Margaret to ja. Mam już dziecko, męża, pracę i często moje dni wyglądają podobnie. I choć moje życie jest w miarę ustabilizowane to wcale nie jest nudne. Dodatkowo się dokształcam, robię różne kursy i pogłębiam swoją wiedzę zawodową. Lubię swoje życie i bardzo mi się ono podoba

Margaret to ja. Mam już dziecko, męża, pracę i często moje dni wyglądają podobnie. I choć moje życie jest w miarę ustabilizowane to wcale nie jest nudne. Dodatkowo się dokształcam, robię różne kursy i pogłębiam swoją wiedzę zawodową. Lubię swoje życie i bardzo mi się ono podoba

Jestem żoną i matką trójki dzieci, podobnie jak Margaret. Zawsze lubiłam stabilizację. Wszystko mam zaplanowane z góry- dobry harmonogram dnia to podstawa. Pracując i wychowując dzieci w dzisiejszych czasach trzeba mieć wszystko genialnie zorganizowane: zajęcia dodatkowe z angielskiego starszego dziecka, wizyta u dentysty młodszego, a średniego trzeba zawieźć na mecz piłki nożnej, itd.
Tak płynęło moje życie- wypełnione obowiązkami, ale stabilne i zorganizowane. Przyszedł jednak moment zmian...
Likwidacja zakładu pracy odwróciła moje życie do góry nogami. Tego nie mogłam zaplanować.

Jestem żoną i matką trójki dzieci, podobnie jak Margaret. Zawsze lubiłam stabilizację. Wszystko mam zaplanowane z góry- dobry harmonogram dnia to podstawa. Pracując i wychowując dzieci w dzisiejszych czasach trzeba mieć wszystko genialnie zorganizowane: zajęcia dodatkowe z angielskiego starszego dziecka, wizyta u dentysty młodszego, a średniego trzeba zawieźć na mecz piłki...

Myślę, że jestem po części każdą z tych bohaterek. Czasami wydaje mi się, że mam ułożone życie i niczego mi nie brakuje, a czasem czuję, że jeszcze nie dotarłam tam gdzie chcę i stałe powinnam poszukiwać spełnienia. Innym znów razem myślę sobie, że przez jakiś czas przeczekam żeby się zastanowić czego chcę i wtedy zadbam o to żeby to osiągnąć. Moje życie stałe się zmienia i myślę, że tak już pozostanie.

Myślę, że jestem po części każdą z tych bohaterek. Czasami wydaje mi się, że mam ułożone życie i niczego mi nie brakuje, a czasem czuję, że jeszcze nie dotarłam tam gdzie chcę i stałe powinnam poszukiwać spełnienia. Innym znów razem myślę sobie, że przez jakiś czas przeczekam żeby się zastanowić czego chcę i wtedy zadbam o to żeby to osiągnąć. Moje życie stałe się zmienia i...

Jestem zodiakalnym Bliźnięciem, dlatego najchętniej odpowiedziałabym, że utożsamiam się z każdą ze wspomnianych kobiet. Jeśli jednak miałabym wskazać tę, do której mi najbliżej, wybrałabym Hilary, ponieważ uważam, że nikt z nas (a z pewnością nie ja) nigdy nie znajduje się w martwym punkcie. Każdy moment życia jest przejściowy, a podejmowane w międzyczasie decyzje mają wpływ na rozwój wypadków. Blisko mi do Hilary również dlatego, że właśnie przygotowuję się do ważnego kroku - wkrótce zakładam rodzinę i, choć wiem, że nasza mała rodzina wciąż będzie ruchliwa, zakochana w świecie i aktywna, po latach szalonej beztroski przyjdzie pora na ciepłe chwile ciszy w nowym domu. :)

Jestem zodiakalnym Bliźnięciem, dlatego najchętniej odpowiedziałabym, że utożsamiam się z każdą ze wspomnianych kobiet. Jeśli jednak miałabym wskazać tę, do której mi najbliżej, wybrałabym Hilary, ponieważ uważam, że nikt z nas (a z pewnością nie ja) nigdy nie znajduje się w martwym punkcie. Każdy moment życia jest przejściowy, a podejmowane w międzyczasie decyzje mają...

