Niektórzy z członków mojej rodziny pochodzą z wielkopolski. Kiedy odwiedzili nas pewnego dnia padło słowo KLAMOT. Pierwszym co mi przyszło na myśl były rzeczy rozrzucone po pokoju, bo zazwyczaj spotykałam się z tym słowem tylko wtedy, kiedy mama mówiła "pozbieraj te klamoty" i wskazywała palcem na leżące na podłodze ubrania albo zabawki. Moje zdziwienie było bardzo wielkie, gdy okazało się, że ten KLAMOT to tak naprawdę... kamień. Od tamtego czasu to jedno z moich ulubionych słów.
Czasem z ciekawości pytam znajomych o to, czy wiedzą co oznacza słowo KLAMOT. Odpowiadają, że kojarzy im się to ze starym rowerem, bagażem rzuconym do samochodu, a niektórzy sądzą - tak samo jak ja wcześniej - że to jakiekolwiek rzeczy leżące w jednym miejscu i tworzące nieład. Słowo KLAMOT wydaje się bardzo oczywiste, ale jednak dla kogoś, kto nie ma na co dzień styczności z gwarą, może być niemałym zaskoczeniem i zagadką.

Niektórzy z członków mojej rodziny pochodzą z wielkopolski. Kiedy odwiedzili nas pewnego dnia padło słowo KLAMOT. Pierwszym co mi przyszło na myśl były rzeczy rozrzucone po pokoju, bo zazwyczaj spotykałam się z tym słowem tylko wtedy, kiedy mama mówiła "pozbieraj te klamoty" i wskazywała palcem na leżące na podłodze ubrania albo zabawki. Moje zdziwienie było bardzo wielkie,...

Ostatnio dla brata mojego męża urodził się syn. O tym, że w ogóle ma przyjść na świat, dowiedzieliśmy się właściwie tuż przed porodem, ponieważ nie jest to dziecko ze związku, a raczej z przypadku. Niemniej jednak szwagier bierze czynny udział w czynnościach pielęgnacyjnych nad małym Mateuszkiem. O ile teściowie przyjęli wiadomość o nowym członku rodziny w miarę rozsądnie, to babcia męża i szwagra od razu popadła w lamenty nad nieodpowiedzialnością wnuka. To od niej usłyszałam "Marek to taka swołocz, że bajstruka zrobił".
O ile słowo "SWOŁOCZ" na określenie łobuza było mi wcześniej znane, to "BAJSTRUK" słyszałam od niej pierwszy raz, niemniej jednak muszę przyznać, że brzmi dużo lepiej niż bękart czy nieślubne dziecko.

Ostatnio dla brata mojego męża urodził się syn. O tym, że w ogóle ma przyjść na świat, dowiedzieliśmy się właściwie tuż przed porodem, ponieważ nie jest to dziecko ze związku, a raczej z przypadku. Niemniej jednak szwagier bierze czynny udział w czynnościach pielęgnacyjnych nad małym Mateuszkiem. O ile teściowie przyjęli wiadomość o nowym członku rodziny w miarę rozsądnie,...

Jako że pochodzę z Małopolski, tutejsza gwara jest mi najbliższa. Tu każdy wie, gdzie ktoś się wybiera, gdy idzie na pole. Nie trzeba tłumaczyć, co znaczy nafutrować się czy iść na boje (czy bojki, inaczej plotki). Słów takich jak badyl, andrut, chrust, ptyś, cyganić, zachamęcić coś, komuś się coś przykrzy, ludzie się swarzą, ktoś na coś spozira albo nawet spoziro, w mojej okolicy tłumaczyć nie trzeba, ponieważ starsi ludzie nadal tych słów używają, a młodzi rozumieją.
Moim i moich najbliższych ulubionym i wywołującym uśmiech regionalizmem jest słowo "ksiuty". Z informacji dostępnych w internecie dowiedziałam się, że pochodzi z gwary warszawskiej, jednak słowo to jest w moim otoczeniu używane w mowie potocznej (i oczywiście tylko wśród najbliższych), gdy ktoś wybiera się na randkę. Zawsze towarzyszy temu słowu życzliwy uśmiech czy filuterne mrugnięcie okiem oraz życzenie powodzenia dla osób, wybierających się na tego rodzaju schadzki. :)

Jako że pochodzę z Małopolski, tutejsza gwara jest mi najbliższa. Tu każdy wie, gdzie ktoś się wybiera, gdy idzie na pole. Nie trzeba tłumaczyć, co znaczy nafutrować się czy iść na boje (czy bojki, inaczej plotki). Słów takich jak badyl, andrut, chrust, ptyś, cyganić, zachamęcić coś, komuś się coś przykrzy, ludzie się swarzą, ktoś na coś spozira albo nawet spoziro, w mojej...

