Pamiętam jak raz mój sąsiad śmiertelnie mnie obraził mówiąc, że wcale nie mam najładniejszego pamiętnika. Byłam zła do tego stopnia, że dość mocno się z nim poszarpałam. Jego mama przyszła do mojej na skargę, więc nieźle dostałam wtedy po uszach. I wcale nie chodziło o to, że broniłam w ten sposób wątpliwego honoru mojego notesu, ale o to "że dziewczynce nie wypada bić się z chłopcami, dziewczynki są słabsze, one mają ładnie wyglądać i grzecznie się zachowywać". Kazała mi ładnie się ubrać, iść do sąsiada go przeprosić i nie wracać do domu póki nie dojdzie do naszego spotkania.
Więc założyłam piękną sukienkę, zawolałam Piotrka przez okno (nasze domy dzielił tylko płot), a zanim wyszedł z domu, ja wlazłam na jabłoń rosnącą niemal na miedzy, pełną wtedy małych i niedojrzałych jeszcze owoców. Kolega poczynił pierwsze kroki z domu i został obrzucany twardymi zielonymi kulkami, niczym z jakiejś armatki. Pamiętam jak krzyczałam, że moja mama zabroniła mi go bić, a jakoś muszę go wychować żeby wiedział, że chłopcy nie biegają ze skargą do mamy tylko sami załatwiają swoje sprawy.
Do dziś pamiętam zastygłą w szoku twarz mamy, kiedy odwróciłam się w stronę naszego domu i zobaczyłam ją w oknie. Na jej obliczu było tyle emocji jednocześnie, że od razu poczułam, że lepiej nie wracać teraz pod jej opiekę.

Nie pamiętam żebym później słyszała, że istnieje jakiś podział na sprawy podzielone chłopców i dziewczynki, ale i mi się odechciało takich zachowań.

Pamiętam jak raz mój sąsiad śmiertelnie mnie obraził mówiąc, że wcale nie mam najładniejszego pamiętnika. Byłam zła do tego stopnia, że dość mocno się z nim poszarpałam. Jego mama przyszła do mojej na skargę, więc nieźle dostałam wtedy po uszach. I wcale nie chodziło o to, że broniłam w ten sposób wątpliwego honoru mojego notesu, ale o to "że dziewczynce nie wypada bić się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oczywiście. Mnóstwo było takich rzeczy. Zaczynając od rodziców, którzy sugerowali mi żebym ładnie jak dziewczynka ubrała sukieneczkę, a nie byle jakie krótkie jeansowe spodenki wycięte z długich jeansowych spodni. Karolinko, mogłabyś związać włosy, ubrać opaskę, a nie latać z rozpuszczonymi włosami na oczach, bo oślepnę! Obrzydzenie starszych wywoływał również fakt, że koledzy uczyli mnie pluć na odległość przez zęby (jedynki). Przyznam, że do dzisiaj tego nie potrafię. "Nie wypadało" mi również zbieranie w jedno miejsce ślimaków po deszczu, bo to takie obrzydliwe jak na dziewczynki - tylko chłopcy mogli takie cuda wyczyniać. Jazda na deskorolce, którą mieli chłopacy i nie chcieli dać nam się "karnąć", czyli przejechać, bo "baba" nie może tego dotykać.

Chłopacy również nie pozwalali dziewczynkom grać z nimi w piłkę. Mnie jakoś to nigdy nie kręciło, więc akurat to było mi kompletnie obojętne, ale pamiętam, że wiele afer na podwórku o to było.

Jaka była moja reakcja na to wszystko? Krótka i wszystkim znana - robiłam, to co chciałam :)

