Miłość ,tolerancja i uczciwość to trzy cechy charakteru dzięki któremu żyje się nie tylko dla siebie,a wtedy życie ma po prostu sens.

Miłość ,tolerancja i uczciwość to trzy cechy charakteru dzięki któremu żyje się nie tylko dla siebie,a wtedy życie ma po prostu sens.

Czego uczyć dorastające pokolenie...? Naprawdę nie jest łatwo odpowiedzieć.
Przemówię jak starzec, bo tak się czuję - wszak nie mam "fejsbuka" i "snapa"...
Możemy dzisiaj zaobserwować, jak niewielu młodych ludzi ceni tradycję,sztukę, historię czy też po prostu starszych ludzi. Wyszydzają coś, co niegdyś było dla ludzi święte, nienaruszalne...
Dzisiaj młodzi nie chcą słyszeć o autorytetach, które przez wieki były ważne dla kolejnych pokoleń.
Oto nagle idolami stają się jakieś "Bibery" albo "pustaki" z dziwnych programów typu "Ekipa z Warszawy"... Pokaże cycki, upije się - MEEEGA! Przeraża mnie to, naprawdę...
Chciałbym więc, aby młodzi przyswoili sobie choćby mądrości zawarte w słynnym wierszu Asnyka, który pisał: "Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy".
Zatem: szacunek dla starszych (co ma związek również z szeroko pojętą tradycją), wrażliwość (na WSZELKIEGO rodzaju krzywdę istot żywych) oraz mądrość - niekoniecznie wiedza, bo to nie to samo. Ludzie mądrzy będą umieli żyć według zasad, które uczynią świat lepszym i na pewno przekażą tę mądrość kolejnym pokoleniom.
Amen!

Czego uczyć dorastające pokolenie...? Naprawdę nie jest łatwo odpowiedzieć.
Przemówię jak starzec, bo tak się czuję - wszak nie mam "fejsbuka" i "snapa"...
Możemy dzisiaj zaobserwować, jak niewielu młodych ludzi ceni tradycję,sztukę, historię czy też po prostu starszych ludzi. Wyszydzają coś, co niegdyś było dla ludzi święte, nienaruszalne...
Dzisiaj młodzi nie chcą słyszeć...

Uważam, że najważniejsze, czego mogłabym nauczyć córkę to bycia sobą, bez względu na otoczenie. Nie ulegania modom, czy presji otoczenia.
Szacunku do drugiego człowieka, choćby był zupełnie inny od nas i wyznawał nawet przeciwne nam wartości.
Siły, która płynie z miłości. Na początku mojej i taty. Później przyjaciela, czy partnera. Gdy ktoś nas kocha i wspiera - możemy wszystko.

Uważam, że najważniejsze, czego mogłabym nauczyć córkę to bycia sobą, bez względu na otoczenie. Nie ulegania modom, czy presji otoczenia.
Szacunku do drugiego człowieka, choćby był zupełnie inny od nas i wyznawał nawet przeciwne nam wartości.
Siły, która płynie z miłości. Na początku mojej i taty. Później przyjaciela, czy partnera. Gdy ktoś nas kocha i wspiera - możemy...

Według mnie, najważniejsze wartości to rodzina, miłość i zdrowie. Każdy z nas pragnie kochającej się rodziny, która nie zawiedzie i zawsze będzie przy nas. Jest ważna, zarówno ta w której się wychowaliśmy, jak i ta, którą sami zakładamy. Z rodziny wynosimy pewne wartości, które nas kształtują i mają wpływ na nasze życie i nas samych.
Miłość- bo czym byłby świat bez miłości? Zarówno tej partnerskiej jak i rodzinnej, braterskiej, przyjacielskiej. Miłość to uczucie, które każdego potrafi podnieść na duchu, dodać skrzydeł i obróci życie do góry nogami.
Zdrowie- bo jeśli człowiek jest zdrowy, pełny sił to poradzi sobie ze wszystkim, w każdej sytuacji, a jeśli tego zdrowia zabraknie, to jest różnie. Zwykle nie jest to nic miłego.
Dzieci powinny być uczone szacunku do swoich rodziców i rodziny, by zdały sobie sprawę, jak wiele im zawdzięczają.

Według mnie, najważniejsze wartości to rodzina, miłość i zdrowie. Każdy z nas pragnie kochającej się rodziny, która nie zawiedzie i zawsze będzie przy nas. Jest ważna, zarówno ta w której się wychowaliśmy, jak i ta, którą sami zakładamy. Z rodziny wynosimy pewne wartości, które nas kształtują i mają wpływ na nasze życie i nas samych.
Miłość- bo czym byłby świat bez...

