Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

krosciucha
Aga
Aleksandra
Diarmuid
Mimi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

krosciucha
Aga
Aleksandra
Diarmuid
Mimi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

To była poważna sprawa. O mały włos nie uległam pokusie uratowania świata. A było to tak. Podczas ostatniego grzybobrania znalazłam naprawdę wyjątkowy okaz - autentyczną złotą kurkę, która zaproponowała, że spełni moje trzy życzenia, jeśli tylko zostawię ją w spokoju. To była chwila, na którą czekałam całe życie, to był właśnie TEN moment! Zostanę zbawczynią ludzkości, Wonder Woman i Batmanem w jednym. Chciałabym, żeby nie było wojen, głodu, biedy, chorób, bólu, cierpienia... żeby nie było śmierci! galopowały moje myśli. Czułam się cudownie, roztrzęsiona, ale podekscytowana, jak w euforii. To poczucie mocy, wagi, władzy. Boskie! Potem otrzeźwiałam. Przypomniały mi się podobne historie z filmów, przypomniało mi się jak raz Fox Mulder poprosił dżina o "peace" na świecie i został na nim sam. Wtedy do głosu doszła moja egoistyczna strona i postanowiłam wykorzystać kurkę do własnych celów. Ale znów odezwał się rozsądek, przypomniały kawały o jeżu, tenisie na pustyni, bajka o rybaku i złotej rybce. Obleciał mnie strch, zwątpienie. Jeszcze chwile walczyłam z pokusą, aby zaryzykować, przekonywałam samą siebie, że drugi raz się taka okazja nie powtórzy, ale już wiedziałam, że się nie odważę. Szybko capnęłam kurkę i wrzuciłam do koszyka zanim jeszcze zaczęła protestować. Zupa była pyszna, coś musiało być jednak szatańskiego w całej tej historii, bo strasznie się pochorowałam. Kto wie, jak przysłużyłby się taki grzybek całej ludzkości? Może jednak ją uratowałam opierając się pokusie?

To była poważna sprawa. O mały włos nie uległam pokusie uratowania świata. A było to tak. Podczas ostatniego grzybobrania znalazłam naprawdę wyjątkowy okaz - autentyczną złotą kurkę, która zaproponowała, że spełni moje trzy życzenia, jeśli tylko zostawię ją w spokoju. To była chwila, na którą czekałam całe życie, to był właśnie TEN moment! Zostanę zbawczynią ludzkości,...

Mam dwie główne pokusy.
Pierwsza to słodycze (zresztą kto nie ma takich pokus). Staram się ograniczyć ilość zjadanych słodkości szczególnie w okresie wieczoru i nocy, bo jak wiadomo jedzenie późną porą nie jest dobre dla naszego zdrowia. W ciągu dnia udaje mi się walczyć z tą pokusą ze względu na córkę. Jeśli ja nie jem nic słodkiego ona też się o łakocie nie dopomina. Ale wieczorem gdy już śpi... Ach, rozpusta... A po tej rozpuście jestem szczęśliwa ale czuję wyrzuty sumienia. Jeśli nie poddam się pokusie jestem z siebie dumna ale nie do końca szczęśliwa.
Druga moja pokusa to kupowanie lakierów do paznokci. Mam już ich sporą kolekcję ale nie powstrzymuje mnie to przed kupnem następnych. Niektórymi nie zdążyłam nawet ani razu pomalować paznokci. Jak wejdę do drogerii to zawsze wychodzę z przynajmniej jedną sztuką i poczuciem słabości charakteru, ale gdy kupię lakier w promocji to słabość charakteru zmienia się w dumę.

Mam dwie główne pokusy.
Pierwsza to słodycze (zresztą kto nie ma takich pokus). Staram się ograniczyć ilość zjadanych słodkości szczególnie w okresie wieczoru i nocy, bo jak wiadomo jedzenie późną porą nie jest dobre dla naszego zdrowia. W ciągu dnia udaje mi się walczyć z tą pokusą ze względu na córkę. Jeśli ja nie jem nic słodkiego ona też się o łakocie nie dopomina. Ale...

