Jak wiadomo barwniejszym osobom trudno jest się wtopić w otoczenie.
To musi być osoba niewidzialna, nie wpadająca w oko.
Jestem dostawcą pizzy w znanej firmie w mega dużym biurowcu.
Kto nie zaufa miłej dziewczynie, która przynosi zapracowanym facetom żarcie pod nos?
Słyszę każdą rozmowę. Widzę każdy szczegół. I pod tym biurkiem podłożę podsłuch, jeszcze jeden i w paru innych dyskretnych miejscach. A tu przy okazji z kimś pokonwersuję. Znudzony i zapracowany facet coś tam wypapla.

Jak wiadomo barwniejszym osobom trudno jest się wtopić w otoczenie.
To musi być osoba niewidzialna, nie wpadająca w oko.
Jestem dostawcą pizzy w znanej firmie w mega dużym biurowcu.
Kto nie zaufa miłej dziewczynie, która przynosi zapracowanym facetom żarcie pod nos?
Słyszę każdą rozmowę. Widzę każdy szczegół. I pod tym biurkiem podłożę podsłuch, jeszcze jeden i w paru...

Lepiej ,,nie nazywać się'', zwykły szary człowiek nie obnosi się swoją pozycją. Najsłabszą, a zarazem najważniejszą, branżą w czasie wojny, ale także pokoju, jest logistyka. Naturalni kierowcy są pilnowani, odpowiednio dobierani. Czy jednak ludzie przejmują się tym tak bardzo? Sprawdza się przewożony towar i papiery, ale czy kogoś obchodzi motywacja kierowcy? Kierowcy ciężarówek podróżują wiele, poznają wiele ludzi. Są dość słabo kontrolowani, w przeciwieństwie do ich ciężarówki. Mają prawo pytać o objazdy, wydarzenia na drodze itp. Nikt nie zdziwi się, że kierowca pyta o drogę czy miejsce docelowe. To daje możliwość do rozmawiania, zdobywania informacji. Mamy także cały okres postojów, gdy można zniknąć i dowiedzieć się parę spraw. Jednocześnie można być wyznaczonym do transportu ważnych materiałów.
Ludzie pragną informacji ,,z pierwszej ręki'', przy czym sami gadają. Można wyczuć nastroje, samemu przekonać się o sytuacji. Będąc w kontakcie z innymi kierowcami, mamy dość duże spectrum.
Co do charakteru, to najlepiej być ,,szarakiem''. ,,Wiozę rzeczy, reszta mnie nie obchodzi'', jednocześnie słuchając uważnie rozmówcę. Nie wyróżniać się, bardziej słuchać niż mówić. Przede wszystkim zdobywać informację, bo to ona jest najlepszą bronią.

Lepiej ,,nie nazywać się'', zwykły szary człowiek nie obnosi się swoją pozycją. Najsłabszą, a zarazem najważniejszą, branżą w czasie wojny, ale także pokoju, jest logistyka. Naturalni kierowcy są pilnowani, odpowiednio dobierani. Czy jednak ludzie przejmują się tym tak bardzo? Sprawdza się przewożony towar i papiery, ale czy kogoś obchodzi motywacja kierowcy? Kierowcy...

Od dziś nazywam się Suzanne Black. Moi rodzice zmarli w wypadku. Mam 16 lat i z tego powodu adoptowała mnie siostra mamy, która współpracuję ze mną w akcji. Cały czas żyjemy w żałobie. Musiałam przeprowadzić się do Anglii. W mojej pracy nauczenie się języków nie okazując jakiegokolwiek akcentu to podstawa, więc nie mam z tym problemu. Choć nigdy mnie nie widział to musiałam zmienić wizerunek. Z seksownej, pewnej siebie blondynki zostałam szatynką z charakterem szarej myszki, nosząca dresy, włosy spięte w kucyk, a znalezienie w moim mieszkaniu jakiegokolwiek kosmetyku graniczy z cudem. Chodzę codziennie do szkoły podłamana, nie rozmawiam z kimkolwiek, bo jakie to ma znaczenie? Moim celem jest tylko go dopaść. Nigdy nie byłam w Polsce. Nie mam żadnego pojęcia o tym państwie. Pracuję w jego ulubionej restauracji. Dowiadywanie się wszystkiego od samego zdrajcy to największą przyjemność. Patrząc w oczy nie rozpoznaje mnie. Niedługo będzie oglądał wszystko za kratami.

Od dziś nazywam się Suzanne Black. Moi rodzice zmarli w wypadku. Mam 16 lat i z tego powodu adoptowała mnie siostra mamy, która współpracuję ze mną w akcji. Cały czas żyjemy w żałobie. Musiałam przeprowadzić się do Anglii. W mojej pracy nauczenie się języków nie okazując jakiegokolwiek akcentu to podstawa, więc nie mam z tym problemu. Choć nigdy mnie nie widział to musiałam...

Jak można złapać kogoś kto nie istnieje? No właśnie. Nie da się.
Nie podam wam mojego imienia, bo sama już nie wiem jakiego używać. Codziennie jestem kimś innym i gdy tylko mnie zobaczysz, znikam.
Do każdej misji zmieniam wygląd, charakter i język. Nie istnieje już jedna ja. Jestem mieszanką wszystkiego i pogodziłam się z tym. Zrobię wszystko, żeby przeżyć i ochronić najbliższych, którzy też już o mnie zapomnieli.
Dobry szpieg, detektyw czy ktokolwiek inny musi mieć dobrą przykrywkę. Ale najlepszym agentem jest ten kto nie istnieje. Nie da się go złapać bo w naszym świecie egzystuje tylko kilka godzin zanim znów zniknie zmieniając się w kogoś innego.
To ja. Przynajmniej w tej chwili.
Bo już niedługo zniknę.
A na moje miejsce pojawi się ktoś inny.