Oczywiście. Mnóstwo było takich rzeczy. Zaczynając od rodziców, którzy sugerowali mi żebym ładnie jak dziewczynka ubrała sukieneczkę, a nie byle jakie krótkie jeansowe spodenki wycięte z długich jeansowych spodni. Karolinko, mogłabyś związać włosy, ubrać opaskę, a nie latać z rozpuszczonymi włosami na oczach, bo oślepnę! Obrzydzenie starszych wywoływał również fakt, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja Mama wyjechała na miesiąc. Mój tato - szowinistyczny mężczyzna wychowany w patriarchacie, dodatkowo rozpieszczony przez swoją żonę - został sam ze swoimi dwoma córkami. Starsza wyjechała na weekend. Młodsza 12-latka (to ja) zostałam sama z ojcem. W sobotę rano, gdy smacznie sobie spałam tato przyszedł do pokoju i mnie obudził. Byłam zła, bo chciałam pospać w dzień wolny od szkoły. Dodatkowo mnie rozwścieczył powód, dla którego mnie obudził - był głodny i chciał, żebym mu zrobiła śniadanie! Byłam małą buntowniczką, więc rzuciłam gniewnie - zrób sobie sam! Dorosły jesteś! Tato się wkurzył i zaczęło się. Jego argumenty, że jestem córką, dziewczyną! i powinnam przygotowywać mu posiłki dodatkowo dolewały oliwy do ognia. To była awantura najwyższych lotów! Ojciec wtedy mi powiedział, że z takim podejściem nigdy sobie nie znajdę męża! Ja mu odpowiedziałam, że znajdę, ale tylko takiego, który będzie umiał gotować!
10 lat później poznałam wspaniałego człowieka. Zakochałam się niemal od pierwszego spotkania. Na trzeciej randce ugotował dla mnie pyszny obiad. I tak mi gotuje do dziś, już od 20 lat... ;-)

Moja Mama wyjechała na miesiąc. Mój tato - szowinistyczny mężczyzna wychowany w patriarchacie, dodatkowo rozpieszczony przez swoją żonę - został sam ze swoimi dwoma córkami. Starsza wyjechała na weekend. Młodsza 12-latka (to ja) zostałam sama z ojcem. W sobotę rano, gdy smacznie sobie spałam tato przyszedł do pokoju i mnie obudził. Byłam zła, bo chciałam pospać w dzień...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

O tak! Pamiętam, nieustanne teksty typu, tylko idź ostrożnie, delikatnie, powolutku, a jak słyszałam " tylko skromniutko, bo jesteś dziewczynką", to dostawałam szału. I tak oto, rodzicom na przekór, targałam rajstopy zanim doszłam do kościoła, chodziłam po drzewach, wycierałam brudną buzię w rękawy i bawiłam się patykami.

O tak! Pamiętam, nieustanne teksty typu, tylko idź ostrożnie, delikatnie, powolutku, a jak słyszałam " tylko skromniutko, bo jesteś dziewczynką", to dostawałam szału. I tak oto, rodzicom na przekór, targałam rajstopy zanim doszłam do kościoła, chodziłam po drzewach, wycierałam brudną buzię w rękawy i bawiłam się patykami.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jasne, że pamiętam sytuacje w których wiele razy słyszałam, że dana rzecz/czynność jest zarezerwowana tylko dla chłopaków.
I co bardziej zabawne zgadnijcie od kogo to najczęściej słyszałam. Oczywiście, że od najbliższych!
Wskutek tego iż wychowywałam się w towarzystwie dwóch starszych braci, moje towarzystwo wraz z wiekiem stawało się coraz bardziej męskie, co jak możecie się domyślić nie wszystkim się podobało.
Pierwsza sytuacja w której byłam "dyskryminowana" jako dziewczyna pojawiła się bardzo wcześnie, bo już w podstawówce, kiedy zabierałam piłkę z domu i na każdym wf-ie oraz na każdej przerwie byłam JEDYNĄ dziewczyną grającą w piłkę nożną. Gdy nadchodził weekend, większość czasu również spędzałam na kopaniu piłki, aż w końcu usłyszałam: "latasz za tą piłką jak chłopak, kiedy dziewczynki w tym czasie bawią się lalkami.." Ja słysząc te uwagi nie robiłam sobie z nich wiele, ponieważ robiłam to co kocham i nie zamierzałam z tego rezygnować.
Inna sytuacja, która stanowiła problem dla moich bliskich to styl ubioru, który wydawał im się zbyt "męski". Ale czy każda dziewczyna musi nosić sukienki i spódnice? Czy spodnie nie są również projektowane z myślą o dziewczynach? Czy jeansy i bluza to oznaka męskości? Nie mnie to oceniać, ponieważ ja nadal chętniej wybieram spodnie aniżeli sukienki, chociaż już jestem dojrzałą kobietą.