Kusi mnie.
Opieram się, lecz ona kusi bardziej. Kiedy na nią patrzę pragnę tylko zakosztować jej słodyczy. Jednak nawet kiedy jej nie widzę, prześladuje moje myśli.
To pragnienie mnie opętało. To nie do końca miłość. Bardziej potrzeba. Uzależnienie. Czasami jest mi bardziej potrzebna niż powietrze. Bo ile można żyć bez powietrza? A bez niej? Ile?
Jest niczym Nemezis... Zawsze... Wszędzie... Blisko...
Jest przeznaczeniem. To cierpienie i rozkosz. To zakaz i przymus.
Czym bardziej uciekasz, tym szybciej cię dopada, omamia, pęta twe serce, ciało i duszę. Jest wszystkim... Jedyną myślą.
Leży tam sama, słodka, pachnąca... Największa pokusa od zawsze... czekolada.

Kusi mnie.
Opieram się, lecz ona kusi bardziej. Kiedy na nią patrzę pragnę tylko zakosztować jej słodyczy. Jednak nawet kiedy jej nie widzę, prześladuje moje myśli.
To pragnienie mnie opętało. To nie do końca miłość. Bardziej potrzeba. Uzależnienie. Czasami jest mi bardziej potrzebna niż powietrze. Bo ile można żyć bez powietrza? A bez niej? Ile?
Jest niczym Nemezis......

Jakiś czas temu rzuciłam palenie papierosów i ostatnio będąc w towarzystwie osób, które oczywiście jakby nie inaczej paliły poczułam nieodpartą pokusę zapalenia. Cały czas słyszałam w głowie głosik, który się mnie pytał zapalić czy nie zapalić? Myślałam sobie wtedy co by się takiego mogło stać jakbym wzięła jednego bucha? Tylko poczuć to boskie odprężające uczucie. Zaczęło mnie aż ściskać w brzuchu jakbym głodna była, a ręce mi się trzęsły jak alkoholikowi. Miałam taką nieodpartą ochotę zapalić jednego małego papieroska. Ale udało mi się oprzeć pokusie dzięki ucieczce z palącego towarzystwa. W nagrodę kupiłam sobie czekoladę, która ukoiła mój ból i chęć zapalenia. Jestem z siebie dumna, że nie skusiłam się. Brawo JA!

Jakiś czas temu rzuciłam palenie papierosów i ostatnio będąc w towarzystwie osób, które oczywiście jakby nie inaczej paliły poczułam nieodpartą pokusę zapalenia. Cały czas słyszałam w głowie głosik, który się mnie pytał zapalić czy nie zapalić? Myślałam sobie wtedy co by się takiego mogło stać jakbym wzięła jednego bucha? Tylko poczuć to boskie odprężające uczucie. Zaczęło...

Największa pokusa jest wtedy gdy mam akurat tego nie robić.
Nie będę jeść słodyczy.. wtedy pokusa staje się coraz większa i większa.
Ogólnie ostatnio nie mogę wstać z łóżka i pójść na zajęcia. Wydawałoby się że taka niewielka rzecz jednak pokusa by zostać rano w łóżku, szczególnie teraz gdy jest coraz zimniej i ciemniej.
Pokusy tylko czekają na chwilę słabości. "wyłącz budzik", "zostań jeszcze w łóżku", "nie musisz iść na zajęcia"- to tylko niektóre z ich słów praktycznie codziennie nad ranem.

Największa pokusa jest wtedy gdy mam akurat tego nie robić.
Nie będę jeść słodyczy.. wtedy pokusa staje się coraz większa i większa.
Ogólnie ostatnio nie mogę wstać z łóżka i pójść na zajęcia. Wydawałoby się że taka niewielka rzecz jednak pokusa by zostać rano w łóżku, szczególnie teraz gdy jest coraz zimniej i ciemniej.
Pokusy tylko czekają na chwilę słabości. "wyłącz...

