Moje pierwsze świadome urodziny pamiętam w urywkach... Były to szóste urodziny, bo wiem, że byli znajomi z mojej zerówki.

Pamiętam ten mocno czekoladowy tort, który miał w sobie za dużo kokosu i nie mogłam do końca zjeść kawałka tego nieszczęsnego tortu jaki dostałam, a zapewne był to największy kawałek ze wszystkich. Aj...
Pamiętam paluszki na stole, które potem nam dzieciom służyły jako patyczki szaszłykowe. Nabijało się na nie chrupki i inne jadalne części ze stołu.
Pamiętam Kaskadę i jej smak. Było mnóstwo Kaskady.
Pamiętam jak moja młodsza siostra spadła z krzesła obrotowego i był wielki huk i zapytanie: "Jak to się stało? Czemu jej nie pilnujemy?
Pamiętam życzenia mojej babciu: "Wnusiu ty moja słodyczy, pamiętaj o uśmiechu bo on się w życiu na prawdę liczy!"
I pamiętam jeden z prezentów: bajki biblijne nagrane na kasecie VHS.

Potem z roku na roku każde urodziny pamiętam w większych szczegółach, ale te były wyjątkowe. Takie owiane magią beztroskiego dzieciństwa.

Moje pierwsze świadome urodziny pamiętam w urywkach... Były to szóste urodziny, bo wiem, że byli znajomi z mojej zerówki.

Pamiętam ten mocno czekoladowy tort, który miał w sobie za dużo kokosu i nie mogłam do końca zjeść kawałka tego nieszczęsnego tortu jaki dostałam, a zapewne był to największy kawałek ze wszystkich. Aj...
Pamiętam paluszki na stole, które potem nam...

Pamiętam jedną imprezę urodzinową, później rodzice już nie przygotowywali mi przyjęć. Miałam wtedy 5 lat. Najlepiej z całej tej imprezy pamiętam tort. Był polany czerwoną galaretką, a z rodzynków ułożony napis 100 lat. Właściwie były to urodziny mojego brata. Ja swoje mam 10 dni później. Kończył wtedy rok. Na torcie była jedna świeczka, którą nama zdmuchnęła razem z bratem, ale później na torcie pojawiło się pięć świeczek i wtedy ja pomyślałam swoje życzenie i zdmuchnęłam świeczki. Pamiętam, że było trochę gości, ciocie, wujkowie, dziadkowie i kuzyni. Reszta wspomnień uwieczniona jest na zdjęciach w rodzinnym albumie.

Pamiętam jedną imprezę urodzinową, później rodzice już nie przygotowywali mi przyjęć. Miałam wtedy 5 lat. Najlepiej z całej tej imprezy pamiętam tort. Był polany czerwoną galaretką, a z rodzynków ułożony napis 100 lat. Właściwie były to urodziny mojego brata. Ja swoje mam 10 dni później. Kończył wtedy rok. Na torcie była jedna świeczka, którą nama zdmuchnęła razem z...

Urodziny, które pamiętam jako moment niczym niezmąconego szczęścia, przeżyte świadomie, od których czas zaczął ponowne odliczanie, jakby wszystko to, co miało miejsce przed nimi oddzielone zostało wyraźną granicą pamięci, to te słodkie szesnaste. 13 marzec zwykle nie odnotowuje nadzwyczaj sprzyjających dobremu nastrojowi warunków atmosferycznych, tak też było i tamtym razem. Mimo ponurej aury, moim przyjaciołom z internatu udało się wyczarować cudowny wieczór w pokoju nr 30, przy pizzy i muzyce. Niby nic, powiedziałby ktoś, a jednak czułam się wtedy najważniejsza, dawali temu wyraz w każdym szczególe. Materialnym nośnikiem tego ekstramalnego sygnału ciepła dobrej emocji stał się podarunek w postaci pluszowego misia, który, szarpnięty w uszko, towarzyszy mi do dziś. I choć nie jest to historia o białym pluszowym misiu z piosenki, jestem trochę jak ta dziewczyna, której miś coś przypomina… chłopca, dawnych znajomych, młodość- dobre czasy.

