Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zefiryna
Karykatura
Niecierpliwa
Bez_szału
Viol

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Zefiryna
Karykatura
Niecierpliwa
Bez_szału
Viol

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Statut Stowarzyszenia Ołówkożerców Pospolitych
Uchwalony dnia 30.11.2016

Uwagi ogólne:
1. Obiektem kultu Stowarzyszenia Ołówkożerców Pospolitych ( w skrócie SOP) pozostaje tradycyjny ołówek z wkładem grafitowym.
2. Opis obiektu kultu SOP: drewniana obudowa (najlepiej koloru żółtego), bez gumki, (twardość i odcień kreski każdy członek SOP może dobrać indywidualnie ze względu na jakość swojego uzębienia i upodobania rysownicze.)
3. Działanie obiektu kultu: odstresowujące, wzmacniające myślenie logiczne i abstrakcyjne, zwiększające możliwości mózgu Ołówkożercy Pospolitego.

Zadania członków:
4. Każdy członek SOP (czyli Ołówkożerca Pospolity) przez cały czas MUSI posiadać przy sobie co najmniej jeden obiekt kultu.
5. Każdy członek SOP zobowiązuje się do przygryzania, ssania lub wgryzania się w obiekt kultu z zachowaniem odpowiedniej estetyki i savoir-vivre’u.
6. Zaleca się członkom SOP wgryzanie się w obiekt kultu w sytuacjach stresujących lub wymagających wielkiego namysłu, co powinno przynieść natychmiastowe korzyści Ołówkożercy Pospolitemu.
7. Każdy członek SOP zobowiązuje się do posiadania tradycyjnego urządzenia ostrzącego obiekt kultu, w postaci temperówki ręcznej.

Uwagi końcowe:
8. Każdy członek SOP zobowiązuje się do przestrzegania wyżej wymienionych zasad.
9. W przypadku nie stosowania się do wyżej wymienionych zasad, Ołówkożerca Pospolity w trybie dyscyplinarnym zostanie wydalony ze Stowarzyszenia i zostanie zmuszony do przerzucenia się na długopisy lub pióra.

Statut Stowarzyszenia Ołówkożerców Pospolitych
Uchwalony dnia 30.11.2016

Uwagi ogólne:
1. Obiektem kultu Stowarzyszenia Ołówkożerców Pospolitych ( w skrócie SOP) pozostaje tradycyjny ołówek z wkładem grafitowym.
2. Opis obiektu kultu SOP: drewniana obudowa (najlepiej koloru żółtego), bez gumki, (twardość i odcień kreski każdy członek SOP może dobrać indywidualnie ze...

Nazwa grupy: Insta Girls
Charakterystyka: Insta Girls to kobiety z całego świata, uzależnione od aplikacji Instagram. Do grupy dołączają coraz to młodsze dziewczyny. Wszystkie pragną wyglądać tak samo (co im się udaje): "napompowane" usta, przedłużane rzęsy, bardzo mocno wykonturowana twarz (a czasami nawet szyja, dekolt, brzuch, ba! nawet łydki). Im więcej rozświetlacza, tym lepiej. Brwi obowiązkowo ciemne i wyrysowane niczym od szablonu. Włosy sztuczne, przedłużane, a paznokcie kilkucentymetrowe, najlepiej w szpic.
Zasady funkcjonowania: Insta Girls nie istnieją bez iPphona. Swoje zdjęcia wykonane w lustrze i selfie wstawiają minimum dwa razy dziennie. Tzw. dziubek (wydęte usta) to przepis na udane selfie. Z chęcią fotografują także swój każdy posiłek, którym muszą podzielić się na Instagramie ze swoimi obserwatorami (tzw. followersami). Większość Insta Girls regularnie odwiedza siłownię (a przynajmniej można tak wywnioskować po wrzucanych na Instagram zdjęciach). Bez ćwiczeń ich ciała nie byłyby tak wysportowane i kuszące (czyt. talia osy, duża, odstająca pupa - niczym Kim Kardashian, obfity biust - który nie jest raczej zasługą siłowni).
Obiekt kultu: To oczywiście iPphone (a nawet dwa), dzięki któremu bez problemu mogą korzystać z aplikacji Instagram. Jednak żadna dodana fotka nie może iść w świat bez odpowiednich filtrów, które zmieniają nawet najzwyklejsze zdjęcie w dzieło sztuki.
Insta Girls opanowały internet, jednak tytuł królowej należy do Kylie Jenner - najpopularniejszej Insta Girl.