zawsze miałam słabość do gwary śląskiej, ale pewna sytuacja spowodowała, że polubiłam gwarę małopolską.
Podczas studiów uczyłam się z koleżanką mieszkająca pod Krakowem. Byłyśmy zmęczone nauką i zaproponowałam wyjście na spacer. Proponuje wyście na dwór, ona zdziwiona o co mi chodzi. Mówi, że na spacer ok, ale na pole. Ja zdziwiona, na jakie pole? Jakie pole w Centrum Gliwic. Poszłyśmy na ten spacer i ja do niej no doba, to pokarz mi to swoje pole, ona się obraca i mówi, że pole to wyjście na zewnątrz. A ja z uśmiechem, czyli mój dwór. i w śmiech. tak się dogadałyśmy :)

zawsze miałam słabość do gwary śląskiej, ale pewna sytuacja spowodowała, że polubiłam gwarę małopolską.
Podczas studiów uczyłam się z koleżanką mieszkająca pod Krakowem. Byłyśmy zmęczone nauką i zaproponowałam wyjście na spacer. Proponuje wyście na dwór, ona zdziwiona o co mi chodzi. Mówi, że na spacer ok, ale na pole. Ja zdziwiona, na jakie pole? Jakie pole w Centrum...

Chcesz być cymes? Mów jak batiar!!!
Lwowska ulica, jej baciarska romantyka oraz poświęcenie dla ojczyzny, docenione przez Marszałka Piłsudzkiego. Order Virtuti Militari, Srebrny Krzyż nr 1, honorowo widniejący na herbie. Lwowskie piosenki pieściły niejedno ucho w okresie międzywojennym, a Szczepcia i Tońcia słuchała Na Lwowskiej Fali cała Polska. Pewnie bałak lwowski z jego baciarem pijącym ćmagę, ściskającym czyjąś grabę i krzyczącego przy każdej okazji ta joj! będzie znany wielu. Mniej znane będą meszty czy hawira. Każdy wyraz jest piękny i zasługuje na wyróżnienie. Wszystkie zawierają mocny ładunek emocji i potrafią wprawić w euforię.
Moim niekwestionowanym zwycięzcą będzie jednak wyraz „studzienina”, czyli to czym prawdziwy batiar zagryzał ćmagę. Co to? kto to? jakie to? – zapytacie. Jest to nic innego jak galareta z nóżek, czasem zwana tez zimnymi nóżkami. Idąc gdzieś w goście czy kupując na stoisku mięsnym próbuję lub kupuję galaretę czy te zimne nóżki. Natomiast gdy przyjeżdżam do domu i mama raczy mnie domowymi specjałami, to wtedy jem właśnie studzieninę. Dlaczego tylko wtedy? Bo tylko wtedy pachnie i smakuje jak studzienina! Ta joj!

Chcesz być cymes? Mów jak batiar!!!
Lwowska ulica, jej baciarska romantyka oraz poświęcenie dla ojczyzny, docenione przez Marszałka Piłsudzkiego. Order Virtuti Militari, Srebrny Krzyż nr 1, honorowo widniejący na herbie. Lwowskie piosenki pieściły niejedno ucho w okresie międzywojennym, a Szczepcia i Tońcia słuchała Na Lwowskiej Fali cała Polska. Pewnie bałak lwowski z jego...

Moim ulubionym regionalizmem, który zawsze prowadzi do zabawnych sytuacji i soczystych dyskusji jest „wyjść na pole”. Jak wiadomo regionalizm ten jest charakterystyczny dla południowej Polski i właśnie z mieszkańcami tego regionu toczą się owe dyskusje. Dla osoby pochodzącej z pomorza abstrakcyjny zdaje się zwrot „wyjść na pole” w odniesieniu do przestrzeni na zewnątrz budynku. Zawsze padają pytania typu: „a co dziś kopiecie na tym polu, kartofle czy buraki”. Znajomi z południa natomiast nie szczędzą docinek w stosunku do mojego „wyjść na dwór”, śmiejąc się żem szlachcianka.

Moim ulubionym regionalizmem, który zawsze prowadzi do zabawnych sytuacji i soczystych dyskusji jest „wyjść na pole”. Jak wiadomo regionalizm ten jest charakterystyczny dla południowej Polski i właśnie z mieszkańcami tego regionu toczą się owe dyskusje. Dla osoby pochodzącej z pomorza abstrakcyjny zdaje się zwrot „wyjść na pole” w odniesieniu do przestrzeni na zewnątrz...

