Moim zdaniem w młodych latach większy wpływ ma dom. Dzieci chcą się upodobnić do swoich rodziców, opiekunów, przejmują od nich nawyki, zachowania. Przede wszystkim rodzic wychowując dziecko ma ogromny wpływ na nie, zależy jak je traktuje, jak sam się zachowuje, co podpatrzy czy zapamięta dziecko, czego zostanie nauczone. Natomiast w trochę starszym wieku większy wpływ ma szkoła niż rodzice. Psychika człowieka zmienia się w ten sposób, że w około nastoletnim wieku chcemy przypodobać się znajomym w szkole, często robimy coś na siłę by tak się stało lub jesteśmy pod czyimś wpływem. W trochę starszym wieku często kłócimy się z rodzicami, bo przecież teraz chcemy się przypodobać innemu środowisku, zdanie rodziców niekoniecznie jest ważne. Reasumując najpierw wpływ mają rodzice, później środowisko i ludzie, ale ważne jest też to jakim jest sam człowiekiem, czym się interesuje co mu się spodoba – jakie zachowania u ludzi, w filmach, książkach, część z nich może wdrożyć w życie.

Moim zdaniem w młodych latach większy wpływ ma dom. Dzieci chcą się upodobnić do swoich rodziców, opiekunów, przejmują od nich nawyki, zachowania. Przede wszystkim rodzic wychowując dziecko ma ogromny wpływ na nie, zależy jak je traktuje, jak sam się zachowuje, co podpatrzy czy zapamięta dziecko, czego zostanie nauczone. Natomiast w trochę starszym wieku większy wpływ ma...

Trudno powiedzieć bo w zależności jak zdefiniujemy dorastające dzieci mamy do wyboru postawienie na rówieśników więc żadne z powyższych nie wchodzi w grę ;) Ale jeśli stwierdzimy, że dorastanie jest szeroko pojętym procesem rozciągniętym w czasie z pewnością dużą rolę odgrywa rodzina i dom. Do momentu gdy dzieciak zostaje wrzucony w tryby okrutnej machiny nazywanej dla niepoznaki szkołą. Szkoła jest produktem XIX wieku i miała za zadanie zrównywać do określonego, przeciętnego poziomu. Jest takim samym produktem jak massmedia i wojsko. Szkoła zabija indywidualizm za cenę jakiegoś wirtualnego i infantylnego pojęcia "przystosowanie do życia w społeczeństwie." Dla dorastających dzieci ani szkoła ani dom nie mają już praktycznie żadnego wpływu.

Trudno powiedzieć bo w zależności jak zdefiniujemy dorastające dzieci mamy do wyboru postawienie na rówieśników więc żadne z powyższych nie wchodzi w grę ;) Ale jeśli stwierdzimy, że dorastanie jest szeroko pojętym procesem rozciągniętym w czasie z pewnością dużą rolę odgrywa rodzina i dom. Do momentu gdy dzieciak zostaje wrzucony w tryby okrutnej machiny nazywanej dla...

Według mnie dom ma oczywiście znaczący wpływ, bo jednak spędzamy w nim większość życia, jednak ja wierzę w powiedzenie "Z kim przystajesz takim się stajesz". Mogę na własnym przykładzie bardzo zróżnicowanych znajomych opowiedzieć jak bardzo wpłynęli oni na moją osobowość. Moja pierwsza koleżanka za czasów przedszkola pochodziła z rodziny, która niekoniecznie się nią interesowała przez co dziewczynka nie mając wzoru do naśladowania poszła w stronę kłamsta i niestety kradzieży. Dobre 20 lat temu namówiła mnie żebyśmy zabrały hulajnogę chłopcu z podwórka, którego bardzo nie lubiłyśmy, więc ja zachęcona zapewnieniem dobrej "zabawy" zgodziłam się. Oczywiście mistrzynie zbrodni nie zauważyły taty ofiary stojącego w oknie i nasza intryga zakończyła się skargą do rodziców i szlabanem na wieki. Kilkanaście lat później zaprzyjaźniłam się z dziewczyną, u której w domu pieniądze to była rzecz rzadko spotykana. Nigdy nie zapomnę jak płakała, że nie pojedzie na wycieczkę, bo jej rodziny najzwyczajniej w świecie nie było na to stać, więc przez miesiąc obie codziennie po szkole roznosiłyśmy ulotki, żeby uzbierać choć połowę wymaganej sumy. Nasza przyjaźń niestety nie przetrwała, ale za to nauczyłam się wartośści pieniądza i że nic w życiu nie przychodzi za darmo, dlatego uważam że rodzina nauczy nas podstawowych rzeczy, ale życia nauczą nas obcy ludzie.

Według mnie dom ma oczywiście znaczący wpływ, bo jednak spędzamy w nim większość życia, jednak ja wierzę w powiedzenie "Z kim przystajesz takim się stajesz". Mogę na własnym przykładzie bardzo zróżnicowanych znajomych opowiedzieć jak bardzo wpłynęli oni na moją osobowość. Moja pierwsza koleżanka za czasów przedszkola pochodziła z rodziny, która niekoniecznie się nią...

