyjęcie. Po jakimś czasie zostały najlepszymi przyjaciółkami.
Szczęście innych jest nagrodą dla nas samych.

Dawno, dawno temu, żyła sobie dziewczynka która kochała jednorożce. Co roku, w dniu urodzin, rodzice kupowali jej jednego na urodziny. Dzień przed swoimi ósmymi urodzinami, wybrała się na plac zabaw biorąc ze sobą swoje jednorożce. Nagle dostrzegła malutką dziewczynkę stojącą z daleka od innych i trzymającą w dłoni maskotkę strusia. Widać było że jest zniszczona....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Była sobie raz mała dziewczynka,która strasznie bała się ciemności.Kiedy dzień zbliżał się ku końcowi a słońce powoli znikało za szarymi obłoczkami w dziewczynce budził się lęk.Kiedy układała się wieczorem do snu,spojrzała jeszcze przez okno by zobaczyć prześliczne gwiazdy migające na granatowym niebie.Jednak po krótkiej chwili dostrzegła że za oknem stoi straszny potwór,przypominający zdeformowaną galaretę i gapi się na nią swoimi żółtymi oczami.W jednej chwili rozejrzała się po pokoju i od razu zobaczyła że w szafie oraz pod łóżkiem też są stwory i na nią czyhają.Złapała mocno za swoją ulubiną maskotkę,starego spranego lecz bezcennego strusia,który dzieli z nią łóżko od maleńkiego i wskoczyła pod kołdrę, przykrywjąc się razem z głową.Jednak ta metoda zawiodła i głośnym krzykiem wezwała mamę,by towarzyszyła jej póki nie zaśnie.Mama co wieczór wzywana siadała obok by ją utulić i tym razem głaskając po głowie szeptała jej radosne historie na dobranoc. Tej nocy dziewczynce przyśnił się piękny,magiczny jednorożec,który na swym grzbiecie zabrał ją w podróż po jej pokoju.Wszystko w nim było bardzo duże, dzięki czemu mogli wlecieć w każdy zakamarek pomieszczenia.Jednorożec wesołym głosem opowiadał że pod łóżkiem jest tylko kilka kłębków kurzu a w szafie rządkiem wiszą suknie,za oknem to nie bestia galareta,tylko odbicie latarni drogowej.Teraz wydało się tu wszystko miłe i przyjemne.Jednorożec wyznał jej też ważną tajemnice,że największym nocnym straszakiem dzieci jest cień, to on nadaje przedmiotom przerażający kształt,jednak wystarczy nie zwracać na niego uwagi.Jeśli się cień ignoruje on przestaje straszyć.Po tych słowach jednorożec odleciał a dziewczynka się przebudziła.Cały dzień spędziła w wyśmienitym humorze a wieczorem dzielnie wskoczyła do łóżka i tuląc strusia do piersi zamknęła oczka i zasnęła.A cień który już rozgościł się na dobre dostał wielkiego pstryczka w nos.

Była sobie raz mała dziewczynka,która strasznie bała się ciemności.Kiedy dzień zbliżał się ku końcowi a słońce powoli znikało za szarymi obłoczkami w dziewczynce budził się lęk.Kiedy układała się wieczorem do snu,spojrzała jeszcze przez okno by zobaczyć prześliczne gwiazdy migające na granatowym niebie.Jednak po krótkiej chwili dostrzegła że za oknem stoi straszny...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Smutny struś siedział na fotelu, po kłótni z bliskim przyjacielem.
Dumał i myślał, wymyślić zaś nie mógł jak przyjaźń tak naprawić, by było po staremu.

Już płakał, się boczył, siedzonko pomoczył gdy nagle róg rożca zza szafy wyskoczył. Jednorożec ten biały jak śnieg, a śliczny jak rosa ostrożnie wychylił nosek.

Struś w żalu i smutku rzekł z głową ku niebu:
- Straciłem przyjaciela, cóż czynić mam Wybawicielu?
Jednorożec parsknął wesoło i się uśmiechnął:
- Jednorożca spotkałeś, a niewielu spotyka, widać szczęście od ciebie nie umyka.
Idź do przyjaciela po krótkiej rozłące, a uwierz mi, że czas was połączy!
To rzekłszy zniknął szybko jak się pojawił i ni śladu po sobie nie zostawił.

Struś usłuchawszy rady odzyskał przyjaciela z dawnych laty.
Rada Wam wszystkim dzieciom jest taka: przyjaciela się nie traci, bo jeśli przyjaciel prawdziwy, to sam przyjdzie gorliwy.

Smutny struś siedział na fotelu, po kłótni z bliskim przyjacielem.
Dumał i myślał, wymyślić zaś nie mógł jak przyjaźń tak naprawić, by było po staremu.

Już płakał, się boczył, siedzonko pomoczył gdy nagle róg rożca zza szafy wyskoczył. Jednorożec ten biały jak śnieg, a śliczny jak rosa ostrożnie wychylił nosek.

Struś w żalu i smutku rzekł z głową ku niebu:
- Straciłem...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej