Dziękuje bardzo za wyróżnienie :) Gratuluje innym zwycięzcom :D

Dziękuje bardzo za wyróżnienie :) Gratuluje innym zwycięzcom :D

Bardzo mi miło, gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Bardzo mi miło, gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mainflower
garfieldfan98
charlie
agnieszka2907
Melanie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mainflower
garfieldfan98
charlie
agnieszka2907
Melanie

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Szkoła, a może dom?
Ja jednak myślę, że wychowywanie dziecka i patrzenie jak dorasta można porównać do... prania. Tak dokładnie - do najzwyklejszego prania. Materiał, czyli dziecko można przygotować bardzo ładnie, tak aby było czyste i nadawało się do takiego dobrego życia, pełnego super chwil i niesamowitych przygód. Jednak aby to wszystko się spełniło materiał musi być porządnie wyprany lub po prostu młody człowiek musi dorosnąć.
Potrzeba do tego dwóch składników: wody czyli domu i proszku - szkoły. Tak, tak, nie pomyliłam się. Uważam, że to dom jest bazą. Gdy przez pomyłkę wrzucimy materiał do pralki i zapomnimy o proszku, pranie się zrobi. I choć nie będzie wspomagacza, będzie w miarę czyste. Natomiast gdybyśmy zapomnieli o wodzie... no cóż, wtedy w materiale znajdziemy mnóstwo białych kuleczek, a sama tkanina nadal będzie miała plamy.
Tak samo jest w przypadku wychowania: To dom jest niezbędnym elementem. Sama szkoła, choćby najlepsza, nic nie da, jeśli nie będzie podstaw wyniesionych z domu.
Jednak niezaprzeczalnym faktem jest, że najlepszy efekt dają połączone substancje.

Trudno jest odpowiedzieć na to pytanie. Szkoła, a może dom?
Ja jednak myślę, że wychowywanie dziecka i patrzenie jak dorasta można porównać do... prania. Tak dokładnie - do najzwyklejszego prania. Materiał, czyli dziecko można przygotować bardzo ładnie, tak aby było czyste i nadawało się do takiego dobrego życia, pełnego super chwil i niesamowitych przygód. Jednak aby to...

To jest bardzo dobre pytanie...jestem z osób, które NIE DO KOŃCA uważają, że człowiek rodzi się jako tabula rasa. Jestem przekonana, że predyspozycje do opinii, poglądów czy charakteru są wrodzone. Oczywiście to są tylko predyspozycje, a największy ZEWNĘTRZNY wpływ na wychowanie dziecka ma dom. To w domu dziecko uczy się szacunku do starszych, o szacunku do rodziców, dobrych manier i prawd życiowych jakie mu rodzice przekazują. Odbywa się to na etapie wczesnej młodości, więc można uznać iż są wpajane od początku życia. Szkoła pojawia się później, kiedy dziecko ma jako tako wypracowane opinie o środowisku i życiu. Piszę w oparciu o swoje doświadczenia, bo bardzo dobrze pamiętam dzieciństwo sprzed okresu szkolnego i w trakcie. Wiedziałam, gdy jakieś dziecko zachowywało się źle, nie imponowało mi to, bo wiedziałam, że to złe. Tak mnie nauczyli rodzice i tak sama uważałam. Niewinne żarty, małe, niegroźne kłamstewka oczywiście były obecne, ale chamstwo czy przezywanie innych absolutnie nie. Dlaczego? Wiedziałam co to empatia. Miałam szacunek do dorosłych i uczuć innych. Ostatnio koleżanka ze studiów napomknęła o tym, że jest dorosła i w domu nie ma problemu z przeklinaniem w obecności rodziców. Kiedy powiedziałam jej, że dla mnie to niezrozumiałe, jak można klnąć przy rodzicach czy dziadkach wyśmiała mnie. Z szacunku do nich unikam takiego wyrażania się w domu. Tego mnie nauczyli, a szkoła wręcz odwrotnie. Takie zachowanie nie jest miarą dorosłości a złych manier. Szkoda, że nikt jej o tym nie powiedział...i nie, nie jestem chodzącą zakonnicą ;) Daleko mi do tego, ale pewne zachowania społeczne muszą być przestrzegane bo wrócimy do okresu prehistorii.

To jest bardzo dobre pytanie...jestem z osób, które NIE DO KOŃCA uważają, że człowiek rodzi się jako tabula rasa. Jestem przekonana, że predyspozycje do opinii, poglądów czy charakteru są wrodzone. Oczywiście to są tylko predyspozycje, a największy ZEWNĘTRZNY wpływ na wychowanie dziecka ma dom. To w domu dziecko uczy się szacunku do starszych, o szacunku do rodziców,...

Moim zdaniem to przede wszystkim dom. Faktem jest, że relacje rodziców z dziećmi zmieniają się z upływem czasu. W okresie dorastania dużą rolę zaczynają odgrywać rówieśnicy. Jednak największy wpływ na dziecko mają jego najbliżsi. To właśnie oni uczą go, co jest dobre a co złe, jakości komunikacji, stylu i metod życia. Pokazują jak należy zachować się w danej sytuacji itp. Ona powinni być po prostu przykładem. Rodzina to podstawa, na którym młody człowiek buduje całą swoją tożsamość. Dom to bezpieczny azyl dający poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, w którym nastolatek powinien znaleźć akceptację, troskę, opiekę, zainteresowanie jego sprawami uwzględniając także jego własne zdanie. Jeżeli ma on świadomość, że w domu znajdzie aprobatę, wtedy nie będzie szukał "pocieszenia" wśród rówieśników w szkole i będzie umiał odróżnić fałsz od prawdy.

Moim zdaniem to przede wszystkim dom. Faktem jest, że relacje rodziców z dziećmi zmieniają się z upływem czasu. W okresie dorastania dużą rolę zaczynają odgrywać rówieśnicy. Jednak największy wpływ na dziecko mają jego najbliżsi. To właśnie oni uczą go, co jest dobre a co złe, jakości komunikacji, stylu i metod życia. Pokazują jak należy zachować się w danej sytuacji itp....

Trudno określić, co ma na dzieci większy wpływ. Na pewno zmieniają je ludzie, przez których są otoczone, czy to w domu, czy w szkole. Z kim przystajesz, takim się stajesz – to dlatego nawet dobrze ułożone, ciche aniołki, stają się diabłami na skutek złego towarzystwa. Z drugiej jednak strony to, na co dzieci patrzą w domu powoduje, że później są w stanie bardziej lub mniej świadomie dobierać sobie towarzystwo, być bardziej asertywnym, a przede wszystkim być bardziej świadomym siebie. Podstawy, które je ukształtowały w domu mają duży wpływ na późniejsze życie, nie tylko szkolne, ale także, kiedy dorosną i zaczną własne życie. Szkoła się skończy, towarzystwo się zmieni, a razem z nim nasze zachowanie. Dom zostaje na całe życie i nie sposób przed nim uciec, nawet jeśli wydaje nam się, że może być inaczej.

Trudno określić, co ma na dzieci większy wpływ. Na pewno zmieniają je ludzie, przez których są otoczone, czy to w domu, czy w szkole. Z kim przystajesz, takim się stajesz – to dlatego nawet dobrze ułożone, ciche aniołki, stają się diabłami na skutek złego towarzystwa. Z drugiej jednak strony to, na co dzieci patrzą w domu powoduje, że później są w stanie bardziej lub mniej...

Sposób, w jaki jesteśmy wychowywani przez rodziców wpływa na nasze zachowanie wśród obcych. Wartości, wyniesione z rodzinnego domu towarzyszą nam przez całe życie. Mimo tego, że ulegamy wpływom rówieśników, na których opinii nam zależy, ponieważ chcemy być lubiani i popularni, nie wyrzekamy się całkowicie zasad wpojonych przez bliskich. Chociaż akceptacja szkolnych kolegów jest ważna, dużo większa tragedia dla dorastającego dziecka to brak zrozumienia ze strony rodziców. Osoba, która nie zaznała ciepła i miłości w domu, nie będzie umiała zaufać przyjaciołom. Za to dziecko, otoczone troską wspierających rodziców łatwiej odnajdzie się w szkole, będzie bardziej otwarte na nowych kolegów. Nawet jeśli zostanie wyśmiane, lub pokłóci się z rówieśnikami, będzie mogło zawsze zwierzyć się w domu ze swoich problemów. Gdy dom nie zapewni nastolatkowi psychicznego bezpieczeństwa, zamknie się on w sobie i nie będzie sobie potrafił poradzić z trudnościami w relacjach z innymi uczniami. Wpłynie to na samoocenę i postrzeganie świata. Wychowanie to obowiązek spoczywający na rodzicach - szkoła może w tym pomóc, ale nauczyciele nie mają często czasu, by poza nauczaniem rozwiązywać problemy i uczyć kultury. Pomimo że atmosfera panująca w szkole i opinia kolegów mają niemałe znaczenie, to największy wpływ na dorastające dziecko ma dom, którego atmosfera warunkuje także zachowanie w szkole.