Pochodzę tak jak autorka z Krakowa a moim ulubionym słowem w tej gwarze jest: "szpargały". Słowo to oznacza rzeczy które są nam niepotrzebne i tylko się walają w jakimś miejscu, ale zostawiamy je na wszelki wypadek i jak to się mówi: "a nóż się przyda".

Pochodzę tak jak autorka z Krakowa a moim ulubionym słowem w tej gwarze jest: "szpargały". Słowo to oznacza rzeczy które są nam niepotrzebne i tylko się walają w jakimś miejscu, ale zostawiamy je na wszelki wypadek i jak to się mówi: "a nóż się przyda".

Mój tata pochodzi z Górnego Śląska, mama z Śląska Cieszyńskiego, więc w naszym domu mieszały się oba rodzaje gwar. Uwielbiam słowo „maszkecić”, niestety nie ma swojego polskiego odpowiednika. W wolnym tłumaczeniu można powiedzieć, że ktoś nie jest głodny, ale ma na coś ochotę, smak, chce zjeść coś wyjątkowo smacznego. Lubię to słowo, bo śmiesznie brzmi, wpada w ucho, poza tym jednym słowem można powiedzieć to, co w języku polskim wymaga całego zdania. Studiowałam w Warszawie, więc spotykałam ludzi z wielu regionów. Musiałam nauczyć się pilnować, by nie powiedzieć słowa, którego nikt inny nie zrozumie lub zrozumie inaczej, np. musiałam wymienić określenie „iść na pole” na „iść na zewnątrz”, „sznita” na „kromka”, Pamiętam taką sytuację: siedzę z koleżanką Mazowszanką z urodzenia i widzimy wykładowcę, który był bardzo ciepło ubrany. Chciałam to skomentować i zaczęłam myśleć: „nawleczony” - nie, „naoblekany” - nie, już wiem trochę nieporadne, ale trudno „naubierany”. Jakoś wybrnęłam. No cóż, było kilka wpadek językowych, ale przynajmniej koledzy się czegoś nauczyli.

Mój tata pochodzi z Górnego Śląska, mama z Śląska Cieszyńskiego, więc w naszym domu mieszały się oba rodzaje gwar. Uwielbiam słowo „maszkecić”, niestety nie ma swojego polskiego odpowiednika. W wolnym tłumaczeniu można powiedzieć, że ktoś nie jest głodny, ale ma na coś ochotę, smak, chce zjeść coś wyjątkowo smacznego. Lubię to słowo, bo śmiesznie brzmi, wpada w ucho, poza...

U mnie w domu tarkowało się na tarce. Mąż zawsze zwracał mi uwagę, że się trze, aż sprawdziłam i tarkowanie jest naleciałością gwary " zza Buga" skąd mój ród:) Pamiętam z dzieciństwa ciotki spod Lwowa, które mówiły "ino" zamiast tylko i używały zwrotu " ta joj", coś w rodzaju jeju.
Moi teściowie rodowici poznaniacy nie mają bejmów ( pieniędzy), jedzą redyski ( rzodkiewki) i galart ( galareta to tylko owocowa). Moja córka w sukience do kostek wyglądała jak bamberka;)
ps. w lubuskim nie chodzi Dziadek Mróz tylko Mikołaj lub Gwiazdor w zależności skąd pochodzą rodzice:)

U mnie w domu tarkowało się na tarce. Mąż zawsze zwracał mi uwagę, że się trze, aż sprawdziłam i tarkowanie jest naleciałością gwary " zza Buga" skąd mój ród:) Pamiętam z dzieciństwa ciotki spod Lwowa, które mówiły "ino" zamiast tylko i używały zwrotu " ta joj", coś w rodzaju jeju.
Moi teściowie rodowici poznaniacy nie mają bejmów ( pieniędzy), jedzą redyski ( rzodkiewki) i...

Bardzo wygodnym w użyciu dla mnie jest słowo "tytka", czyli torba, taka, którą zabiera się na zakupy. Mam kilka ładnych płóciennych tytek i wszystkim polecam takie, a nie jakieś plastikowe, nieodnawialne. Z taką ładną, płócienną i jeszcze z ciekawym nadrukiem, od razu przyjemniej idzie się na zakupy.

Bardzo wygodnym w użyciu dla mnie jest słowo "tytka", czyli torba, taka, którą zabiera się na zakupy. Mam kilka ładnych płóciennych tytek i wszystkim polecam takie, a nie jakieś plastikowe, nieodnawialne. Z taką ładną, płócienną i jeszcze z ciekawym nadrukiem, od razu przyjemniej idzie się na zakupy.