Nazwa grupy: Insta Girls
Charakterystyka: Insta Girls to kobiety z całego świata, uzależnione od aplikacji Instagram. Do grupy dołączają coraz to młodsze dziewczyny. Wszystkie pragną wyglądać tak samo (co im się udaje): "napompowane" usta, przedłużane rzęsy, bardzo mocno wykonturowana twarz (a czasami nawet szyja, dekolt, brzuch, ba! nawet łydki). Im więcej rozświetlacza,...

Szedł alejką, zdołowany, kopiąc małe kamyki i liście. Nagły podmuch wiatru zaczepił mu o nogę wymiętą ulotkę. Podniósł ją do oczu z wahaniem i przeczytał nagłówek: SPOTKANIE WYZNAWCÓW PLASTIKOWYCH GUZIKÓW. Pod spodem data, godzina i miejsce. Za kwadrans, w opuszczonym kościele, po drugiej stronie parku, przez który właśnie się wlókł. „A, co mi tam. Gorzej już nie będzie, a może poprawię sobie humor…” I poszedł.
W kościele paliły się tylko świece w lichtarzach, rzucając upiorny blask na prawie pełne ławki. Zajął miejsce w środkowym rzędzie. Jak na komendę, o równej godzinie wyznawcy stanęli na baczność wpatrując się z wyczekiwaniem w ołtarz. Uchyliły się drzwi i na mównicę wszedł dziarski staruszek.
-Niech guziki będą z wami.
-CHWAŁA GUZIKOM!- zaryczał tłum.
Czuł się nieco zdezorientowany, ale czekał na rozwój zdarzeń. Zauważył również, że część jego sąsiadów co jakiś czas podejrzliwie na niego zerka. Może byli ciekawi nowego wyznawcy, uspokoił sam siebie.
Następnie wysłuchał wykładu na temat wyższości guzików nad rzepami i napami. Powaga i skupienie ludzi wokół zaczynały go coraz bardziej bawić.
-A teraz powstańmy. W co wierzymy?
-W GUZIKI!
-Jakie?
-PLASTIKOWE!
-Czym gardzimy?
-ZAMKAMI, NAPAMI, RZEPAMI, HAFTKAMI!
-Niech guziki będą z wami. Dostrzegam wśród nas nowego wyznawcę. Czy zechcesz się przedstawić?
Zaskoczony tym, że nie pozostał anonimowy, powoli wstał z miejsca. Zanim jednak zdążył otworzyć usta, usłyszał głos „kapłana”:
-Tak myślałem. Kurtka na zamek błyskawiczny. Brać go!
Złowrogie spojrzenia wokół upewniły go, że jednak może być gorzej. I po co on tu przychodził…

Szedł alejką, zdołowany, kopiąc małe kamyki i liście. Nagły podmuch wiatru zaczepił mu o nogę wymiętą ulotkę. Podniósł ją do oczu z wahaniem i przeczytał nagłówek: SPOTKANIE WYZNAWCÓW PLASTIKOWYCH GUZIKÓW. Pod spodem data, godzina i miejsce. Za kwadrans, w opuszczonym kościele, po drugiej stronie parku, przez który właśnie się wlókł. „A, co mi tam. Gorzej już nie będzie, a...

