Bardzo ciężko jest mi komukolwiek czy czemukolwiek zaufać. Zanim w coś uwierzę, to sprawdzam daną informację w wielu innych źródłach. Gdy niestety opcji sprawdzenia nie mam, to powątpiewam. Nigdy nie jest tak, że uwierzę komuś w coś na słowo. Człowiek to tylko człowiek - zdarzają mu się błędy oraz często podejmuje złe decyzje.
Aby zobrazować, jak ciężko jest zyskać moje zaufanie, przytoczę przykład z życia. Potrzebowałam ponad pół roku, by zgodzić się na pierwszy nocleg u mojego obecnego chłopaka. Cieszę, że posiada anielską cierpliwość...

Bardzo ciężko jest mi komukolwiek czy czemukolwiek zaufać. Zanim w coś uwierzę, to sprawdzam daną informację w wielu innych źródłach. Gdy niestety opcji sprawdzenia nie mam, to powątpiewam. Nigdy nie jest tak, że uwierzę komuś w coś na słowo. Człowiek to tylko człowiek - zdarzają mu się błędy oraz często podejmuje złe decyzje.
Aby zobrazować, jak ciężko jest zyskać moje...

Jestem osobą, która podchodzi z rezerwą do nowych osób i bardzo trudno mi zaufać innym. Wynika to z tego, że kiedy byłam młodą i naiwną dziewczynką zbyt łatwo ufałam i miałam - jak mi się wtedy wydawało - przyjaciół. Z biegiem czasu przekonałam się, że niestety nie można im ufać. Dlatego mój obecny partner musiał się bardzo "nagimnastykować" by do mnie dotrzeć. Żebym mogła człowiekowi zaufać to muszę go poznać. Tylko właśnie nie wiem kiedy to poznanie jest wystarczające żeby stwierdzić, że ta osoba jest godna zaufania. Gdy stwiedzę, że ktoś wydaje się osobą godną zaufania to poprostu ryzykuje i albo się przekonam, że robię dobrze albo się sparzę. A to czy dobrze robię na pewno wyjdzie na jaw wcześniej czy później. Nie wiem czy tylko ja tak mam, ale trafiam na osoby egoistyczne i obłudne, które bardzo dobrze się maskują. Jedyne osoby z którymi utrzymuje bliską relację to mój partner i moja siostra.

Jestem osobą, która podchodzi z rezerwą do nowych osób i bardzo trudno mi zaufać innym. Wynika to z tego, że kiedy byłam młodą i naiwną dziewczynką zbyt łatwo ufałam i miałam - jak mi się wtedy wydawało - przyjaciół. Z biegiem czasu przekonałam się, że niestety nie można im ufać. Dlatego mój obecny partner musiał się bardzo "nagimnastykować" by do mnie dotrzeć. Żebym mogła...

Ja niestety mimo tego, że wiele razy na ludziach się zawiodłam to i tak często ufam im, chociaż tak naprawdę nie mam pewności, że powinnam!
Jestem łatwowierna i często przez to przez ludzi wykorzystywana.
Usłyszę kilka obietnic, dobrych słów i we wszystko wierzę! W każde słowo, które ktoś mi mówi! Dlatego też wiele ludzi czegoś ode mnie chce nie dając nic w zamian! Zdarza się, że słysząc głos potrzeby pomagam komuś, oczywiście z obietnicą pełnej rekompensaty, niemniej jednak na obietnicach się kończy!

Ja niestety mimo tego, że wiele razy na ludziach się zawiodłam to i tak często ufam im, chociaż tak naprawdę nie mam pewności, że powinnam!
Jestem łatwowierna i często przez to przez ludzi wykorzystywana.
Usłyszę kilka obietnic, dobrych słów i we wszystko wierzę! W każde słowo, które ktoś mi mówi! Dlatego też wiele ludzi czegoś ode mnie chce nie dając nic w zamian! Zdarza...

Jestem samotnikiem i samo nawiązywanie kontaktów międzyludzkich jest dla mnie dość problematyczne, a co dopiero mowa o zaufaniu. Jeżeli jednak znajdzie się osoba, która mnie "oswoi" (a było takich osób kilka) to niestety zaczynam trochę mięknąć pod tym względem. Kiedy już zaczynam myśleć "kurde mogę jej/jemu ufać" to co się okazuje? Że ten ktoś to zmiażdżył i rozdeptał swoim buciorem zakłamania. Wtedy mówię takiej osobie żegnaj, zaś ja sama utwierdzam się w przekonaniu, że mogę ufać tylko i wyłącznie sobie. Nikomu więcej.

Jestem samotnikiem i samo nawiązywanie kontaktów międzyludzkich jest dla mnie dość problematyczne, a co dopiero mowa o zaufaniu. Jeżeli jednak znajdzie się osoba, która mnie "oswoi" (a było takich osób kilka) to niestety zaczynam trochę mięknąć pod tym względem. Kiedy już zaczynam myśleć "kurde mogę jej/jemu ufać" to co się okazuje? Że ten ktoś to zmiażdżył i rozdeptał...