Urodziny, które pamiętam jako moment niczym niezmąconego szczęścia, przeżyte świadomie, od których czas zaczął ponowne odliczanie, jakby wszystko to, co miało miejsce przed nimi oddzielone zostało wyraźną granicą pamięci, to te słodkie szesnaste. 13 marzec zwykle nie odnotowuje nadzwyczaj sprzyjających dobremu nastrojowi warunków atmosferycznych, tak też było i tamtym...

Moje pierwsze świadomie przeżyte urodziny były straszne. Oczywiście rodzice zaprosili całą rodzinkę. To akurat był jedyny pozytyw, bo przecież każdy dzieciak cieszy się z dostawiania prezentów, a każdy gość to jeden prezent (już wtedy byłam dobra z matmy). Każde urodziny świętowałam z moim bratem bliźniakiem. Zawsze sadzano nas obok siebie na honorowych miejscach, to znaczy tak, aby każdy nas widział. Tamtego dnia usiedliśmy przy stole, a wszyscy zgromadzili się wokół. Moja mama wniosła tort (o ile prostokątne ciasto można nazwać tortem). Pamiętam, że pomyślałam wtedy: Ale ja chciałam okrągły! Nigdy nie mogłam doprosić się mamy, żeby w końcu zrobiła prawdziwy okrągły tort. Jej wymówka: takie lepiej się kroi i wychodzi więcej porcji. Z mamą się nie dyskutuje. I wnosi tort, stawiając go przed nami na stole. Ja patrzę, a tam jakieś metalowe tuby wbite po obu stronach. Ktoś podpala zapałką, nagle z tub lecą do góry zimne ognie. Ja w szoku, mój brat też. Chowamy się pod krzesłami ze strachu, a najgorsze jest to, że wszyscy stoją wokół i się z nas śmieją. Potem, kiedy ochłonęliśmy i otarliśmy łzy, mama przyniosła szampana. Oczywiście piccolo. Wiedząc, co się szykuje, zatkałam uszy i stanęłam jak najdalej od niej. Korek strzela i uderza w sufit, pół szampana wylewa się na podłogę, ba na dywan też. Potem tylko szkoda było wylanego szampana, bo w końcu jest nas dwójka…

Moje pierwsze świadomie przeżyte urodziny były straszne. Oczywiście rodzice zaprosili całą rodzinkę. To akurat był jedyny pozytyw, bo przecież każdy dzieciak cieszy się z dostawiania prezentów, a każdy gość to jeden prezent (już wtedy byłam dobra z matmy). Każde urodziny świętowałam z moim bratem bliźniakiem. Zawsze sadzano nas obok siebie na honorowych miejscach, to znaczy...

Dawno, dawno... Nie, to nie tak.
Dwadzieścia lat temu (a przynajmniej mniej-więcej tyle), w moje piąte lub szóste urodziny, pierwszy raz pojechałam do... McDonalda! Możecie się śmiać i drwić, ale naprawdę byłam tym przejęta i pełna radości, bo do najbliższej takiej restauracji jechało się 1,5h samochodem, więc była to dla mnie prawdziwa przygoda! Dzieci ciągle się chwaliły zabawkami z tego przybytku, opowiadały o nich i o magicznej zjeżdżalni, a ja... no cóż... po tych urodzinach też mogłam! Tym bardziej, że miła Pani z obsługi, gdy dowiedziała się, że właśnie staję się o kolejny rok starsza, dorzuciła dodatkową zabawkę - w ten sposób zdobyłam zarówno Myszkę Mikki, jak i Minnie za jednym zamachem! Teraz, gdy mieszkam już w większym mieście i widzę McDonald, przy którym stoi ślizgawka, łezka mi się w oku kręci. Przypomina mi ona o latach beztroskiego dzieciństwa i... chyba wciąż jest dla mnie w jakimś stopniu zaczarowana. I - ciii - zdarza mi się jeszcze czasem nią zjechać. Szczęśliwie los mnie uraczył maleńkim wzrostem i drobną posturą. ;)

Dawno, dawno... Nie, to nie tak.
Dwadzieścia lat temu (a przynajmniej mniej-więcej tyle), w moje piąte lub szóste urodziny, pierwszy raz pojechałam do... McDonalda! Możecie się śmiać i drwić, ale naprawdę byłam tym przejęta i pełna radości, bo do najbliższej takiej restauracji jechało się 1,5h samochodem, więc była to dla mnie prawdziwa przygoda! Dzieci ciągle się...