Czy wsiadając do miejskiego autobusu zastanawialiście się kiedyś, dokąd jadą ci wszyscy ludzie? Gdy pojawia się nasz przystanek oni jadą dalej, tylko gdzie?
Kiedy tego dnia wysiadałem z siedemnastki zaświtała mi w głowie pewna myśl, niedorzeczne podejrzenie, które jednak postanowiłem sprawdzić. Wróciłem taksówką na przystanek, gdzie wcześniej wsiadałem i zaczekałem na dokładnie ten sam autobus. Kiedy wsiadłem do niego przeżyłem coś w rodzaju deja vu. Bez trudu rozpoznałem trzy osoby, z którymi wcześniej podróżowałem! Postanowiłem je śledzić. Na końcowym przystanku, byłem ja i jeszcze piątka ludzi, w tym owa trójka. Gdy kierowca powiedział „końcowy!”, odniosłem wrażenie, że słowo to kierowane było jedynie do mnie. Ścierpła mi skóra, bo co jeśli miałem do czynienia z jakąś sektą?
Wtedy uciekłem, ale postanowiłem zbadać tę sprawę.
Wziąłem dłuższy urlop i zacząłem jeździć po całym mieście i na każdej linii było to samo. Nazwałem tych osobliwych podróżników miejskich ZAPĘTLONYMI. Jeździli w kółko! Domyśliłem się, że również kierowcy muszą być z nimi w zmowie. To spojrzenie w lusterko, ruch ręką... Tak! Kierowcy sprawdzali listę obecności! Byli szefami grup! Z każdym dniem wiedziałem coraz więcej o zapętlonych.
Pewnego razu jedna z tych osób na powitanie lekko skinęła mi głową, a więc musiała mnie wziąć za jednego ze swoich! Niesamowite!
Jeżdżę codziennie przynajmniej osiem godzin i obserwuję zapętlonych. Mija trzeci miesiąc mojej inwigilacji ich środowiska. Jeżdżę i nie mogę przestać, to silniejsze ode mnie. Czuję się coraz bardziej zapętlony, stałem się jednym z nich...

Czy wsiadając do miejskiego autobusu zastanawialiście się kiedyś, dokąd jadą ci wszyscy ludzie? Gdy pojawia się nasz przystanek oni jadą dalej, tylko gdzie?
Kiedy tego dnia wysiadałem z siedemnastki zaświtała mi w głowie pewna myśl, niedorzeczne podejrzenie, które jednak postanowiłem sprawdzić. Wróciłem taksówką na przystanek, gdzie wcześniej wsiadałem i zaczekałem na...

Miłośniczki sztucznych paznokci (tzw. tipsiary) to w sumie nieszkodliwa dla otoczenia grupa, dla której paznokcie stanowią życiowy napęd (”Jutro idę na paznokcie, aż chce się żyć!”), wabik na mężczyzn (”Każdy facet marzy o lubej z tipsami, a jak mówi inaczej, to kłamie”), miarę inteligencji (”Bo długość tipsów jest przecież wprost proporcjonalna do inteligencji właścicielki”), broń w walce z konkurencją (”Mam ostrzejsze, dłuższe i głośniej stukające o klawiaturę w biurze”), substytut zwierzątka domowego tudzież potomstwa (Moje cukiereczki, zaraz otulę was kremikiem, a potem pójdziemy pochwalić się wami w warzywniaku!”), wspomaganie w pracach domowych (”Kochanie, w tym tygodniu zrobiłam solidnie i ekonomicznie, na kropelkę. Pomóc ci w skrobaniu tynków?”), dopełnienie kobiecego jestestwa (”Bez kilkucentymetrowych kawałków plastiku na paznokciach po prostu nie można czuć się stuprocentową kobietą. Kropka”), niezawodny sposób nawiązania nowej znajomości i przełamania lodów (”Wow! Nie odklejają się przy podawaniu ręki i zapinaniu guzika? Gdzie robiłaś?”). Uwaga! W sytuacji nagłego uszkodzenia paznokcia i braku miejsc u kosmetyczki „na już”, tipsiara może stać się agresywna. Należy bezwzględnie zachować spokój. Jako pierwszą pomoc zaleca się zaklejenie uszkodzonego paznokcia plastrem w celu zmniejszenia szoku pourazowego. Potem trzeba zawieźć tipsiarę do kosmetyczki. Każda minuta zwłoki powoduje nieodwracalne zmiany w psychice tipsiary.