Jak można złapać kogoś kto nie istnieje? No właśnie. Nie da się.
Nie podam wam mojego imienia, bo sama już nie wiem jakiego używać. Codziennie jestem kimś innym i gdy tylko mnie zobaczysz, znikam.
Do każdej misji zmieniam wygląd, charakter i język. Nie istnieje już jedna ja. Jestem mieszanką wszystkiego i pogodziłam się z tym. Zrobię wszystko, żeby przeżyć i ochronić...

Jestem średniego wzrostu dziewczyną o szarych oczach i pospolitych włosach w odcieniu mysiego blondu. Nie wyróżniam się ani szałowym wyglądem, ani pewnością siebie, ani seksapilem bijącym na kilometr. Ubieram się jak większość zwykłych dziewczyn : jeansy, bluzki w stonowanych kolorach, buty na niskim korku i szary wełniany płaszcz. W moim ubiorze nic nie rzuca się w oczy, ominąłbyś mnie na ulicy nie zauważając nawet mojej osoby. A mój zawód? Oh to inna historia. Jestem fryzjerką ! Tak fryzjerką ! Każdy potrzebuje czasem przyciąć włosy czy je pofarbować! A gdzie można poznać wszystkie plotki ? Oczywiście u fryzjera! To najlepszy zawód dla tajnego szpiega. Następnym razem uważaj co opowiadasz u swojego fryzjera bo może właśnie spowiadasz się rosyjskiej agentce.

Jestem średniego wzrostu dziewczyną o szarych oczach i pospolitych włosach w odcieniu mysiego blondu. Nie wyróżniam się ani szałowym wyglądem, ani pewnością siebie, ani seksapilem bijącym na kilometr. Ubieram się jak większość zwykłych dziewczyn : jeansy, bluzki w stonowanych kolorach, buty na niskim korku i szary wełniany płaszcz. W moim ubiorze nic nie rzuca się w oczy,...

Najlepiej jest udawać zbieracza pokemonów. Wchodzisz wszędzie i zawsze masz wytłumaczenie jak cie złapią!

Najlepiej jest udawać zbieracza pokemonów. Wchodzisz wszędzie i zawsze masz wytłumaczenie jak cie złapią!

Nazywam Vitalij Kuzniecov. Średniego wzrostu, barczysty szatyn o twarzy, której nie spotyka się na pierwszych stronach gazet o modzie. Właśnie skręcam z ulicy Brysov w Nikitnsnaya . Postanowiłem złapać taksówkę, by szybciej dotrzeć na umówione miejsce spotkania przy północnym rogu Mauzaoleum Lenina. Kontakt ma przekazać mi pewne materiały. Lecz to nasze pierwsze spotkanie i jeśli nie uwierzy w moją tożsamość mogą pojawić się problemy. Kolokwialne określenie zważywszy na to, że stawką tej gry jest bezpieczeństwo mojej ojczyzny. Jako, że mamy sam środek moskiewskiej zimy, do spotkanie przygotowałem się już wcześniej. Dwie szklanki, Stolichnaya i ogórek z pewnością dodadzą autentyczności w oczach przyszłego rozmówcy….

Nazywam Vitalij Kuzniecov. Średniego wzrostu, barczysty szatyn o twarzy, której nie spotyka się na pierwszych stronach gazet o modzie. Właśnie skręcam z ulicy Brysov w Nikitnsnaya . Postanowiłem złapać taksówkę, by szybciej dotrzeć na umówione miejsce spotkania przy północnym rogu Mauzaoleum Lenina. Kontakt ma przekazać mi pewne materiały. Lecz to nasze pierwsze spotkanie i...

Kim jestem? Jestem nikim. Zwykłym szarym emigrantem z innego kraju który tu tylko sprząta. Nikt nie zwraca na mnie uwagi. A ja niczym się nie wyróżniam. Jednak żadna korporacja nie jest w stanie ukryć przede mną swych brudnych tajemnic.

Kim jestem? Jestem nikim. Zwykłym szarym emigrantem z innego kraju który tu tylko sprząta. Nikt nie zwraca na mnie uwagi. A ja niczym się nie wyróżniam. Jednak żadna korporacja nie jest w stanie ukryć przede mną swych brudnych tajemnic.

Jestem kobietą. Taką trochę nie do końca ogarniętą. Tutaj coś strącę,tam coś rozbiję. Przewrócę się o własne nogi,lub zgubię ostatnie pieniądze. Dzięki temu nikt nie traktuje mnie poważnie i mówi przy mnie o wszystkim. Nawet o tym,co tajne. Bo przecież ja i tak nie zrozumiem i nie zapamiętam. A ja słucham,słucham...A potem? Uprzejmie donoszę.

Jestem kobietą. Taką trochę nie do końca ogarniętą. Tutaj coś strącę,tam coś rozbiję. Przewrócę się o własne nogi,lub zgubię ostatnie pieniądze. Dzięki temu nikt nie traktuje mnie poważnie i mówi przy mnie o wszystkim. Nawet o tym,co tajne. Bo przecież ja i tak nie zrozumiem i nie zapamiętam. A ja słucham,słucham...A potem? Uprzejmie donoszę.