Słysząc o przybieraniu masek myślę od razu o Gombrowiczu i słynnym "Ferdydurke", o jego stwierdzeniu że zmieniamy nasze zachowanie w zależności od tego, czego wymaga od nas dana sytuacja czy określona grupa ludzi. W takim położeniu trudno odnaleźć rolę, w której czujemy się idealnie. W sumie gdzie byśmy nie poszli i kogo byśmy nie spotkali zawsze możemy czuć, że warto pewne rzeczy czy cechy charakteru ubarwić bądź przypudrować w zależności od sposobu bycia naszego rozmówcy. Myślę jednak, że warto zastanowić się nad tym czy ukrywanie swojej twarzy czy granie jakiejkolwiek roli ma sens na dłuższą metę. Czy takie udawanie powoli nie zabija w nas prawdziwych nas?
Dlatego już z biegiem czasu stwierdziłam, że moją życiową rolą jest bycie dziewczyną, która śpiewa razem z Freddiem Mercurym kiedy odkurza, irytuje się bo ktoś wierci za ścianą wtedy kiedy czyta, która najpierw obgryza czekoladę z Ptasiego Mleczka, a potem je piankę. Która lubi pająki, woli książkę od kwiatów, marudzi na uczelni a mimo to dalej chce studiować, ubiera szalone sukienki w tysiące kwiatów do tych samych czarnych trampek i mimo, że bywa trudna potrafi być pogodna i cieszyć się tym co ma. Moją najlepszą rolą jest bycie sobą- bo tylko wtedy czuję, że robię to co mnie satysfakcjonuje.

Słysząc o przybieraniu masek myślę od razu o Gombrowiczu i słynnym "Ferdydurke", o jego stwierdzeniu że zmieniamy nasze zachowanie w zależności od tego, czego wymaga od nas dana sytuacja czy określona grupa ludzi. W takim położeniu trudno odnaleźć rolę, w której czujemy się idealnie. W sumie gdzie byśmy nie poszli i kogo byśmy nie spotkali zawsze możemy czuć, że warto pewne...

Najlepiej czuję się w roli córki i siostry. Dlaczego? dlatego, że w domu, wśród moich bliskich mogę być w pełni sobą. Jestem kochana i akceptowana. W każdej innej roli muszę się bardziej starać i wysilać, by inni mnie szanowali, lubili, poznali taką, jaka naprawdę jestem i też nie ma gwarancji, że tak będzie. A w domu - czuję się swobodnie. Nie muszę analizować co mogę powiedzieć, a czego lepiej nie. Nie muszę zastanawiać się jak zostanę odebrana, gdy zachowam się w taki, a nie inny sposób. Tak więc najbardziej lubię pełnić rolę córki i siostry, są dla mnie jak najbardziej naturalne, może dlatego, że trwam w nich najdłużej ;)

Najlepiej czuję się w roli córki i siostry. Dlaczego? dlatego, że w domu, wśród moich bliskich mogę być w pełni sobą. Jestem kochana i akceptowana. W każdej innej roli muszę się bardziej starać i wysilać, by inni mnie szanowali, lubili, poznali taką, jaka naprawdę jestem i też nie ma gwarancji, że tak będzie. A w domu - czuję się swobodnie. Nie muszę analizować co mogę...

Sądzę, że moja rola jest niezwykle zbliżona do roli Hattie. Na codzień również muszę grać dobrą uczennicę, wspaniałą koleżankę oraz dobrą córkę. Siedzę na przerwach z moimi "przyjaciółkami", których tak naprawdę nienawidzę z całego serca, ponieważ są strasznie egoistyczne i dbają tylko o własne dobro. Każdy myśli, że jestem bezproblemowa, grzeczna oraz uczynna, a tak zachowuję się tylko w gościach w tak zwanych "celach reprezentacyjnych", chociaż codziennie muszę wywoływać sztuczny uśmiech na mojej twarzy pomimo tego, że chce mi się płakać równocześnie wiodąc życie samotnika przesiadując w moim pokoju. Jednak jaka rola byłaby dla mnie idealna? Osobiście chciałabym zagrać rolę osoby, która potrafi kochać. Czuję, że jestem za bardzo obojętna na wszystko, praktycznie nic nieodczuwam do nikogo. Zdaje mi się, że miłość to potęga oraz chciałabym z całego serca zobaczyć jak to jest kochać i być kochanym.Mam wielką nadzieję na to, że w końcu nadejdzie czas mojej roli, jednakże potrzebuję reżysera moich uczuć...