Miłośniczki sztucznych paznokci (tzw. tipsiary) to w sumie nieszkodliwa dla otoczenia grupa, dla której paznokcie stanowią życiowy napęd (”Jutro idę na paznokcie, aż chce się żyć!”), wabik na mężczyzn (”Każdy facet marzy o lubej z tipsami, a jak mówi inaczej, to kłamie”), miarę inteligencji (”Bo długość tipsów jest przecież wprost proporcjonalna do inteligencji...

Witaj! Chcesz więc dołączyć do nas, Ludzi Sukcesu? Cóż, łatwe to nie będzie, mój drogi, albowiem musisz wiedzieć, że wielu próbuje, acz jedynie niewielu się udaje. Musisz być utalentowany, inteligentny, pełnym optymizmu przywódcą ludzkości. Mówisz, że masz to wszystko i nic nie stoi ci na przeszkodzie?
Pozwól nam uświadomić, jak dużo jednak stoi.
Czy jesteś bogaty i bogactwo to pomnażasz każdego dnia oraz godziny?
Czy zniszczyłeś choć paru ludzi w swojej drodze na szczyt?
Czy używałeś emocji innych by samemu się wzbogacić, a ludzi wykorzystać?
Czy swój sukces osiągnąłeś przez szczęście, rodziców bądź kontakty?
Albowiem widzisz, mój drogi, my tak tylko mówimy, że wstęp do naszej sekty jest dla każdego. Że każdy z was na nasz sukces pracujących może dołączyć. To czyni was bardziej efektywnymi. Wasza pracowitość jest dla nas zyskiem, zysk zaś – pieniądzem. Zielonym, czerwonym, niebieskim – niechże będzie jakikolwiek, byleby tylko się bez przerwy samoistnie rozmnażał przez pączkowanie! Jak wirus, który dopada was, gdy zmęczeni robotą wracacie wreszcie do domu w zimowy wieczór. Albo przerażenie, jakie pojawia się, kiedy tracicie przez nas pracę w czasie kryzysu.
Że jesteśmy okrutni? Wiemy. Że nie zważamy na emocje ludzkie? Patrz pytanie trzecie. Że w zasadzie wcale już nie chcesz dołączyć i najchętniej byś o wszystkim zapomniał? Pewnie, każdy by chciał tak ot tak sobie pozapominać niektóre wydarzenia.
Ale nie martw się, kochany. Wśród Ludzi Sukcesu na takich jak ty i tak nie ma miejsca.

Witaj! Chcesz więc dołączyć do nas, Ludzi Sukcesu? Cóż, łatwe to nie będzie, mój drogi, albowiem musisz wiedzieć, że wielu próbuje, acz jedynie niewielu się udaje. Musisz być utalentowany, inteligentny, pełnym optymizmu przywódcą ludzkości. Mówisz, że masz to wszystko i nic nie stoi ci na przeszkodzie?
Pozwól nam uświadomić, jak dużo jednak stoi.
Czy jesteś bogaty i...

CZERWONOSZMINKOMANIACZKI- do tej sekty mogą należeć wyłącznie kobiety, które wierzą, że usta należy traktować z należytą im uwagą i są silnym magnesem przyciągającym mężczyzn. Nie ma ograniczeń wieku, choć preferuje się starsze dziewczyny. Faceci są tylko i wyłącznie do podziwiania. Każdego ranka wyznawczynie siadają przed lustrem medytując. Przyglądają się sobie, a następnie oddają cześć, uwielbienie i adorację atrybutowi każdej rasowej uwodzicielki, czyli czerwonej szmince. Bez oddania hołdu nie wyjdą z domu. Delikatnie i z wielką ostrożnością odkręcają opakowanie, by za chwilę móc już obcować właśnie z czerwoną szminką. Uwielbiają jej kolor, zapach i elegancką obudowę. Uważają, że jest coś magicznego w geście malowania ust, a nawet odcisku pomadki na kieliszku czy filiżance. Nie odkładają nic na wieczór. Mają ją zawsze przy sobie. W kosmetyczce, torebce czy kieszeni, zawsze wtedy, gdy tylko najdzie je ochota by znowu oddać jej cześć. Często mają skłonność, by mieć ich kilka. Najczęściej można spotkać je w drogeriach i perfumeriach. Nie ograniczają się do jednego stworzyciela. Może być ich kilku. Prym wiodą: L'oreal, MAC, Rimmel, Maybelline. Bogatsze wyznawczynie decydują się na Chanel czy Dior.