SZACUNEK DO CUDZEJ PRACY - Każdy wie, że często lepiej ubrane dzieci szydzą z tych gorzej ubranych, prześladują ich nie zdając sobie sprawy, że za tymi gorszymi ubraniami kryje się często ciężka praca fizyczna rodziców bądź rodzica który naprawdę stara się zapewnić jak najlepszy byt swojemu dziecku. Szacunek do cudzej pracy aby nie wywyższało się w stosunku do tych, którzy sprzątają ulice, szkołę bo dzięki nim mamy czyste otoczenie.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ - Jak to wśród dzieci zdarzają się wypadki jedne zamierzone inne nie i w wypadku tych zamierzonych dziecko powinno zdawać sobie sprawę z konsekwencji np. zniszczysz zabawkę koledze - powinno się ją odkupić i przeprosić.
Skłamałeś więc wiedz, że kłamstwo ma krótkie nogi. Uderzyłeś koleżankę więc licz się z tym, że może się zezłościć i również Ci oddać.
MARZENIA - Aby każdego dnia wyznaczało sobie nowe cele i do nich dążyło doskonaląc samego siebie, niech marzenia staną się motywacją, siłą napędową aby chodzić do szkoły, na zajęcia dodatkowe, ćwiczyć sporty czy też grać na instrumencie, poznawać nowe kultury jak tylko zechce w końcu to będą marzenia dziecka.

SZACUNEK DO CUDZEJ PRACY - Każdy wie, że często lepiej ubrane dzieci szydzą z tych gorzej ubranych, prześladują ich nie zdając sobie sprawy, że za tymi gorszymi ubraniami kryje się często ciężka praca fizyczna rodziców bądź rodzica który naprawdę stara się zapewnić jak najlepszy byt swojemu dziecku. Szacunek do cudzej pracy aby nie wywyższało się w stosunku do tych, którzy...

No, niestety, ale nie mogłam się powstrzymac. I tak z 6500 znaków, skróciłam do 2500. Od razu też mówię, że dzieci nie mam, a wiosen dopiero 18. Nawet jeśli nie będzie się liczyc w konkursie, to zapraszam do przeczytania :)

- Mamo, jak życ? – zapytał chłopiec niepewnie.
Zaskoczona oderwałam oczy od pożółkłych kartek książki. Miałam problem. Jak wytłumaczyc tak małej i w pewnym sensie nieświadomej prawdziwego życia osóbce, tak trudne pytanie?
- Żabko, przyjdź do mnie jutro – powiedziałam po dłuższej chwili. – Postaram się to wyjaśnic – uśmiechnęłam się z zadowoleniem. Jedno było pewne – dzieci lubią zapominac.
Chłopiec kiwnął poważnie głową, odwrócił się i pobiegł do swojego pokoju. Odetchnęłam z ulgą, jednak… Postanowiłam, że wymyślę satysfakcjonującą go odpowiedź. A przynajmniej taką miałam nadzieję.
Przyszedł. Uniosłam oczy i uśmiechnęłam się.
- Chcesz poznac odpowiedz? – zapytałam.
Przytaknął energicznie i usiadł obok mnie. Można było wyczuc tryskającą od niego żądzę wiedzy.
- Ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi, przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym. – zacytowałam z pamięci, starając się, aby niczego nie pominąc.
Chłopiec popatrzył na mnie, jakbym zwariowała. Jednak, po kilku chwilach, zdał sobie sprawę z tego, co mówię. Uśmiechnął się od ucha do ucha. Był zadowolony, że nie będzie to kolejny nudny wykład, ale z moją pomocą, sam uzyska odpowiedź.
- To z książki – stwierdził krótko i zamyślił się.
- Zabic drozda – powiedziałam – Chcesz słuchac dalej?
- Tak – odpowiedział natychmiast.
- Musimy żyć. Żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie. - spojrzałam na starą i przetartą książkę, która towarzyszyła mi od wielu lat.
Chłopiec podążył za moim wzrokiem i skupił uwagę na książce. Podniosłam ją i pokazałam mu. Nie była to ta konkretna częśc, z której pochodził cytat. W rękach trzymałam opowiadania o Geralcie z Rivii, ale to nie stanowiło problemu.
- Wiedźmin. Twoja ulubiona – podrapał się po głowie i zmarszczył nos – Ale jeszcze nie mogę jej przeczytac.
Zaśmiałam się cicho i odparłam:
- Nie, jeszcze nie.
Widziałam, że jego zainteresowanie zwiększyło się jeszcze bardziej, ale pokiwał głową ze zrozumieniem i poprosił, abym kontynuowała.
- Jeśli dożyjesz stu lat, to ja chce żyć sto lat minus jeden dzień, żebym nigdy nie musiał żyć bez ciebie.
- Kubuś Puchatek! – prawie że krzyknął, uradowany – Czytałaś mi to tyle razy!
- I co myślisz? – spytałam – Znasz już odpowiedź na swoje pytanie?
Cisza zaległa w całym domu. Teraz ja czekałam cierpliwie, aż chłopiec podzieli się swoimi wnioskami. W końcu Józef zabrał głos:
- Zaakceptowac samego siebie, szanowac zdanie innych i otaczac się ludźmi, których kochamy.
- Akceptacja. Szacunek. Miłośc – odparłam – Brawo, kochanie!