U mnie od jakiegoś czasu zapanowała pewna stabilizacja. Z niecierpliwością oczekuję przyjścia na świat drugiego synka. Mam kochającego męża, 5-letniego Sebusia i szczęśliwy dom. Czegoż chcieć więcej?

Margaret- to właśnie z tobą się utożsamiam.

U mnie od jakiegoś czasu zapanowała pewna stabilizacja. Z niecierpliwością oczekuję przyjścia na świat drugiego synka. Mam kochającego męża, 5-letniego Sebusia i szczęśliwy dom. Czegoż chcieć więcej?

Margaret- to właśnie z tobą się utożsamiam.

Bardzo ciekawe skonstruowane zadanie konkursowe. Czytam i czytam Wasze odpowiedzi i wydaje mi się, że tak naprawdę nigdy nie będziemy w stanie określić się jako w pełni ustabilizowanych. Wiecznie będziemy poszukiwać samych siebie i stabilizacji. Owszem zdarzają się dla ans etapy stabilizacji i chwilowo możemy być Margaret, ale tak naprawdę życie wciąż stawia nam nowe wyzwania. Cały czas obcujemy z ludźmi i nawet jeżeli są to te same osoby to i tak interakcje z nimi wymuszają na nas zmiany zachowań, dostosowywanie się do sytuacji i odpowiednie kotrreakcje. Ja jestem obecnie na etapie ciągłej zmiany w życiu, a siebie poszukuję od zawsze. Nie pamiętam nawet okresu kiedy byłem ustabilizowany. Ok może jak miałem 12 lat i mieszkałem u mamy, ale to tylko przez chwilę. Ponieważ co chwilę poznawałem nowe osoby, czy co roku „szedłem” do wyższej klasy więc i tak wciąż się zmieniałem. Nawet jeżeli mieszkałbym samotnie w głuszy i nie obcował z ludźmi i całe dnie zajmował się tym samym np. kręceniem betonu to i tak każdego dnia ten beton kręciłby się inaczej. Ziarna piasku byłyby inne, a ja doszukiwałbym się w tej pracy czegoś więcej. Szukał drogi do coraz bardziej perfekcyjnego betonu. Całe nasze życie to nieustannie płynąca rzeka, która cały czas napotyka tamy i zakręty, wciąż wyznacza sobie nowe koryto płynąć z nurtem.

Bardzo ciekawe skonstruowane zadanie konkursowe. Czytam i czytam Wasze odpowiedzi i wydaje mi się, że tak naprawdę nigdy nie będziemy w stanie określić się jako w pełni ustabilizowanych. Wiecznie będziemy poszukiwać samych siebie i stabilizacji. Owszem zdarzają się dla ans etapy stabilizacji i chwilowo możemy być Margaret, ale tak naprawdę życie wciąż stawia nam nowe...

Jestem jak Hilary. Niby mam wszystko, ale nie potrafię poradzić sobie z wszechobecnym poczuciem samotności. Mam pracę o której marzyłam, rodzinę, chłopaka, ktory mnie kocha i przyjaciół. ALe jestem samotna, nieszczęśliwa, pusta w środku. Zupełnie nie wiem czego pragnę, co może mi pomóc, jak uratować dziewczynę, którą jeszcze nie dawno byłam. Liczę, że niedługo zdobędę upragnioną stabilizację i spokój ducha.

Jestem jak Hilary. Niby mam wszystko, ale nie potrafię poradzić sobie z wszechobecnym poczuciem samotności. Mam pracę o której marzyłam, rodzinę, chłopaka, ktory mnie kocha i przyjaciół. ALe jestem samotna, nieszczęśliwa, pusta w środku. Zupełnie nie wiem czego pragnę, co może mi pomóc, jak uratować dziewczynę, którą jeszcze nie dawno byłam. Liczę, że niedługo zdobędę...