CZERWONOSZMINKOMANIACZKI- do tej sekty mogą należeć wyłącznie kobiety, które wierzą, że usta należy traktować z należytą im uwagą i są silnym magnesem przyciągającym mężczyzn. Nie ma ograniczeń wieku, choć preferuje się starsze dziewczyny. Faceci są tylko i wyłącznie do podziwiania. Każdego ranka wyznawczynie siadają przed lustrem medytując. Przyglądają się sobie, a...

Schrödingeryzm
Zapoczątkowana przez Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger grupa wyznawców nieokreśloności. Istnieje od 1935. Obiektem kultu stał się kot – jednocześnie martwy i żywy. Ołtarze wyobrażające pudełko dla kota znajdowały się u każdego szanującego się Schrödingerysty. W pierwszych latach kult opierał się na paradoksie. Wyznawcy obowiązkowo czytali święte księgi interpretacji kopenhaskiej funkcji falowej. Niestety kult ewoluował. W dobie mediów społecznościowych zmiana stała się radykalna i sprowadziła wyznanie do kultu kota jako takiego. Objawia się niekontrolowanym uwielbieniem do zdjęć i filmików dotyczących kotów, kociąt jak również ludzi i innych zwierząt przebranych za koty. Wyznawcy nie są w stanie przetrwać dnia bez pochwalenia się co ich osobista boska istota w domu zrobiła lub wymyśliła. Obecnie sekta nie ma już nic wspólnego ze wstępnymi założeniami pierwszego ”kapłana”. Biedny Schrödinger w grobie się przewraca lub, znając jego biografię, cały czas się śmieje i powtarza, że kult nie mógł przetrwać, bo to właśnie on i tylko on, był w stanie go ogarnąć.

Schrödingeryzm
Zapoczątkowana przez Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger grupa wyznawców nieokreśloności. Istnieje od 1935. Obiektem kultu stał się kot – jednocześnie martwy i żywy. Ołtarze wyobrażające pudełko dla kota znajdowały się u każdego szanującego się Schrödingerysty. W pierwszych latach kult opierał się na paradoksie. Wyznawcy obowiązkowo czytali święte...

Rzecz jasna wyznawcami największego, lecz dotychczas niedostatecznie zbadanego kultu są Szaleni Kociarze. Wielbią swych Bogów (lub Boga), znoszą im ofiary w postaci wszelkiej maści chrupek, kiełbasek, sosików, wątróbek, tuńczyków, a nawet masła. Montują pałace zwane drapakami, a tym bardziej wybrednym znoszą kartony po bananach. Pozwalają zajmować łóżka, sami zwisając z nich jedną nogą, a nierzadko także pupą. Otwierają drzwi na każde zawołanie i pozwalają na sobie leżeć, by Kot-Bóg mógł się ogrzewać ich ciepłem. Ba, sprzątają kocioboskie odchody.
Co nimi kieruje? Jakie mają z tego korzyści? Czym ich przekonano, by służyli, nieraz wyrzekając się posiłku i snu? Dlaczego dali się tak zmanipulować i jak ich wyzwolić z tej tyranii? Te pytania wymagają pilnej odpowiedzi!

Rzecz jasna wyznawcami największego, lecz dotychczas niedostatecznie zbadanego kultu są Szaleni Kociarze. Wielbią swych Bogów (lub Boga), znoszą im ofiary w postaci wszelkiej maści chrupek, kiełbasek, sosików, wątróbek, tuńczyków, a nawet masła. Montują pałace zwane drapakami, a tym bardziej wybrednym znoszą kartony po bananach. Pozwalają zajmować łóżka, sami zwisając z...