Sądzę, że moja rola jest niezwykle zbliżona do roli Hattie. Na codzień również muszę grać dobrą uczennicę, wspaniałą koleżankę oraz dobrą córkę. Siedzę na przerwach z moimi "przyjaciółkami", których tak naprawdę nienawidzę z całego serca, ponieważ są strasznie egoistyczne i dbają tylko o własne dobro. Każdy myśli, że jestem bezproblemowa, grzeczna oraz uczynna, a tak...

Kogo lubię odgrywać?
Bardzo dobrze się czułem kiedy w domu dziecka przebrałem się za złotego robota(jak w Gwiezdnych Wojnach) by porozdawać prezenty tuż przed Gwiazdką. Bardzo się cieszyli z zestawów LEGO, których im nakupiłem. Generalnie odpowiada mi rola dobrego wujka. Kiedyś nakupowałem prezentów i pojechałem z nimi do rodziny kuzyna na wsi. Bardzo się cieszyli. Lubię też kupować prezenty najbliższym kiedy z bliża się ich święto. Zawsze myślę o tym dużo wcześniej i wytrwale szukam czegoś odpowiedniego.

Kogo lubię odgrywać?
Bardzo dobrze się czułem kiedy w domu dziecka przebrałem się za złotego robota(jak w Gwiezdnych Wojnach) by porozdawać prezenty tuż przed Gwiazdką. Bardzo się cieszyli z zestawów LEGO, których im nakupiłem. Generalnie odpowiada mi rola dobrego wujka. Kiedyś nakupowałem prezentów i pojechałem z nimi do rodziny kuzyna na wsi. Bardzo się cieszyli. Lubię...

Trochę to smutne, bo nie gram jeszcze w życiu roli, w której czułabym się spełniona, choć jak każdy, mam ich wiele. Rola dziecka, ucznia, kobiety, przyjaciela… W każdej jakieś mankamenty, w każdej popełniane błędy i brak poczucia dobrze wykonanego zadania. Może jeszcze kiedyś trafi mi się „rola życia” która będzie pisana specjalnie dla mnie i za którą zgarnę jakiś odpowiednik Oscara? A może po prostu tak już jest, że aktor nigdy nie jest z siebie do końca zadowolony i zwraca uwagę głównie na popełnione błędy, których jego publika nieraz wcale nie dostrzega…

Tak czy inaczej, staram się. Codziennie budzę się i gram, niektóre kwestie powtarzając i szlifując wielokrotnie. Odgrywam kolejne role, epizody, zmieniam maski i kostiumy – wszystko w ramach jednego wielkiego przedstawienia zwanego Życiem. Rola człowieka jest najtrudniejsza i najbardziej wymagająca. To za nią zostaniemy ocenieni, gdy będzie już po wszystkim. Wejście na scenę odbywa się tylko raz. Bez prób. Bez dubli. Bez scenariusza. Przedstawienie musi trwać. Jesteśmy aktorami i widzami jednocześnie. Ważne, żeby dać z siebie wszystko w każdej roli – zwrotu pieniędzy za bilety na pewno nie dostaniemy…

Trochę to smutne, bo nie gram jeszcze w życiu roli, w której czułabym się spełniona, choć jak każdy, mam ich wiele. Rola dziecka, ucznia, kobiety, przyjaciela… W każdej jakieś mankamenty, w każdej popełniane błędy i brak poczucia dobrze wykonanego zadania. Może jeszcze kiedyś trafi mi się „rola życia” która będzie pisana specjalnie dla mnie i za którą zgarnę jakiś...

Najbardziej komfortowo czuję się sama ze sobą, kiedy nie muszę nic przed nikimi udawać, a więc wszystkie maski idą w kąt. Udawanie - przeważnie, że wszystko jest w porządku, gdy nie jest - mam we krwi. To już nawet nie jest maska, to moja druga skóra. Zrzucam ją w samotności i tylko wówczas mam dla siebie prawdziwą mnie. Tylko dla siebie odkrywam prawdziwe ja, a i samej mnie jest conajmniej tyle, ile masek noszę na co dzień, dla innych... Skomplikowane?

Najbardziej komfortowo czuję się sama ze sobą, kiedy nie muszę nic przed nikimi udawać, a więc wszystkie maski idą w kąt. Udawanie - przeważnie, że wszystko jest w porządku, gdy nie jest - mam we krwi. To już nawet nie jest maska, to moja druga skóra. Zrzucam ją w samotności i tylko wówczas mam dla siebie prawdziwą mnie. Tylko dla siebie odkrywam prawdziwe ja, a i samej...