Pierwsze urodziny jakie pamiętam? Będzie ciężko znaleźć takie wspomnienie, bo wszystkie miałam udane. I zazwyczaj wyglądały podobnie. Zawsze w dniu urodzin mama piekła tort, był szampan PICOLO truskawkowy <3 albo brzoskwiniowy <3 tata kupił ;D, potem razem świętowaliśmy, siedząc przy stoliku, dmuchając świeczki, jedząc tort i pijąc szampana. Pamiętam też, że zawsze był zwyczaj podrzucania jubilata tyle razy ile lat kończy. ;D Zawsze ja, rodzeństwo i rodzice. Prezenty też na pewno były, ale nie zwracało się na to uwagę. Teraz to wygląda nieco inaczej. Tort jest, ale kupiony, szampan alkoholowy albo wino. I już nie zawsze spędzamy je i obchodzimy wszyscy razem.;(

Pierwsze urodziny jakie pamiętam? Będzie ciężko znaleźć takie wspomnienie, bo wszystkie miałam udane. I zazwyczaj wyglądały podobnie. Zawsze w dniu urodzin mama piekła tort, był szampan PICOLO truskawkowy <3 albo brzoskwiniowy <3 tata kupił ;D, potem razem świętowaliśmy, siedząc przy stoliku, dmuchając świeczki, jedząc tort i pijąc szampana. Pamiętam też, że zawsze był...

Moje urodziny, odkąd ukończyłam siedem lat, nigdy nie było szczególnie celebrowane.
Obchodziłam je skromnie: składano mi życzenia, a niekiedy nawet dostawałam prezent, ale nigdy nie miałam okazji zorganizować przyjęcia, ani nawet zaprosić koleżanki. Z tego powodu trudno mi przywołać urodziny, które zapadły mi w pamięci. Pamiętam z kolei zdjęcie, które wywarło na mnie spore wrażenie.
Zrobiono je w dzień moich pierwszych urodzin. Zdjęcie było co prawda nienajlepszej jakości, ale pomimo tego drobnego defektu, doskonale dało się zauważyć mnie - niewielką blondyneczkę z krótkimi włosami, ubraną w strój pajacyka, trzymającą w rękach sernik przynajmniej trzy razy większy od mojej głowy - i moją babcię, pochyloną nade mną z troskliwym uśmiechem. Ja, w ogóle nie zainteresowana pozowaniem do zdjęć, zanurzałam palec w bitej śmietanie, najwidoczniej nie pierwszy raz tego dnia, bo mój polik był już cały usmarowany czekoladową polewą. Chociaż dnia nie pamiętam to mogę powiedzieć, że musiał to być naprawdę miły, rodzinny dzień. I jeśli następnych pięć lat świętowałam podobnie, to nie ma co się dziwić, że w wieku dziewięciu lat byłam już puszystą kulką szczęścia ;)

Moje urodziny, odkąd ukończyłam siedem lat, nigdy nie było szczególnie celebrowane.
Obchodziłam je skromnie: składano mi życzenia, a niekiedy nawet dostawałam prezent, ale nigdy nie miałam okazji zorganizować przyjęcia, ani nawet zaprosić koleżanki. Z tego powodu trudno mi przywołać urodziny, które zapadły mi w pamięci. Pamiętam z kolei zdjęcie, które wywarło na mnie spore...