Ciasteczkowy potwór
Ogarnia mnie właśnie nieodparta pokusa, żeby zjeść to ostatnie ciastko maślane, przypominające trochę wyglądem hiszpańskie churros, leżące na talerzyku w kuchni. Zamoczyć je, jak włoskie cantuccini, w filiżance wypełnionej pysznym cynamonowym cappuccino zwieńczonym aksamitną pianką i schrupać, najpierw wysysając kawę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że zjadłam wszystkie pozostałe, a jest jeszcze mąż i synek. Co ciekawe, te rzeczy smakują najlepiej, gdy się kończą. Jakie to przewrotne! No i co teraz? Oczywiście rozsądek toczy walkę z łakomstwem. Przyzwoitość – z egoizmem. Z jednej strony wiem, że nie powinnam, bo dieta, bo dodatkowe kilogramy, a potem złe samopoczucie, ociężałość i senność. Z drugiej strony – to jest pyszne, a doznania smakowe – niesamowite. Ale powinnam się przecież podzielić, zostawić coś dla innych, choć właściwie dlaczego raz się nie dopieścić i nie zjeść wszystkiego samej. Patrzę na męża i mam ochotę poczuć jednak to niebo w gębie i się dopieścić. Patrzę na synka i widzę swoją nadwagę, a wyrzuty sumienia każą mi się podzielić. Ciastko zostaje.

Ciasteczkowy potwór
Ogarnia mnie właśnie nieodparta pokusa, żeby zjeść to ostatnie ciastko maślane, przypominające trochę wyglądem hiszpańskie churros, leżące na talerzyku w kuchni. Zamoczyć je, jak włoskie cantuccini, w filiżance wypełnionej pysznym cynamonowym cappuccino zwieńczonym aksamitną pianką i schrupać, najpierw wysysając kawę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby...

Na pokuszenie .. brzmi niewinnie, ale prawdą jest, że pokusa jest uczuciem, które oddziałuje na nas znacząco, dotyka głęboko i zawsze .. wraca.

Przychodzą czasem dni, w których tak jak w znanym każdemu utworze, wsiąść do pociągu byle jakiego (jestem pewna, że właśnie śpiewasz!), bo kusi mnie życiowy przewrót. Czuję, że w jednej chwili mogłabym porzucić dotychczasowe zajęcia, studia, pracę i ruszyłabym w nieznane. Oczami wyobraźni widzę krajobrazy, które jeszcze wczoraj były sennym marzeniem wyświetlanym na ekranie komputera. Smakuję przygodę .. i wtedy niespodziewanie zdaję sobie sprawę, że tęsknota za rodziną i poczucie bezpieczeństwa w swoich czterech kątach są dla mnie nieocenione.

Takaż to ta pokusa jest. Silna, atrakcyjna, inna niż wszystko dotychczas, ale jednocześnie nieco zdradliwa. Czy pokusa nie oczekuje zbyt wiele w zamian?

Na pokuszenie .. brzmi niewinnie, ale prawdą jest, że pokusa jest uczuciem, które oddziałuje na nas znacząco, dotyka głęboko i zawsze .. wraca.

Przychodzą czasem dni, w których tak jak w znanym każdemu utworze, wsiąść do pociągu byle jakiego (jestem pewna, że właśnie śpiewasz!), bo kusi mnie życiowy przewrót. Czuję, że w jednej chwili mogłabym porzucić dotychczasowe...