Sposób, w jaki jesteśmy wychowywani przez rodziców wpływa na nasze zachowanie wśród obcych. Wartości, wyniesione z rodzinnego domu towarzyszą nam przez całe życie. Mimo tego, że ulegamy wpływom rówieśników, na których opinii nam zależy, ponieważ chcemy być lubiani i popularni, nie wyrzekamy się całkowicie zasad wpojonych przez bliskich. Chociaż akceptacja szkolnych kolegów...

Prym wiedzie szkoła. Jest to nierozerwalna część życia młodego człowieka, właśnie wtedy, kiedy jest podatny na wpływ środowiska.
Często można usłyszeć o tak zwanym "złym towarzystwie" i jego wpływie. Raczej niemożliwe, żeby takim towarzystwem okazała się rodzina.
Ale szkoła nie jest jedynie tą złą. Właśnie tam spotkamy ludzi, którzy być może zostaną z nami na dłużej, będą przyjaciółmi.
To w szkole po raz pierwszy zobaczymy różnicę w postawach ludzkich, sprawdzimy które są karane, a które nagradzane cukierkiem.

Prym wiedzie szkoła. Jest to nierozerwalna część życia młodego człowieka, właśnie wtedy, kiedy jest podatny na wpływ środowiska.
Często można usłyszeć o tak zwanym "złym towarzystwie" i jego wpływie. Raczej niemożliwe, żeby takim towarzystwem okazała się rodzina.
Ale szkoła nie jest jedynie tą złą. Właśnie tam spotkamy ludzi, którzy być może zostaną z nami na dłużej, będą...

1.Mama mówiła :,,Szanuj i kochaj siebie ,tak by inni mogli obdarzyć cię miłością.”
2.Babcia szeptała :,,Obnoś po ludziach swój uśmiech i radość ,dziel się z ludźmi pieśnią szczęścia ,którą wygrywa twoje serce .”
3.Dziadek z chęcią dawał rady:,, Zawsze oferuj pomoc innym ,ponieważ tylko wtedy będziesz mogła liczyć na pomocną dłoń ,gdy ty upadniesz.”
4.Ciocia powtarzała: ,,Wyzwania przed tobą postawione to nie góry lodowe ,a malutkie wzniesienia ,które dodają smaczku drodze na sam szczyt.”
5.Wujek mawiał:,,Nienawiść i miłość to dla wielu pokrewne uczucia ,jednak ty dziecino ,pamiętaj by nie dopuścić by ta zła emocja zagościła w twoim sercu.Zostałaś stworzona jako istota kochająca.

Wszyscy ci ludzie uczyli mnie i uczyć będą .Oni są dla mnie Domem,cichą przystanią wypełnioną spokojem.Dom to nie budynek ,nie miejsce zamieszkania ,a ludzie którzy go tworzą i wypełniają radosnym gwarem. Ten właśnie Dom mnie ukształtował , pokazał czym jest moralność czy miłości.Ukazali mi świat niczym obraz ,piękny , lecz miejscami również straszny .Sprawili iż stałam się dobrym człowiekiem , nie idealnym ,wspaniałym tylko dobrym .Tak po prostu. Właśnie za to jestem im najbardziej wdzięczna ,za poświęcony czas . Dziękuję!

1.Mama mówiła :,,Szanuj i kochaj siebie ,tak by inni mogli obdarzyć cię miłością.”
2.Babcia szeptała :,,Obnoś po ludziach swój uśmiech i radość ,dziel się z ludźmi pieśnią szczęścia ,którą wygrywa twoje serce .”
3.Dziadek z chęcią dawał rady:,, Zawsze oferuj pomoc innym ,ponieważ tylko wtedy będziesz mogła liczyć na pomocną dłoń ,gdy ty upadniesz.”
4.Ciocia...