Mały chochlik o rudych włosach i wielkich zielonych oczach z piegatym nosem i brakiem przedniej jedynki. Lubi śmiać się i bawić, ale jest również wrażliwy- nigdy nie nagrywa się z cudzych nieszczęść, bywa empatyczny. Cechuje go duży sarkazm dzięki czemu niekiedy gdy wytyka innym ich wady oni nawet nie zdają sobie z tego sprawy.

Mały chochlik o rudych włosach i wielkich zielonych oczach z piegatym nosem i brakiem przedniej jedynki. Lubi śmiać się i bawić, ale jest również wrażliwy- nigdy nie nagrywa się z cudzych nieszczęść, bywa empatyczny. Cechuje go duży sarkazm dzięki czemu niekiedy gdy wytyka innym ich wady oni nawet nie zdają sobie z tego sprawy.

No i nikt mnie nie lubi jestem szowinistyczną świąt (tak nabijam się z feministek chociaż jestem kobietą). Stałam się rasistą, homofobem, nawet re. Ojciec się do mnie nie odzywa bo nabijam się z policji (jest policjantem). Nie mogę pójść do szkoły bo obrażę wszystkich nauczycieli. Każda blondynka jest głupia i pusta więc straciłam część koleżanek. Każdy facet to idiota więc jestem samotna. Do lekarza nie pójdę, bo to się skończy śmiercią. Nawet zwierzęta zaczęły mnie unikać bo się z nich nabijam. Zresztą jakie to ma znaczenie i tak wszystkich pozabijam bo jestem czarnym humorem.

Spokojnie nie jestem aż taka zła to tylko moje poczucie humoru. Lubię każdy rodzaj żartu.

No i nikt mnie nie lubi jestem szowinistyczną świąt (tak nabijam się z feministek chociaż jestem kobietą). Stałam się rasistą, homofobem, nawet re. Ojciec się do mnie nie odzywa bo nabijam się z policji (jest policjantem). Nie mogę pójść do szkoły bo obrażę wszystkich nauczycieli. Każda blondynka jest głupia i pusta więc straciłam część koleżanek. Każdy facet to idiota więc...

Osoby dramatu:
ja (człowiek poważny)
on (uosobienie humoru)

(głośne pukanie)
ja: (przeciągając głoskę) wejść!
(głośniejsze pukanie i stłumiony śmieszek)
ja: kto tam?
on: Marcin Deska i jego Tereska!
ja: nie wchodzić!
(wchodzi szczupły mężczyzna odziany w czerń wyszywaną kwieciem)
ja: znowu ty? (ironicznie) wywęszyłeś, że skończyły się mi kłopoty?
on: nie moja wina, że się tu nie docenia dobrej gry słownej.
ja: tego dziś potrzebuję - dowcipniś i mitoman. gdzie twoja Tereska?
on: dojeżdża stopem z Brzeska.
ja: (zakrywając twarz dłonią, która plaska o czoło) Marcin...
on: to ja sobie pójdę.
(wychodzi)
(chwilę później głośne pukanie)
ja: kogo tam znowu niesie?
on: Marcin Boret i jego taboret!
ja: (irytacja rośnie w poprzek słowa) Marcin!
(kapeć uderza w drzwi z plaśnięciem)

Osoby dramatu:
ja (człowiek poważny)
on (uosobienie humoru)

(głośne pukanie)
ja: (przeciągając głoskę) wejść!
(głośniejsze pukanie i stłumiony śmieszek)
ja: kto tam?
on: Marcin Deska i jego Tereska!
ja: nie wchodzić!
(wchodzi szczupły mężczyzna odziany w czerń wyszywaną kwieciem)
ja: znowu ty? (ironicznie) wywęszyłeś, że skończyły się mi kłopoty?
on: nie moja wina, że się...

o matko!!! Aż strach się bać :) moje poczucie humoru jest szalone, odważne, bystre, z szyderczym uśmieszkiem na twarzy i nie szczędzi ciętej riposty. Jest to mieszanka Fantoma, Jokera, wszystkich wcieleń Bondów, Indich Jonesów, Mc Gyverów, chłopaków z Drużyny A, Stańczyka, Strusia Pędziwiatra...i teraz odkryłam, że jest ono mężczyzną ;) i nie chciałabym się z NIM spotkać w ciemnym zaułku ;)

o matko!!! Aż strach się bać :) moje poczucie humoru jest szalone, odważne, bystre, z szyderczym uśmieszkiem na twarzy i nie szczędzi ciętej riposty. Jest to mieszanka Fantoma, Jokera, wszystkich wcieleń Bondów, Indich Jonesów, Mc Gyverów, chłopaków z Drużyny A, Stańczyka, Strusia Pędziwiatra...i teraz odkryłam, że jest ono mężczyzną ;) i nie chciałabym się z NIM spotkać w...