Dla mnie to zdecydowanie Mercy. Bez względu na to, że studia skończyłam już 2 lata temu oraz mam dość stabilną pracę, którą się cieszę od 3 lat, nadal permanentnie szukam nowych doświadczeń. Fascynuje mi w tym życiu to, że każda, nawet najmniejsza nasza decyzja ma ogromny wpływ na dalszy jego ciąg. Chociaż często się spotykam ze strachem tego, że moje decyzje nie są zbyt mądre i mogą skończyć się nie najlepiej, nie mogę się zmienić, ponieważ uwielbiam to niepowtarzalne odczucie, gdy doznaję nowych rzeczy.

P.S. Oprócz wszystkiego, ma rewelacyjne imię, bym się zastanowiła, czy nie nazwać tym imieniem swoją córkę :D

Dla mnie to zdecydowanie Mercy. Bez względu na to, że studia skończyłam już 2 lata temu oraz mam dość stabilną pracę, którą się cieszę od 3 lat, nadal permanentnie szukam nowych doświadczeń. Fascynuje mi w tym życiu to, że każda, nawet najmniejsza nasza decyzja ma ogromny wpływ na dalszy jego ciąg. Chociaż często się spotykam ze strachem tego, że moje decyzje nie są zbyt...

Ten temat spadł mi jak z nieba.
Właśnie od godziny mam kolejny życiowy kryzys. Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Każda decyzja wydaje się tą złą.
Rzucić studia? Trochę się boję, bo straciłam na nie semestr, a do niczego innego się nie nadaję.
Męczyć sie kolejne pięć? Nie dam rady.
Rzucić wszystko i wyjechać do chłopaka na drugi koniec Polski gdzie zacznę nowe życie? Teściowa by mnie zamknęła w schowku na miotły, bo nie jem schabowych i nie gotuję ich jej synkowi.
A może rzucić wszystko i wszystkich i wyjechać w Bieszczady?
Założyć agroturystykę?
Zostać wędrownym trubadurem?

Czuję się zagubiona, nie mogę liczyć na niczyją wskazówkę.
Ehhhhhhhhhhh.
Chyba dorosłość mnie przerasta.

Marcy, czemu tak się z nami dzieje.

Ten temat spadł mi jak z nieba.
Właśnie od godziny mam kolejny życiowy kryzys. Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Każda decyzja wydaje się tą złą.
Rzucić studia? Trochę się boję, bo straciłam na nie semestr, a do niczego innego się nie nadaję.
Męczyć sie kolejne pięć? Nie dam rady.
Rzucić wszystko i wyjechać do chłopaka na drugi koniec Polski gdzie zacznę nowe życie?...

Hilary - etap przejściowy. Dla mnie niezwykle trudny, bo wymagający poświęcenia, pracy, ciągłego zastanawiania się, co dalej...
Stabilizacja to zdaje się najlepszy okres. Etap przejścia to trud, wysiłek, podejmowanie decyzji. Czy jestem we właściwym związku? Z właściwą osobą? Czy aktualna praca satysfakcjonuje mnie? A miejsce zamieszkania? Tutaj, a może w zupełnie innym zakątku świata?
Te i inne pytania stawia sobie każda osoba na zakręcie życia, jakim jest dorosłość. Trzeba odwagi i pewności, by podjąć odpowiednią decyzję, by później nie żałować. I te decyzje trzeba podejmować. Całe nasze życie to nieustanne decyzje. Czasem dobre, czasem zupełnie nietrafione. Ale głowa do góry! Z tych złych możemy się jakoś wykaraskać, a te dobre - odznaczą swój pozytywny ślad w naszym życiu. Może pozostaną z nami dłużej albo na stałe?

Hilary - etap przejściowy. Dla mnie niezwykle trudny, bo wymagający poświęcenia, pracy, ciągłego zastanawiania się, co dalej...
Stabilizacja to zdaje się najlepszy okres. Etap przejścia to trud, wysiłek, podejmowanie decyzji. Czy jestem we właściwym związku? Z właściwą osobą? Czy aktualna praca satysfakcjonuje mnie? A miejsce zamieszkania? Tutaj, a może w zupełnie innym...