Chciałabym, naprawdę chciałabym, żeby obyło się bez tych ciągłych spięć z domownikami, ale z nimi się przecież tak nie da. Złoszczą się o miauczenie pod oknem w nocy, o niezjedzoną karmę i o to, że nie daję się głaskać. A już najgorsza jest młoda. Jest identyczna jak ja, ale tylko moje przyzwyczajenia ją denerwują. Wraca po nocy z tych swoich spacerów i budzi mnie przy tym, ale tego, że jak się mnie wyrwie nagle ze snu, to swędzą mnie łapki i potrzebuję spaceru, już nie może zrozumieć. Ja mam codziennie, przez całe moje męczeńskie życie jeść tę paskudną, śmierdzącą karmę, nawet na ptaszka mi nie pozwoli zapolować, a sama każdego dnia: kotleciki, krokieciki, zupki, ciasteczka, jarmuże, bakłażany, chipsy, krakersy, frytki, popcorny, co rusz to coś innego. Tylko jej brzuch od tego rośnie, ale mi nie da, bo dla kota niezdrowe, też coś. No i to głaskanie. Nie cierpię tego. Może i inne koty lubią, ja nie, tak już mam. A ta proszę - największa introwertyczka w całej wiosce, siedzi całymi dniami sama, toczy pianę, gdy ktoś wejdzie do jej pokoju, a na mnie wrzeszczy, bo nie lubię być głaskana.
Odrobinę zrozumienia, ludzie!

Chciałabym, naprawdę chciałabym, żeby obyło się bez tych ciągłych spięć z domownikami, ale z nimi się przecież tak nie da. Złoszczą się o miauczenie pod oknem w nocy, o niezjedzoną karmę i o to, że nie daję się głaskać. A już najgorsza jest młoda. Jest identyczna jak ja, ale tylko moje przyzwyczajenia ją denerwują. Wraca po nocy z tych swoich spacerów i budzi mnie przy tym,...

Znowu to samo! Czy ona choć raz mogłaby dać mi coś dobrego do jedzenia? Ciągle ta sucha karma... A tak zjadłbym polędwiczkę, surową... O! Mucha! Może jak ją upoluję i dam Pańci w prezencie to da mi polędwiczkę! Lecę! Gdzie ta mucha... no gdzie... głowa w prawo... głowa w lewo... no matko... była tu, była... WIDZĘ! Na szafie!...... No, mam!... Niech tu poleży, Pańcia się ucieszy!
https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/14681680_10208099713357629_6370848910326219171_n.jpg?oh=6ee54971c1b6660a8a5635b10f5a9ca4&oe=59651536

Znowu to samo! Czy ona choć raz mogłaby dać mi coś dobrego do jedzenia? Ciągle ta sucha karma... A tak zjadłbym polędwiczkę, surową... O! Mucha! Może jak ją upoluję i dam Pańci w prezencie to da mi polędwiczkę! Lecę! Gdzie ta mucha... no gdzie... głowa w prawo... głowa w lewo... no matko... była tu, była... WIDZĘ! Na szafie!...... No, mam!... Niech tu poleży, Pańcia się...

Siema, tu Anci!

O mamo, jak mnie ten głupi Rosiek denerwuje, zawsze zajmuje moje miejsce, łazi mi pod nogami, no nie mam na niego siły! Ile można? Zaraz, zaraz. Chyba idzie mój święty mikołaj... Znaczy się ten miły facet, który codziennie ma dla mnie jakąś niespodziankę. Okej, pójdę się chwilę poprzymilam, żeby na drugi dzień również o mnie nie zapomniał. On to chociaż jakieś żywe mięso przynosi, a nie te papki co nam tu codziennie serwują! Co to ma być za kuchnia?! Gdybym mógł to zmieniłbym jej szefa, ale nikt tu mnie nie słucha! Ciężkie te życie kota.

O,o,o,o! O jaki fajny ptak! Ptaszku zaczekaj, nic się nie bój, już do Ciebie biegnę.... A niech to, znowu ten głupi Rosiek, czy on wszędzie musi być pierwszy? Idę wyrwać jakąś kotkę, poświruję trochę z Rudą to mu przejdzie ochota na łapanie myszy. Myśli, że każda laska jego, taaaaa, akurat!

( Tak sobie teraz myślę, że nie dziwię się, że koty czasem nie chcą być brane na kolana i drapią. Ma taki ambitny plan wkurzenia kumpla i chce mu wyrwać laskę, a Ty w połowie drogi go łapiesz i psujesz całą intrygę. )

Ludzie to jednak potrafią być głupi - pomyślał Anci z trudem zachowując równowagę psychiczną.

Siema, tu Anci!

O mamo, jak mnie ten głupi Rosiek denerwuje, zawsze zajmuje moje miejsce, łazi mi pod nogami, no nie mam na niego siły! Ile można? Zaraz, zaraz. Chyba idzie mój święty mikołaj... Znaczy się ten miły facet, który codziennie ma dla mnie jakąś niespodziankę. Okej, pójdę się chwilę poprzymilam, żeby na drugi dzień również o mnie nie zapomniał. On to chociaż...

Felek-pręgowany kocur leżał na wersalce i smacznie spał. Nagle obudził go znany szelest skrzydeł. Momentalnie otworzył oczy i zobaczył za oknem dwie synogarlice zbliżające się do karmnika. Zerwał się jak poparzony i wskoczył na parapet
-O widzę, że głupi kocur znowu przylazł-zaćwierkał pierwszy gołąb-i tak nic nam nie zrobisz głupia kupo futra.
-Zjeżdżajcie stąd!-syknął Felek
-Zaraz ty sobie stąd pójdziesz jak przyjdą nasze dwunogie sługusy, które codziennie wsypują ziarna. Jak cie zobaczą dostaniesz w tyłek, że nas straszysz
-Moi właściciele nie są żadnymi sługusami, to porządni ludzie!- Zamiauczał kot, coraz bardziej najeżony bezczelnością ptaków
Gołębie zaczęły się perfidnie śmiać po czym jeden ostentacyjnie narobił na parapet.
Dla Felka było to za wiele, syknął i skoczył w ich stronę, a z racji tego, że nie był zbytnio rozgarnięty zaraz napotkał wiadomy opór szyby.
-Tato, popatrz co ten głupi kocur robi! Znowu nam straszy biedne ptaszki! Krzyknął siedmioletni chłopiec
-Zabieraj się stąd a kysz! Ojciec chłopca trzepnął futrzaka w tyłek po czym zdjął go z parapetu.
Biedny Felek uciekł w głąb pokoju słysząc za sobą przeraźliwie złośliwy śmiech synogarlic.
-Tatusiu,dobrze zrobiłeś!Słyszysz jak teraz gruchają?Twarz chłopca pokraśniała z zadowolenia.

Felek-pręgowany kocur leżał na wersalce i smacznie spał. Nagle obudził go znany szelest skrzydeł. Momentalnie otworzył oczy i zobaczył za oknem dwie synogarlice zbliżające się do karmnika. Zerwał się jak poparzony i wskoczył na parapet
-O widzę, że głupi kocur znowu przylazł-zaćwierkał pierwszy gołąb-i tak nic nam nie zrobisz głupia kupo futra.
-Zjeżdżajcie stąd!-syknął...

Był sobie pies[bookLink]4054030|Był sobie pies[/bookLink]

Był sobie pies[bookLink]4054030|Był sobie pies[/bookLink]

 [bookCover]4054030|Był sobie pies[/bookCover]