Jasne, że pamiętam sytuacje w których wiele razy słyszałam, że dana rzecz/czynność jest zarezerwowana tylko dla chłopaków.
I co bardziej zabawne zgadnijcie od kogo to najczęściej słyszałam. Oczywiście, że od najbliższych!
Wskutek tego iż wychowywałam się w towarzystwie dwóch starszych braci, moje towarzystwo wraz z wiekiem stawało się coraz bardziej męskie, co jak możecie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Chyba najbardziej krzywdzącymi stereotypami są te dotyczące wyglądu, bo na wszystko inne mamy jakiś wpływ. Mówi się, że dziewczynki powinny być zgrabne i delikatne a chłopcy wysportowani i męscy. Dlatego, kiedy dziewczyna jest grubsza nazywa się ją tłustą, a kiedy chłopak jest szczupły i nie daj boże ma tzw. dziewczęcą urodę jest przezywany... chyba wszyscy wiemy jak. W okresie dojrzewania miałam problem z wagą, byłam szczupłym dzieckiem a potem w ciągu roku bardzo szybko przytyłam. Moi rodzice nie mieli z tym problemu, nigdy nie dali mi odczuć że jestem gruba, mama starała się mi pomóc, nie pozwala mi się głodzić, ale próbowała zmienić trochę moją dietę, wprowadzić w moje życie więcej ruchu, ale reszta rodziny nie była tak wyrozumiała, babcia z każdą wizytą dawała mi do zrozumienia, że tylko szczupłe dziewczyny mogą się podobać chłopcom, że powinnam coś ze sobą zrobić, a ja nie wiedziałam co, bo miałam 14/15 lat i wcale nie byłam gruba! W końcu rzeczywiście wzięłam się za siebie, ale dla siebie i dla własnego samopoczucia. Do dzisiaj jednak nie rozumiem jak można mówić komuś, że powinien wyglądać czy zachowywać się w określony sposób. Każdy z nas jej inny, każdy ma inną budowę ciała, inny wzrost, ale nadal wmawia się nam te same kanony piękna. Przeciętne dziewczyny nie chodzą po wybiegać, mamy albo wychudzone modelki albo modelki z niepełnosprawnością lub bielactwem, żeby projektanci mogli pokazać swoją "tolerancję". Nie zgadzam się z tym światem.

Chyba najbardziej krzywdzącymi stereotypami są te dotyczące wyglądu, bo na wszystko inne mamy jakiś wpływ. Mówi się, że dziewczynki powinny być zgrabne i delikatne a chłopcy wysportowani i męscy. Dlatego, kiedy dziewczyna jest grubsza nazywa się ją tłustą, a kiedy chłopak jest szczupły i nie daj boże ma tzw. dziewczęcą urodę jest przezywany... chyba wszyscy wiemy jak. W...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W dzieciństwie byłam chłopczycą, nie znosiłam sukienek, kolorowych spinek, ładnych fryzur, lalek Barbie i różowego. Uwielbiałam za to wspinać się po drzewach, grać w piłkę, jeździć na rowerze, łowić ryby i zawsze miałam więcej kolegów niż koleżanek.
To wszystko podobało się tacie, a mama uważała, że takie zachowanie nie przystoi dziewczynce. Toczyli zatem ledwie dostrzegalną, ale jednak wojnę. I tak mój pokój był, co prawda w kolorze niebieskim, ale w każdym kącie siedziały wymalowane lale. Tata kupował zabawne T-shirty, a mama sukienki. Tata zabierał mnie na gokarty, a mama na lekcje tańca.
Do dziś pamiętam jedną sytuację, która zdarzyła się wieki temu. Bawiłam się w swoim pokoju, kiedy weszła mama i zastała mnie trzymającą na rękach lalkę. Początkowo była zaskoczona tym niecodziennym obrazem, jednak po chwili na jej twarzy zagościł szeroki uśmiech jako wyraz triumfu. Jakiegoż rozczarowania doznała, kiedy wsadziłam wszystkie lalki do wózka i biegałam po całym domu udając, że prowadzę najnowszy bolid F1.