Pierwszą, a za razem najbardziej wyjątkową imprezą w moim życiu, którą do tej pory pamiętam, były moje piąte urodziny. Pech chciał, że w wakacje skręciłam kostkę. Przez moją usztywnioną w gipsie nogę rodzice nie mieli zbyt dużego pola do popisu. Późnym popołudniem, kiedy moje obawy o to, że rodzina zapomniała o mnie zbliżały się do osiągnięcia apogeum tata wyszedł z propozycją pojechania do sklepu. Na mojej twarzy zagościł delikatny uśmiech (przebłysk nadziei). Może jedziemy po prezent, lub gdzieś czeka już na mnie niespodzianka? Niestety, jedyną rzeczą, jaką kupiłam sobie w supermakecie był zeszyt w kratkę. Po powrocie do domu z pomocą mamy (noga w gipsie) udałam się pod prysznic. Jedyne o czym marzyłam to zasnąć i zapomnieć o tym fatalnym dniu. Gdy mama otworzyła drzwi łazienki, aby pomóc mi wyjść na stole zobaczyłam tort lodowy (jakieś trzy pudełka lodów ułożone na kształt ciasta) i moją rodzinę śpiewającą głośno "Sto lat!". Tak się ucieszyłam, że zapomniałam o gipsie i pomknęłam, nie zważając na krzyki mamy, aby uścisnąć wszystkich. Po tym dniu pełnym emocji zasnęłam od razu po zamknięciu oczu. Te urodziny będę wspominać do końca mojego życia.

Pierwszą, a za razem najbardziej wyjątkową imprezą w moim życiu, którą do tej pory pamiętam, były moje piąte urodziny. Pech chciał, że w wakacje skręciłam kostkę. Przez moją usztywnioną w gipsie nogę rodzice nie mieli zbyt dużego pola do popisu. Późnym popołudniem, kiedy moje obawy o to, że rodzina zapomniała o mnie zbliżały się do osiągnięcia apogeum tata wyszedł z...

Mam 6 lat. Mama zrobiła tort. Nie lubię tego smaku. To chyba maliny, wiśnie, coś czerwonego. Truskawki może. Tort jest niby dla mnie ale muszę czekać na zaproszonych gości. To oni lubią wiśniowy krem na torcie. Czy też truskawkowy. Nie ważne. Gości ma być całe mnóstwo. Myślę sobie że mogą nie zmieścić się w tym pokoju. Jeszcze raz rzucam okiem na ściany pokoju. Goście też nie są moi. Chciałam żeby przyszły moje koleżanki z przedszkola ale mama ich nie zna. Przynajmniej tak powiedziała. Nie ważne. Siedzę na fotelu tak długo że już nie umiem cieszyć się z moich urodzin. Mam kazała mi się nie ruszać bo mam nową sukienkę. Nie chcemy by się ubrudziła. Nie, nie chcemy. Zamykam na chwilę oczy. Tylko krótka drzemka zanim wszyscy przyjdą. Jutro przychodzi zbyt szybko. Jutro już nie mam urodzin. Z urodzinowego tortu została tylko niezapalona świeczka.

Mam 6 lat. Mama zrobiła tort. Nie lubię tego smaku. To chyba maliny, wiśnie, coś czerwonego. Truskawki może. Tort jest niby dla mnie ale muszę czekać na zaproszonych gości. To oni lubią wiśniowy krem na torcie. Czy też truskawkowy. Nie ważne. Gości ma być całe mnóstwo. Myślę sobie że mogą nie zmieścić się w tym pokoju. Jeszcze raz rzucam okiem na ściany pokoju. Goście też...

Miałam 5 lat. Byli wszyscy. Ciocie, wujkowie, kuzynki, kuzyni, dziadkowie, rodzice i moje młodsze rodzeństwo. W dużym pokoju rozłożonych kilka podnoszonych ław, pożyczone krzesła,żeby goście mieli na czym siedzieć. Nagle na stole pojawia się tort, biszkopt upieczony przez mamę przekładany bitą śmietaną tzw. śnieżką, a na nim oczywiście 5 wąskich świeczek.

Miałam 5 lat. Byli wszyscy. Ciocie, wujkowie, kuzynki, kuzyni, dziadkowie, rodzice i moje młodsze rodzeństwo. W dużym pokoju rozłożonych kilka podnoszonych ław, pożyczone krzesła,żeby goście mieli na czym siedzieć. Nagle na stole pojawia się tort, biszkopt upieczony przez mamę przekładany bitą śmietaną tzw. śnieżką, a na nim oczywiście 5 wąskich świeczek.