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Tak naprawdę dwie osoby wychowane w jednym domu i w tym samym środowisku mogą być zupełnie różne. Najważniejszą rolę w wychowaniu dziecka pełnią rodzice, ale nawet jeśli będą się bardzo starać, a wzorce będą prawidłowe jeśli dziecko wpadnie z złe towarzystwo jest im trudniej utrzymać to dobre wychowanie. Dochodzi tu okres buntu młodzieńczego, chęć dorównania rówieśnikom w różnych, nie zawsze dobrych zachowaniach. Myślę, że po tym okresie dorastania ludziom ostatecznie sam kształtuje się sam charakter, na podstawie przeżyć i doświadczeń decydują jaką drogą chcą pójść w życiu.

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Tak naprawdę dwie osoby wychowane w jednym domu i w tym samym środowisku mogą być zupełnie różne. Najważniejszą rolę w wychowaniu dziecka pełnią rodzice, ale nawet jeśli będą się bardzo starać, a wzorce będą prawidłowe jeśli dziecko wpadnie z złe towarzystwo jest im trudniej utrzymać to dobre wychowanie. Dochodzi tu okres buntu...

Moim zdaniem większy wpływ na dorastanie młodych ludzi ma dom. Bo w końcu to w nim są nasze wzorce-nasi rodzice. Już od najmłodszych lat naśladujemy jednego z nich. Małe dziewczynki zakładają obcasy mamy, by być jak ona. Z kolei chłopcy wszystko chcą robić sami, aby pokazać, że są jak tatuś. To od nich uczymy się jak zachowuje się kobieta albo prawdziwy dżentelmen. Jeżeli w naszym dzieciństwie tego nie było, to istnieją małe szanse na to, że w dorosłym życiu będziemy się zachowywać tak jak należy.
Istnieje wiele powiedzeń na temat dorastania ludzi, jednym z nich jest: "Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał"
Tego co uczą nas w szkole, możemy nauczyć się w każdym wieku, wystarczy zakupić odpowiednie książki. Jednak takich rzeczy jak miłość, współczucie, zaufanie, wiara i wiele, wiele innych możemy nauczyć się tylko w domu.

Moim zdaniem większy wpływ na dorastanie młodych ludzi ma dom. Bo w końcu to w nim są nasze wzorce-nasi rodzice. Już od najmłodszych lat naśladujemy jednego z nich. Małe dziewczynki zakładają obcasy mamy, by być jak ona. Z kolei chłopcy wszystko chcą robić sami, aby pokazać, że są jak tatuś. To od nich uczymy się jak zachowuje się kobieta albo prawdziwy dżentelmen. Jeżeli w...

Człowiek obdarzony indywidualnym charakterem kształtowany jest przez społeczeństwo, w którym żyje i dorasta, przez co staje się częścią tego społeczeństwa – socjalizuje się. Pierwszy i najważniejszy wpływ na człowieka mają najbliżsi i to oni wpajają mu podstawowe normy i wartości, dają kręgosłup normatywny i ramy kulturowe, dzięki którym „porusza się” w społeczeństwie. Kolejnym etapem jest socjalizacja wtórna, kiedy w proces wychowawczy włączają się inne organizacje tj. szkoła, Kościół itd., jednak człowiek wchodzący do tych różnych środowisk ma już podstawę, pewien gorset normatywny, określone wartości, ideały i zachowania, który ciężko zmienić. Korygowanie tej „bazy” jest niezwykle trudne, a czasem nawet niemożliwe. W okresie dojrzewania młodzież przeżywa tak zwany okres buntu, wtedy przeciwstawia się rodzicom, a najważniejsi dla niej stają się rówieśnicy. Przyjaciele i znajomi są na tym samym etapie rozwoju człowieka, mają te same problemy, wspólne zainteresowania, poglądy. Młody człowiek potrzebuje być członkiem takich grup rówieśniczych, mieć poczucie akceptacji, zrozumienia i wsparcia od osób w podobnym wieku. Mimo że w okresie buntu często próbuje różnych stylów życia – pozytywnych jak i negatywnych – i często rodzina schodzi na dalszy plan, to bazą dla jego poczucia „ja” jest to co wyniósł z domu rodzinnego. Ten pierwszy etap życia, kiedy za wychowanie odpowiadają rodzice (czy opiekunowie) daje pewien kapitał społeczny, który wpływa na kształtowanie dorosłej osoby i przekłada się nażycie każdego z nas oraz relacje z innymi ludźmi.

Człowiek obdarzony indywidualnym charakterem kształtowany jest przez społeczeństwo, w którym żyje i dorasta, przez co staje się częścią tego społeczeństwa – socjalizuje się. Pierwszy i najważniejszy wpływ na człowieka mają najbliżsi i to oni wpajają mu podstawowe normy i wartości, dają kręgosłup normatywny i ramy kulturowe, dzięki którym „porusza się” w społeczeństwie....