A co powiecie na to żeby zagrać w grę?
cóż to za odpowiedź "być sobą". W każdej roli możemy być sobą ale to nie jest odpowiedź na pytanie konkursowe. Dlatego też proponuje GRĘ. Grę, która nazywa się życiem i pomoże Wam odpowiedzieć, którą rolę kochacie najbardziej. Weźmy pod lupę 3 sfery życia: praca/życie rodzinne/życie towarzyskie. Odpowiedzcie sobie na pytanie:
*co chciałbyś zmienić w tej sferze
*co Ci najbardziej przeszkadza w tej sferze
*co jest dla Ciebie najbardziej cenne w tej sferze życia, itd .. itp...
I jak wyglądają odpowiedzi? nagle coś komuś nie odpowiada, nagle ktoś czuje się gdzieś skrępowany, gdzieś widzi większe możliwości. Rozpoczynamy grę zwaną życiem. Wygrywa ten kto dojdzie do pełnego pokochania każdej przyjętej życiowej roli. Znajdź taką pracę, która będzie satysfakcjonująca i zarazem stanie się Twoim hobby, zadbaj o rodzinę aby wszystkie momenty były szczęśliwe, otaczaj się takimi ludźmi, którzy zawsze będą Cię inspirować i z którymi będziesz cudownie spędzać czas.
Kocham swoją pracę, cudowna rola. Kocham swoją rodzinę - jeszcze cudowniejsza rola, kocham przyjaciół ale co raz częściej brakuje mi dla nich czasu. Ta rola społeczna nieco kuleje, nieco doskwiera - dlatego do pełni szczęścia nad nią trzeba popracować.

A co powiecie na to żeby zagrać w grę?
cóż to za odpowiedź "być sobą". W każdej roli możemy być sobą ale to nie jest odpowiedź na pytanie konkursowe. Dlatego też proponuje GRĘ. Grę, która nazywa się życiem i pomoże Wam odpowiedzieć, którą rolę kochacie najbardziej. Weźmy pod lupę 3 sfery życia: praca/życie rodzinne/życie towarzyskie. Odpowiedzcie sobie na pytanie:
*co...

Z ogółu jestem spokojna i nieśmiała. Moje maski są różne. Jedna to ta zabawna, rozrywkowa, otwarta. Inna mądra kujonka. Jeszcze inna to dusza artysty. Mam jeszcze inne. Która lubię najbardziej. Żadnej. Wolę siebie, nie chce być jak mój brat, taka rozrywkowa, ani jak moja kuzynka, czyli bardzo mądra. Ale jak mam wybrać, to wybieram tą mądrą, poukładaną. Dlaczego? Bo wtedy czuję się dumna, lepsze od innych, choć wcale nie jestem.

Z ogółu jestem spokojna i nieśmiała. Moje maski są różne. Jedna to ta zabawna, rozrywkowa, otwarta. Inna mądra kujonka. Jeszcze inna to dusza artysty. Mam jeszcze inne. Która lubię najbardziej. Żadnej. Wolę siebie, nie chce być jak mój brat, taka rozrywkowa, ani jak moja kuzynka, czyli bardzo mądra. Ale jak mam wybrać, to wybieram tą mądrą, poukładaną. Dlaczego? Bo wtedy...

Najlepiej się czuję w roli hostessy. Cieszę się, że mam okazję wyjść do ludzi, zachęcić ich uśmiechem i miłym słowem do zakupu danego produktu, porozmawiać z nimi i wskazać im na której półce leży promowany produkt. I chociaż pracując na tym stanowisku miałam też nieprzyjemne sytuacje to jednak ta praca przynosi mi dużo satysfakcji, pomogła mi w przełamaniu nieśmiałości dzięki temu stałam się bardziej otwarta i wciąż nabieram nowych doświadczeń. Każdy z klientów niezależnie od wieku zostawił po sobie jakiś ślad i wspomnienie. Jest to też praca w którym każdy może sprawdzić czy potrafi być dobrym człowiekiem dla drugiego człowieka.

Najlepiej się czuję w roli hostessy. Cieszę się, że mam okazję wyjść do ludzi, zachęcić ich uśmiechem i miłym słowem do zakupu danego produktu, porozmawiać z nimi i wskazać im na której półce leży promowany produkt. I chociaż pracując na tym stanowisku miałam też nieprzyjemne sytuacje to jednak ta praca przynosi mi dużo satysfakcji, pomogła mi w przełamaniu nieśmiałości...

Najlepiej czuję się w roli uczennicy. Mówię tylko wtedy, kiedy jestem o tym pytana, mogę spełniać się w roli słuchaczki i uczyć się nowych rzeczy, mieć kontakt z książkami, co jest dla mnie idealną opcją.

Najlepiej czuję się w roli uczennicy. Mówię tylko wtedy, kiedy jestem o tym pytana, mogę spełniać się w roli słuchaczki i uczyć się nowych rzeczy, mieć kontakt z książkami, co jest dla mnie idealną opcją.