No, niestety, ale nie mogłam się powstrzymac. I tak z 6500 znaków, skróciłam do 2500. Od razu też mówię, że dzieci nie mam, a wiosen dopiero 18. Nawet jeśli nie będzie się liczyc w konkursie, to zapraszam do przeczytania :)

- Mamo, jak życ? – zapytał chłopiec niepewnie.
Zaskoczona oderwałam oczy od pożółkłych kartek książki. Miałam problem. Jak wytłumaczyc tak małej i w...

Wystarczy wpoić życiową zasadę, złotą zasadę : SZANUJ SIEBIE !
takie podejście do życia weryfikuje / i eliminuje/ ludzi których spotykamy, dodaje odwagi do walki o swoją pozycję w pracy ,w rodzinie, wśród znajomych i przyjaciół. Żyjąc w zgodzie ze sobą mamy wewnętrzny spokój . Nie musimy nikogo udawać, ani na siłę uszczęśliwiać świata wokół.

Wystarczy wpoić życiową zasadę, złotą zasadę : SZANUJ SIEBIE !
takie podejście do życia weryfikuje / i eliminuje/ ludzi których spotykamy, dodaje odwagi do walki o swoją pozycję w pracy ,w rodzinie, wśród znajomych i przyjaciół. Żyjąc w zgodzie ze sobą mamy wewnętrzny spokój . Nie musimy nikogo udawać, ani na siłę uszczęśliwiać świata wokół.

1. Wiara - wiara uczy bycia lepszym człowiekiem, uczy wartości, szacunku do siebie i swoich zasad, daje nadzieję, radość. Jest to coś co przekazuje się od pokoleń (czyli uczy też historii) i nie jednemu pomogło przejść lepiej przez życie. A nasza wiara jest tak piękna, że warto przekazać ją dalej.

2. Miłość - miłość do rodziny, do innych, do życia, do zwierząt. Aby dziecko nie było wychowankiem tv czy komputera bez uczuć lub nie umiejący je przekazać. Bez miłości ciężko się żyje, tym bardziej jeśli się nie umie jej doceniać. Miłość daje pewność siebie, pomaga stawać się lepszym, uczy pokory i szacunku. Daję również wiele radości.

3. Odpowiedzialność -myślenie o innych, by ich nie zranić, nie oszukać. Odpowiadanie za swoje czyny, branie ich na klate. To wszystko w życiu jest bardzo ważne i bez tego ciężko im będzie uporać się w dorosłym życiu. Odpowiedzialność uczy też szczerości.

To według mnie 3 najważniejsze które należy przekazać dzieciom. Każda z nich zawiera wiele innych dobrych cech, wręcz nakładają się one na siebie.

1. Wiara - wiara uczy bycia lepszym człowiekiem, uczy wartości, szacunku do siebie i swoich zasad, daje nadzieję, radość. Jest to coś co przekazuje się od pokoleń (czyli uczy też historii) i nie jednemu pomogło przejść lepiej przez życie. A nasza wiara jest tak piękna, że warto przekazać ją dalej.

2. Miłość - miłość do rodziny, do innych, do życia, do zwierząt. Aby dziecko...

1. Wiara
2. Miłość
3. Szacunek
I to wystarczy, ale bardzo trudno jest to wpoić dzieciom.

1. Wiara
2. Miłość
3. Szacunek
I to wystarczy, ale bardzo trudno jest to wpoić dzieciom.

Trzy rady, które powinniśmy przekazać każdemu pokoleniu, które każde dziecko powinno otrzymać, bo jeżeli nie, to stanie się wielka katastrofa:

Miłość do siebie, bo bez niej nikt nie będzie potrafił kochać drugiego człowieka. To nie egoizm, to fundament, na którym można budować kolejne, rzeczy.

Miłość do rodziny, najbliższych, bo bez niej nie rozwiniemy w pełni swojego potencjału i możemy źle tworzyć przyszłe relacje.

Miłość do świata. Bez której pewnego dnia może zabraknąć mnie i Ciebie.. może nie być już niczego.

Trzy rady, które powinniśmy przekazać każdemu pokoleniu, które każde dziecko powinno otrzymać, bo jeżeli nie, to stanie się wielka katastrofa:

Miłość do siebie, bo bez niej nikt nie będzie potrafił kochać drugiego człowieka. To nie egoizm, to fundament, na którym można budować kolejne, rzeczy.

Miłość do rodziny, najbliższych, bo bez niej nie rozwiniemy w pełni swojego...