Z jednej strony jestem niezwykle podejrzliwa - mam czasem wrażenie, że nawet moi najbliżsi spróbują wykorzystać jakąś sytuację przeciwko mnie albo nie dotrzymają danego słowa, z kolei, gdy rozmawiam ze znajomą, a rozmowa wydaje się bardzo ciepła i przyjemna, tracę kontrolę nad sobą i z ust wymyka się wiele rzeczy, których normalnie bym nie powiedziała. Niestety, nie potrafię nad sobą panować, więc to wygląda tak, jakbym ja najchętniej zaszyła się sama w kącie i obrzucała ludzi nieprzyjemnym spojrzeniem, ale moje ciało ze mną nie współpracuje i żyje własnym życiem, robiąc mi wciąż na przekór.

Z jednej strony jestem niezwykle podejrzliwa - mam czasem wrażenie, że nawet moi najbliżsi spróbują wykorzystać jakąś sytuację przeciwko mnie albo nie dotrzymają danego słowa, z kolei, gdy rozmawiam ze znajomą, a rozmowa wydaje się bardzo ciepła i przyjemna, tracę kontrolę nad sobą i z ust wymyka się wiele rzeczy, których normalnie bym nie powiedziała. Niestety, nie...

Ludzie potrafią skrzywdzić. Wbijają się wielkim gwoździem do umysłu i psują go. Wyzwiska, wyśmiewania- to sprawia, że nie ufasz potem nikomu. Ze mną tak było. Ze mną jest tak do tej pory. Mam tylko chłopaka i najbliższa rodzinę. Z nikim więcej nie utrzymuję bliskich kontaktów. Nie potrafię zaprzyjaźnić się. Ludzie zrobili mi krzywdę. Uważajcie na to, co mówicie innym.

Ludzie potrafią skrzywdzić. Wbijają się wielkim gwoździem do umysłu i psują go. Wyzwiska, wyśmiewania- to sprawia, że nie ufasz potem nikomu. Ze mną tak było. Ze mną jest tak do tej pory. Mam tylko chłopaka i najbliższa rodzinę. Z nikim więcej nie utrzymuję bliskich kontaktów. Nie potrafię zaprzyjaźnić się. Ludzie zrobili mi krzywdę. Uważajcie na to, co mówicie innym.

Do zaufania podchodzę jak saper do bomby - ostrożnie (nie jestem ufna "z marszu", lecz wyznaję zasadę ograniczonego zaufania) i mylę się tylko raz (jeśli stracę do kogoś zaufanie, z zasady nie daję drugiej szansy. Tylko, że zasady mają to do siebie, że są od nich wyjątki. Na szczęście! Inaczej byłoby to smutne, czyż nie?).

Do zaufania podchodzę jak saper do bomby - ostrożnie (nie jestem ufna "z marszu", lecz wyznaję zasadę ograniczonego zaufania) i mylę się tylko raz (jeśli stracę do kogoś zaufanie, z zasady nie daję drugiej szansy. Tylko, że zasady mają to do siebie, że są od nich wyjątki. Na szczęście! Inaczej byłoby to smutne, czyż nie?).

Ja nie ufam nikomu, nawet samemu sobie. Głównie sobie.

Ja nie ufam nikomu, nawet samemu sobie. Głównie sobie.

Ja zawsze z góry zakładam, że każdy człowiek jest dobry. Oferuję bardzo duży "pakiet zaufania" i nikogo staram się nie skreślać na starcie. Choć nie zawsze wyszłam na tym dobrze, to mimo wszystko uważam, że skoro sama od siebie daję dobro, to nawet jeśli jeden "zaufany" człowiek, okaże się przykrą niespodzianką, to prędzej czy później to dobro, które sama komuś podarowałam i tak do mnie wróci.

Ja zawsze z góry zakładam, że każdy człowiek jest dobry. Oferuję bardzo duży "pakiet zaufania" i nikogo staram się nie skreślać na starcie. Choć nie zawsze wyszłam na tym dobrze, to mimo wszystko uważam, że skoro sama od siebie daję dobro, to nawet jeśli jeden "zaufany" człowiek, okaże się przykrą niespodzianką, to prędzej czy później to dobro, które sama komuś podarowałam...

gdy wywracamy się wciąż w życiu na tym zaufaniu to w pewnym momencie przychodzi ten kryzys - nie zaufam.

Ale u mnie trwał 1 dzień - sam zawszę marzę żeby ludzi mi ufali i dlatego wolę te nawet największe przewrotki - tym bardziej że dzisiaj nie daję ludziom wiele szans. Niż przegapić kogoś ważnego i wyjątkowego w naszym życiu.

Zawsze mówię - jeżeli ktoś straci moje zaufanie - to straci coś wyjątkowego. I to jest jego ogromna strata.

Bądźcie sobą!

gdy wywracamy się wciąż w życiu na tym zaufaniu to w pewnym momencie przychodzi ten kryzys - nie zaufam.

Ale u mnie trwał 1 dzień - sam zawszę marzę żeby ludzi mi ufali i dlatego wolę te nawet największe przewrotki - tym bardziej że dzisiaj nie daję ludziom wiele szans. Niż przegapić kogoś ważnego i wyjątkowego w naszym życiu.

Zawsze mówię - jeżeli ktoś straci moje...