Wchodzę do domu, po ciężkim dniu. Zamykając drzwi, słyszę dziwny hałas z wnętrza pokoju. Odwracam się i......widzę człowieka - wcielenie mojego poczucia humoru. Cały na czarno, uśmiecha się do mnie sarkastycznie. Nie wiem czego się spodziewać, ponieważ jego żarty są nieobliczalne i niekiedy przekraczają granice. Jest skłonny żartować z wszystkiego, bez względu na to, czy kogoś tym obrazi. Często nie myśli przed tym, zanim coś powie. Dodatkowo, sarkazm to jego drugie imię, można powiedzieć, że jego ciało to 99% sarkazmu i ironii. Znajomi, którzy go bliżej znają, są w stanie odróżnić prawdę od żartu, najczęściej jego słowa uznają za żart. Według nieznajomych, każde jego słowo to prawda i często musi się tłumaczyć ze swoich wypowiedzi, wyjaśniając im pojęcie sarkazmu. Z opisu można stwierdzić, iż jest to człowiek okrutny z brakiem szacunku do ludzi i ich uczuć. Nic bardziej mylnego! Zdaje sobie sprawę, kiedy przekroczy granice, zawsze przeprasza, tłumacząc, że nie ma złych intencji. Żyje ze sobą już 20 lat i ciężko mu zahamować swoje poczucie humoru, często robi to już mechanicznie. Warto go polubić i włączyć do grona znajomych. Zawsze jest w stanie poprawić humor.

Wchodzę do domu, po ciężkim dniu. Zamykając drzwi, słyszę dziwny hałas z wnętrza pokoju. Odwracam się i......widzę człowieka - wcielenie mojego poczucia humoru. Cały na czarno, uśmiecha się do mnie sarkastycznie. Nie wiem czego się spodziewać, ponieważ jego żarty są nieobliczalne i niekiedy przekraczają granice. Jest skłonny żartować z wszystkiego, bez względu na to, czy...

Moje poczucie humoru przybrało postać człowieka
dlatego wielkie ma oczy, na wszystko patrzy
z daleka, bo dystans ma w charakterze, a w ustach
kąśliwe uwagi, ale świadomie- sam siebie też
nimi raczy

Włosy rzadkie, jak żarty - mówi tylko najlepsze
i nie ma ich wcale wielu, więc idą w parze
te kwestie; ubiera się Humor zwyczajnie,
zakrywa swe mankamenty,czasem wypali
głupotę, więc za żartami się chowie

Moje poczucie humoru przybrało postać człowieka
dlatego wielkie ma oczy, na wszystko patrzy
z daleka, bo dystans ma w charakterze, a w ustach
kąśliwe uwagi, ale świadomie- sam siebie też
nimi raczy

Włosy rzadkie, jak żarty - mówi tylko najlepsze
i nie ma ich wcale wielu, więc idą w parze
te kwestie; ubiera się Humor zwyczajnie,
zakrywa swe mankamenty,czasem wypali
głupotę,...

Moje poczucie humoru jest czarnoskórym człowiekiem w Polsce, który nie zawsze rozumie pewnych rzeczy przez co nie wie, jak się zachowywać. Zdarzają mu się gafy, po których ma ochotę zapaść się pod ziemię, lecz są też momenty, w których świetnie sobie radzi z nowo poznanymi ludźmi, którzy go akceptują i potrafią się z nim śmiać. Jest człowiekiem miłym i lubianym przez większość znajomych, a Ci, którym niekoniecznie się podoba, akceptują go. Jak każdy ma swoje gorsze i dobre chwile, lecz zawsze stara się być zabawny i nadążać za "modą".

Moje poczucie humoru jest czarnoskórym człowiekiem w Polsce, który nie zawsze rozumie pewnych rzeczy przez co nie wie, jak się zachowywać. Zdarzają mu się gafy, po których ma ochotę zapaść się pod ziemię, lecz są też momenty, w których świetnie sobie radzi z nowo poznanymi ludźmi, którzy go akceptują i potrafią się z nim śmiać. Jest człowiekiem miłym i lubianym przez...