- Macondo! Cyganie! Melquíades! Walki kogutów!
- "Wszystko dla pań"! Paryż! Jedwabie! Koronki!
- Prowincja! Marzenia! Romanse! Bale!
- STUDIA! MIESZKANIE! PODRĘCZNIKI! WYKŁADY!
OBUDŹ SIĘ!!!
Jak myślicie, co jest dla mnie największą pokusą? Zgadliście - chodzi o przeniesienie się do świata książek, który stanowi opozycję do świata realnego. To z pozoru nic niebezpiecznego, ale w istocie jest inaczej, bo za bardzo odrywa od rzeczywistości, która często przeraża i rozczarowuje.
Właśnie rozpoczęłam studia prawnicze, ale moje myśli dryfują wokół klasyki literatury. Gdy widzę obok siebie "Panią Bovary" i "Elementy logiki dla prawników", to czuję ogromną potrzebę sięgnięcia po dzieło Flauberta, choć wiem, że powinnam zająć się czymś innym. Jednak racjonalne argumenty wobec tak silnej pokusy na nic się zdadzą; chęć przeczytania klasycznego dzieła przyćmiewa wszystko inne.
Gdy myślę o studiach, to cierpię; pragnę zatopić się w lekturze i zapomnieć o całym świecie. Wiem, że to złe i w ogóle, ale to po prostu silniejsze ode mnie. Jeśli wiem, że naprawdę muszę zrobić coś oderwanego od mojej pasji, to czuję narastającą frustrację, wściekłość, mam ochotę coś zdemolować albo jestem w stanie rozpaczy. Pokusa rodzi konflikt tragiczny; tak źle, i tak niedobrze. Gdy jej ulegam, wiem, że robię coś złego; gdy jej nie ulegam, to jestem nieszczęśliwa.
I weź tu człowieku postąp mądrze...

- Macondo! Cyganie! Melquíades! Walki kogutów!
- "Wszystko dla pań"! Paryż! Jedwabie! Koronki!
- Prowincja! Marzenia! Romanse! Bale!
- STUDIA! MIESZKANIE! PODRĘCZNIKI! WYKŁADY!
OBUDŹ SIĘ!!!
Jak myślicie, co jest dla mnie największą pokusą? Zgadliście - chodzi o przeniesienie się do świata książek, który stanowi opozycję do świata realnego. To z pozoru nic niebezpiecznego,...

"I nie wódź nas na pokuszenie" to słowa codziennej modlitwy. Tymczasem jestem zdania,że nikt absolutnie nikt nie może sam stworzyć okazji do grzechu jak tylko my sami. Przeczytałam ostatnio w bardzo mądrej książce, że powinnam traktować moje ciało jak przyjaciela i jednocześnie uświadomiłam sobie,że jestem dla niego bardzo niedobra. Dlaczego jem chipsy o północy skoro ryba ze szpinakiem to jedno z moich ulubionych dań? Powzięłam zatem mocne postanowienie poprawy: nie dam dojść do głosu mojej wewnętrznej Grubej Ja i zacznę być dla siebie przyjacielem. Czy mi się udaje? Różnie. Jeśli mam ochotę na batonika i aby spełnić tą zachciankę muszę wsiąść w samochód i jechać do sklepu to z pokusą wygram. Jeśli jednak wystarczy otworzyć tajną szufladę w kuchni to nie znajdę w sobie takich pokładów silnej woli, by tego nie zrobić. I tu rodzi się pytanie dlaczego one się w ogóle znalazły w tej szafce? I moje sztandarowe wytłumaczenie: to dla gości! To dla gości przecież!

Ot, moje codzienne zmagania z pokusą tajnej szafki "dla gości".

"I nie wódź nas na pokuszenie" to słowa codziennej modlitwy. Tymczasem jestem zdania,że nikt absolutnie nikt nie może sam stworzyć okazji do grzechu jak tylko my sami. Przeczytałam ostatnio w bardzo mądrej książce, że powinnam traktować moje ciało jak przyjaciela i jednocześnie uświadomiłam sobie,że jestem dla niego bardzo niedobra. Dlaczego jem chipsy o północy skoro ryba...