Myślę, że zarówno szkoła, jak i dom mają wyrównany wpływ na młodych ludzi. Często jednak są dla siebie konkurencją. W domu rodzina raczej kładzie nacisk na dobre wychowanie. W szkole, choć nauczyciele robią co mogą, by nauczyć nas życia w społeczeństwie, często uczymy się od rówieśników. W zależności od wieku bardziej zwracamy uwagę na nauki płynące z domu rodzinnego, lub wpłwlywy znajomych. Na młodych ludzi otoczenie szkolne ma często największy wpływ. Chcęć dopasowania się i bycia jak inni sprawia, że młodzież uważa kolegów za najlepsze źródła wiedzy o życiu. Upodabniamy się do innych, identyfikujemy z różnymi subkulturami. Pomaga to nam ukształtować światopogląd. Często zdarza się, że odchodzimy od wartości wyniesionych z domu. Czasem mijają lata, nim do nich wrócimy, "wydoroślejemy". Mimo to, zarówno dom jak i szkoła mają na nas duży wpływ, i przez zmianę priorytetów z wiekiem nie można jednoznacznie stwierdzić, co jest ważniejsze.

Myślę, że zarówno szkoła, jak i dom mają wyrównany wpływ na młodych ludzi. Często jednak są dla siebie konkurencją. W domu rodzina raczej kładzie nacisk na dobre wychowanie. W szkole, choć nauczyciele robią co mogą, by nauczyć nas życia w społeczeństwie, często uczymy się od rówieśników. W zależności od wieku bardziej zwracamy uwagę na nauki płynące z domu rodzinnego, lub...

Myślę, że największy wpływ na dorastające dzieci ma po prostu życie, czyli i dom i szkoła, i to wszystko co pomiędzy. Każdy uczy się na własnych błędach i przez własne doświadczenia odnajduje prawdziwe "ja". Dom i szkoła nakierowują na właściwe tory, ale tylko od człowieka zależy którą drogą pójdzie. Towarzystwo, kłody rzucane pod nogi i dzień za dniem kształtują charakter. Każdy człowiek ma inny, bo i życie obeszło się z każdym z nas inaczej.

Myślę, że największy wpływ na dorastające dzieci ma po prostu życie, czyli i dom i szkoła, i to wszystko co pomiędzy. Każdy uczy się na własnych błędach i przez własne doświadczenia odnajduje prawdziwe "ja". Dom i szkoła nakierowują na właściwe tory, ale tylko od człowieka zależy którą drogą pójdzie. Towarzystwo, kłody rzucane pod nogi i dzień za dniem kształtują...

Wpływ na dorastające dziecko ma zarówno dom jak i szkoła.
Postawiłabym jednak na to, że to dom ma w wychowaniu decydującą rolę. Dom- czyli rodzina. Jeśli rodzice zaniedbują dziecko, nie spędzają z nim wystarczjąco dużo czasu, nie potrafią z dzieckiem rozmawiać.. wtedy szuka wzorów w szkole, w rówieśnikach.
W dzisiejszym świecie, gdzie ludzie są tak zabiegani za pieniądzem, zapatrzeni w nowinki technologiczne, w social media.. więzi rodzinne są coraz słabsze.
Warto wrócić do tych wartośi które były priorytetem kilka, kilkanaście lat wstecz. Warto spędzać czas ze swoim dzieckiem, tworzyć z nim bliską relację i pamiętać że to w jaki sposób go wychowamy odbije się na jego i naszej przyszłości.

Wpływ na dorastające dziecko ma zarówno dom jak i szkoła.
Postawiłabym jednak na to, że to dom ma w wychowaniu decydującą rolę. Dom- czyli rodzina. Jeśli rodzice zaniedbują dziecko, nie spędzają z nim wystarczjąco dużo czasu, nie potrafią z dzieckiem rozmawiać.. wtedy szuka wzorów w szkole, w rówieśnikach.
W dzisiejszym świecie, gdzie ludzie są tak zabiegani za pieniądzem,...

Moim zdaniem większy wpływ na dzieci ma zdecydowanie dom. To tam wynosimy wartości, które przyswajają nam rodzice, tam od urodzenia naśladujemy ich zachowanie i uczymy się od nich.
Szkoła ma mniejsze znaczenie, bo nie przychodzimy już do niej na "świeżo". Mamy pewne wbite poglądy i wzorce zachowania, a rówieśnicy mogą jedynie wpływać na to co już przyswoiliśmy z domu. Jesteśmy jak obrazek, na którym widnieje już szkic, a poszczególne osoby w naszym życiu dodają do niego kolory.

Moim zdaniem większy wpływ na dzieci ma zdecydowanie dom. To tam wynosimy wartości, które przyswajają nam rodzice, tam od urodzenia naśladujemy ich zachowanie i uczymy się od nich.
Szkoła ma mniejsze znaczenie, bo nie przychodzimy już do niej na "świeżo". Mamy pewne wbite poglądy i wzorce zachowania, a rówieśnicy mogą jedynie wpływać na to co już przyswoiliśmy z domu....