Wysoki rudzielec, którego trudno przeoczyć. Działa przyciągająco na ludzi jak lep na muchy. Rozbawia umiarkowanie, że wszyscy się śmieją, ale nikt nie turla się po podłodze, po prostu rozgadują się w rozbawieniu. Uśmiechnięty flirciarz unika odpowiedzi na pytania wywołując gromki śmiech. Lubi się chować, jednak ani myśli się ukrywać. Powaga jest dla niego wyczerpująca jak ciężki trening na siłowni, dlatego raczej jej unika (jak każdy nie lubi się przemęczać). Jego duże oczy są ładne i nie unikają patrzenia prosto w oczy rozmówcy. Ludzie go lubią, ale raczej nie kochają. Szanują lecz nie podziwiają. To po prostu przyjemna osoba umilająca każde (nawet najnudniejsze) spotkanie.

Wysoki rudzielec, którego trudno przeoczyć. Działa przyciągająco na ludzi jak lep na muchy. Rozbawia umiarkowanie, że wszyscy się śmieją, ale nikt nie turla się po podłodze, po prostu rozgadują się w rozbawieniu. Uśmiechnięty flirciarz unika odpowiedzi na pytania wywołując gromki śmiech. Lubi się chować, jednak ani myśli się ukrywać. Powaga jest dla niego wyczerpująca jak...

Gdyby moje poczucie humoru nagle stało się człowiekiem to bałabym się z nim gdziekolwiek wychodzić. Mam bardzo specyficzne poczucie humoru, nieco sarkastyczne, no dobra bardzo, ale to nie znaczy, że trudno mnie rozśmieszyć. A więc wyobrażam sobie tą postać jako dziwnego, zabawnego, czasem nie ogarniętego człowieka, który ciągle ma na ustach uśmiech i rozbawia innych. W sumie to pomimo tego, że bałabym się z nim wyjść do ludzi to jakbym już to zrobiła nie popełniłabym błędu, bo w końcu byłby częścią mnie, prawda?

Gdyby moje poczucie humoru nagle stało się człowiekiem to bałabym się z nim gdziekolwiek wychodzić. Mam bardzo specyficzne poczucie humoru, nieco sarkastyczne, no dobra bardzo, ale to nie znaczy, że trudno mnie rozśmieszyć. A więc wyobrażam sobie tą postać jako dziwnego, zabawnego, czasem nie ogarniętego człowieka, który ciągle ma na ustach uśmiech i rozbawia innych. W...

Z uwielbienia dla brytyjskich komedii moje poczucie humoru stałoby się Brytyjczykiem imieniem Bob (bo dlaczego by nie), miałby głęboki akcent i usta wiecznie układające się w krzywy uśmieszek. Byłby również chuderlawy, czasem niezgrabny i niezręczny, wydający się dziwny zarówno przy dalszym, jak i bliższym zapoznaniu. Sarkazmem i ironią operowałby równie dobrze jak nożem i widelcem, a z zawodu byłby grabarzem (wisielczy humorze, przybywaj!); noce spędzałby więc na rozmowach ze zmarłymi, recytowaniu Hamleta i przeganianiu obcych dzieciaków z granic cmentarza.
Jednym razem wydawałby się złośliwy, a innym bezceremonialnie nieporadny; często by się czerwienił, ale mimo to nie potrafiłby powiedzieć sobie dość – przez co nie zawsze byłby taktowny. Można by go określić słowem niestosowny, choć przecież nie chciałby nikogo prawdziwie obrazić… z a z w y c z a j.
Nosiłby się trochę jak Chandler z pierwszych sezonów Przyjaciół – zbyt duże koszule z podwiniętymi rękawami, ciemne kamizelki i bujny fryz. Stojąc wśród nagrobków, otoczony złowieszczą mgłą i z łopatą w ręku wyglądałby tak nieprawdopodobnie…
d o r o d n i e.
Nic ino się zachwycać.

Z uwielbienia dla brytyjskich komedii moje poczucie humoru stałoby się Brytyjczykiem imieniem Bob (bo dlaczego by nie), miałby głęboki akcent i usta wiecznie układające się w krzywy uśmieszek. Byłby również chuderlawy, czasem niezgrabny i niezręczny, wydający się dziwny zarówno przy dalszym, jak i bliższym zapoznaniu. Sarkazmem i ironią operowałby równie dobrze jak nożem i...