W dzieciństwie byłam chłopczycą, nie znosiłam sukienek, kolorowych spinek, ładnych fryzur, lalek Barbie i różowego. Uwielbiałam za to wspinać się po drzewach, grać w piłkę, jeździć na rowerze, łowić ryby i zawsze miałam więcej kolegów niż koleżanek.
To wszystko podobało się tacie, a mama uważała, że takie zachowanie nie przystoi dziewczynce. Toczyli zatem ledwie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Gdy przeczytałam temat od razu uśmiechnęłam się od ucha do ucha. Więc nie tylko mnie próbowano resocjalizować stwierdzeniami: "Nie możesz tego robić! Jak to dlaczego? Przecież jesteś dziewczynką!" :) Moja historia z tym ostatnim zdaniem zaczęła się od prawdziwej miłości do Lary Croft i całej serii Tomb Raider. Filmy znałam na pamięć, a gry kończyłam wielokrotnie ( nawet dziś chętnie wracam do tych tytułów). Skoro więc na swoją idolkę wybrałam słynną archeolog to przy zabawach nie mogło zabraknąć mi oczywiście pistoletów, noży, itp. I tu właśnie pojawiał się problem. "Dziewczynki nie bawią się takimi rzeczami. Będziesz chłopczycą, zobaczysz". Teraz jest to zabawne, ale wtedy nie mogłam pogodzić się z decyzją mamy. Co najgorsze moja najlepsza przyjaciółka nie miała takiego problemu, bo brała pistolety od swojego brata, co mnie jeszcze bardziej frustrowało. Cóż ostatecznie musiał dzielić się z nami obiema. :) Zakaz mojej mamy miał jednak plus w naszych zabawach- dodawał pikanterii i tajemniczości, bo kupione gry trzeba było ukrywać i samodzielnie na nie zbierać, a wszelkie wyposażenie potrzebne do zabawy dobrze chować. Do dziś pamiętam radość, gdy pierwszy raz sama poszłam na okoliczny festyn i z reszty pieniędzy kupiłam swoje pierwsze plastikowe pistolety. Tylko moje. Były idealne i do dzisiaj leżą w moim pokoju, a minęło ponad 10 lat. Chętnie wróciłabym to tych czasów.

Gdy przeczytałam temat od razu uśmiechnęłam się od ucha do ucha. Więc nie tylko mnie próbowano resocjalizować stwierdzeniami: "Nie możesz tego robić! Jak to dlaczego? Przecież jesteś dziewczynką!" :) Moja historia z tym ostatnim zdaniem zaczęła się od prawdziwej miłości do Lary Croft i całej serii Tomb Raider. Filmy znałam na pamięć, a gry kończyłam wielokrotnie ( nawet...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mnie od dzieciństwa mówią, że powinnam wziąć się w garść i przestać udawać chłopaka w kilku sprawach. Na przykład gdy jest ciepło to zamiast spodni powinnam ubrać dziewczęcą sukienkę. Kiedyś też nasłuchałam się od rodziców i bliskich gdy pomagałam znajomej w przeprowadzce, że nie wypada kobiecie nosić dużych ciężkich rzeczy. Co ja wtedy robiłam? Zwykle udawałam że ich nie słyszę.

Mnie od dzieciństwa mówią, że powinnam wziąć się w garść i przestać udawać chłopaka w kilku sprawach. Na przykład gdy jest ciepło to zamiast spodni powinnam ubrać dziewczęcą sukienkę. Kiedyś też nasłuchałam się od rodziców i bliskich gdy pomagałam znajomej w przeprowadzce, że nie wypada kobiecie nosić dużych ciężkich rzeczy. Co ja wtedy robiłam? Zwykle udawałam że ich nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podobno jako mała dziewczynka bardzo chciałam się upodobnić do mojego starszego o rok brata. Robiłam wszystko to, co on. Wiele razy słyszałam:
- Kochanie, nie graj w piłkę z chłopakami. Przecież to nie wypada! Jesteś dziewczyną.
Ale ja i tak robiłam swoje.
Pewnego razu podpatrzyłam w toalecie mojego brata i gdy zachciało mi się siusiu postanowiłam zrobić to tak samo jak on, czyli na stojąco.
Po paru chwilach zrozumiałam,że nie był to dobry pomysł...Wszystko poleciało mi po nogach. A w rodzinie nadal się z tego śmieją :-)

Podobno jako mała dziewczynka bardzo chciałam się upodobnić do mojego starszego o rok brata. Robiłam wszystko to, co on. Wiele razy słyszałam:
- Kochanie, nie graj w piłkę z chłopakami. Przecież to nie wypada! Jesteś dziewczyną.
Ale ja i tak robiłam swoje.
Pewnego razu podpatrzyłam w toalecie mojego brata i gdy zachciało mi się siusiu postanowiłam zrobić to tak samo jak on,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej