Dziękuję bardzo! Gratulacje dla pozostałych. :)

Dziękuję bardzo! Gratulacje dla pozostałych. :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

vAnitas
Marek
Piodr123

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

vAnitas
Marek
Piodr123

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Szczupły mężczyzna wskazał mu miejsce w fotelu naprzeciwko siebie. Siedzieli w przestronnym, neoklasystycznym salonie. Mężczyzna oparł się wygodnie i uśmiechnął. Jego oczy pozostały czujne i zimne.

-Zagrajmy w otwarte karty, detektywie Koniecpolski. Przyszedł pan do mnie w poszukiwaniu odpowiedzi. Otrzyma pan je.
-Za jaką cenę?
-To zależy od pana. Jaką wartość ma według pana moja wiedza?
-Obawiam się, że może kosztować mnie życie.
-Och- zaśmiał się mężczyzna- więc jest pan jednym z tych, którzy nadają wartość swojemu życiu. Niech pan posłucha detektywie Koniecpolski.
Józef Goebbels wstał i podszedł do okna.
-Ośrodki naukowe Trzeciej Rzeszy to najlepiej rozwinięte ośrodki w historii. Nasi naukowcy posiadają ogromną wiedzę. Wyprzedzającą swoje czasy. Kiedy odkryli sposobność przemieszczania się w czasie... ach, to było epokowe osiągnięcie. Niebezpieczne! Lecz po latach prób i niezliczonych podróżach w przyszłość i przeszłość nauczyliśmy się jak unikać zagrożeń. I tak, jestem tu z Panem dzisiaj szacując dalekosiężne skutki naszych działań. Nie pierwszy raz. Kiedy tylko wyeliminujemy błędy i zapobiegniemy pewnym niekorzystnym dla nas wydarzeniom... historia potoczy się po naszej myśli.
-Więc wysłali w przyszłość pana, ministra propagandy?
-Ma pan pojęcie jak wielkim darem jest potęga umysłu?Sterowanie tłumem i nakłanianie go do swojej woli? Gdy tłum wierzy panu, ufnie przyjmuje pańskie słowa! Ta moc jest nieoceniona detektywie! Wiedza o tej mocy również- jego oczy płonęły, a na policzki wystąpiły rumieńce -Byliśmy w wielu miejscach detektywie. Widzieliśmy rzeczy, o jakich panu się nie śni. Jesteśmy już blisko. Bardzo blisko. Za siedemnaście minut wyruszam z powrotem. Tym razem wyeliminujemy kolejny błąd. Powierzenie odpowiedzialnej misji Adolfowi było skrajną nieodpowiedzialnością. Za siedemnaście minut ocknie się pan w zupełnie innej rzeczywistości detektywie. I nie będzie pan pamiętał naszej rozmowy. Może pan też udać się ze mną w podróż.
Znów się uśmiechnął.

Szczupły mężczyzna wskazał mu miejsce w fotelu naprzeciwko siebie. Siedzieli w przestronnym, neoklasystycznym salonie. Mężczyzna oparł się wygodnie i uśmiechnął. Jego oczy pozostały czujne i zimne.

-Zagrajmy w otwarte karty, detektywie Koniecpolski. Przyszedł pan do mnie w poszukiwaniu odpowiedzi. Otrzyma pan je.
-Za jaką cenę?
-To zależy od pana. Jaką wartość ma według...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Inspektor stał w największym pokoju galerii, patrząc na jedną z 24 rzeźb. Każda z nich przedstawiała człowieka. Każda była unikatowa ze względu na różnorodność postaci, których wygląd został oddany z taką dokładnością, że na pierwszy rzut oka rzeźba wyglądała jak odlew. Tytuł wystawy - "Cierpienie", był nadzbyt dosłowny. Bowiem każda z rzeźb przedstawiała człowieka wystraszonego, umierającego, cierpiącego w niemożliwych do wyobrażenia męczarniach.
- To naprawdę wielki talent - powiedziała kobieta z tyłu. - Nigdy nie widziałam tak poruszających rzeźb.
- Tak, z pewnością - odparł inspektor i wyjął telefon.
Spojrzał jeszcze raz na zdjęcia z teczki. Nie było wątpliwości. Właśnie znalazł wszystkie zaginione osoby.
- Panowie, znalazłem rozwiązanie. - powiedział po chwili. - Bazyliszek powrócił.

Inspektor stał w największym pokoju galerii, patrząc na jedną z 24 rzeźb. Każda z nich przedstawiała człowieka. Każda była unikatowa ze względu na różnorodność postaci, których wygląd został oddany z taką dokładnością, że na pierwszy rzut oka rzeźba wyglądała jak odlew. Tytuł wystawy - "Cierpienie", był nadzbyt dosłowny. Bowiem każda z rzeźb przedstawiała człowieka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kolejne morderstwo. Mężczyzna zatłuczony gołymi rękami, w środku miasta... Świadkowie, dokładnie kobieta jadąca samochodem, widziała krępego, przysadzistego mężczyznę. Opowiadała, że jego twarz mignęła jej obok szyby. Oblicze "szatańskie", jak to ujęła. Nie zostawił śladów, ale nikt z mieszkańców nie widział go wcześniej w okolicy. Jedyna osoba, która się ostatnio przypałętała do tej prowincji to jakiś doktorek, wprowadził się do kamienicy niedaleko "centrum". Sprawdziliśmy jego papiery na komisariacie, wszystko wskazywało, że to prawdziwie przykładny obywatel! Od dekady prowadził badania nad ludzką osobowością, zasłużony dla nauki, zaszczyt dla naszego miasteczka. Wydawał się czysty jak łza, jednak postanowiłem odwiedzić lekarza i samemu wybadać co i jak. Może coś jednak wiedział?
Nazajutrz wybrałem się do mieszkania doktora. Na drzwiach wisiała tabliczka „Dr. J & P. H”. Dosyć dziwny podpis. Zapukałem, i już po chwili siedziałem w salonie przemiłego naukowca. Poczęstował mnie ciastem i herbatą po czym zaczął odpowiadać na moje pytania. Nic nie wiedział o innych przyjezdnych, jednak wyczułem w jego głosie pewną niepewność… Po chwili zacząłem wypytywać go o napis na drzwiach. Czy mieszka tu z kimś jeszcze? Odpowiedź nieco mnie zaskoczyła… „Tak, można tak powiedzieć” - uśmiechnął się tajemniczo, a w jego oczach zobaczyłem złowieszczy błysk. Poczułem się nieswojo. „Można tak powiedzieć? Co ma Pan a myśli, doktorze...”. „Jekyll, na nazwisko mam Jekyll”- odpowiedział bez zwłoki -„A mój współlokator nazywa się Hyde, z pańskich pytań wynika, że to jego pan szuka”. Przeszły mnie dreszcze. Czy ten morderca gdzieś tu jest? Wyjąłem broń i szybko rozejrzałem się po pokoju. Nikogo. Spojrzałem znów na doktora… coś się w nim zmieniło. Twarz mu jakby „bulgotała”… „Obawiam się, że mój przyjaciel nie lubi jak się go tropi aż do jego siedziby… Pan Hyde zaraz się pojawi inspektorze” - powiedział Jekyll nie swoim, grubym głosem. „Nadchodzi...” - wyszeptał z pewną nutą rozkoszy...

Kolejne morderstwo. Mężczyzna zatłuczony gołymi rękami, w środku miasta... Świadkowie, dokładnie kobieta jadąca samochodem, widziała krępego, przysadzistego mężczyznę. Opowiadała, że jego twarz mignęła jej obok szyby. Oblicze "szatańskie", jak to ujęła. Nie zostawił śladów, ale nikt z mieszkańców nie widział go wcześniej w okolicy. Jedyna osoba, która się ostatnio...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

-Niech to szlak-mruknął Hans.Odpowiedział mu tylko kruk,bo reszta zebranych wymiotowała soczyście po krzakach.-Z 500 ich tu jest.-westchnął Hans przyglądając się jak stado wron wydziobuje miękkie mięso z policzków.Cały obóz islamskich emigrantów został nabity na pal i pozostawiony w pobliskim lesie.Mężczyźni.-No panowie,dość tych wzruszeń do roboty szukać śladów.-zakomenderował Hans,oficer śledczy,który niejednemu trupowi w oczy zaglądał.Po paru godzinach dowiedział się tylko,że znaleziono okrwawione łańcuchy,ślady wielu stóp oraz kopyt końskich. Specjalna ekipa zajęła się już ściąganiem ofiar i pakowaniem w worki. Hans wrócił do swojego biura.Denerwujący dźwięk telefonu wyrwał go z zadumy.-Hans mam złe wieści-głos Angeli,drugiego oficera śledczego drżał-znaleziono kolejne "ogniska" problemu.Łącznie w całym kraju było ich 7.Wszyscy to mężczyźni wyznania islamskiego.Zaraz to dotrze do prasy bo pod Hanowerem znalazła ich grupa turystów.Dobra,kończę, potem porozmawiamy.-Hans poczuł pot na czole.W tym samym momencie do jego biurka podeszła niemłoda już sekretarka szefa z naręczem poczty-O kręcą u nas sceny do filmu o Drakuli?-zapytała zerkając na makabryczne zdjęcia-Słucham?Drakuli?Przecież on wysysał krew i takie tam-mruknął Hans zapalając papierosa.-Oj głuptasku.Był kiedyś taki władca: Wlad Drakula zwany Palownikiem,walczył z Turkami i nabijał ludzi na pale.-Jesteś złotą kobietą-Hans ucałował sekretarkę i poleciał do szefa.3 godziny później zwołano wideokonferencję z dowództwem policji-Mów Hans-pośpieszał go szef.-Mamy tu do czynienia ze zorganizowaną grupą ludzi.Przywołuje to skojarzenia z Drakulą i właśnie taka osoba lub podobna dowodzi i kieruje tą grupą morderców.Musimy założyć,że utożsamia się z nim więc szukajmy go w zamkach oraz miejscach gdzie dominuje prawosławie.Bo jak nie to czeka nas wojna domowa.-Za późno-Angela rzuciła stos raportów.-Imigranci wyszli na ulice,a zamaskowane bojówki otworzyły do nich ogień-spojrzała na Hansa.Milczał,ćmiąc papierosa.

-Niech to szlak-mruknął Hans.Odpowiedział mu tylko kruk,bo reszta zebranych wymiotowała soczyście po krzakach.-Z 500 ich tu jest.-westchnął Hans przyglądając się jak stado wron wydziobuje miękkie mięso z policzków.Cały obóz islamskich emigrantów został nabity na pal i pozostawiony w pobliskim lesie.Mężczyźni.-No panowie,dość tych wzruszeń do roboty szukać...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Maria była doktorem biotechnologii zatrudnionym dla służb wewnętrznych. Któregoś razu zadzwonił jej służbowy telefon.
-„Jutro lecisz do USA. Nazywasz się Nadia i naukowcem. Robisz doktorat z badań na DNA bliźniaków – badasz różnice w oddziaływaniu specyficznych substancji. Samolot będzie czekał w strefie X o godzinie 0.”
Gdy samolot wylądował czekała na nią limuzyna. Wsiadła do tyłu, gdzie była kartka z jednym zdaniem: „Zdemaskuj wroga. W razie konieczności zabij. Pełna konspiracja.”
Znalazła się przed siedzibą jakiegoś małego prywatnego laboratorium. Zupełnie nie rozumiała celu misji, lecz nigdy nie zadawała pytań.
Weszła, w recepcji przedstawiła się odgórnie nadanymi jej personaliami i została zaprowadzona do pokoju, gdzie czekał na nią wysoki, przystojny mężczyzna.
„Dzień dobry Nadio. Nazywam się Joseph. Prowadzę szereg doświadczeń, których przedmiotem są bliźniaki. Mam nadzieję na owocną współpracę.”
Po wymianie uprzejmości Nadia została zaprowadzona do swojego miejsca pracy. Miała zająć się analizą przynoszonych jej próbek.
Przez pierwsze tygodnie robiła skrupulatnie to, o co została poproszona. Do czasu, gdy dostała dwie próbki do badań, gdzie obie miały wyraźnie zmieniony obraz mikroskopowy. Wyjścia mogły być 2 – albo dawca był bardzo chory, albo silny stres spowodował zniekształcenie się komórek. Do Marii dotarło kim może być doktor Joseph, chociaż umysł nie dopuszczał wewnętrznie takiej możliwości. „Minęło tyle lat. On nie żyje” – myślała po cichu. Jednak już przy pierwszym widzeniu stwierdziła, że już gdzieś widziała tą twarz. Teraz musiała znaleźć dowody.
Następnego dnia włamała się w nocy do laboratorium. Błądziła bardzo długo do budynku, lecz wreszcie trafiła na to, czego szukała. W pomieszczeniu w klatkach były więzione dzieci – bliźniaki. Potwornie po okaleczane. Wiedziała, że to on. Wiedziała, że to Joseph Mengele. Wiedziała, że wrócił i teraz już nic go nie powstrzyma. A potem upadła na podłogę martwa od wystrzału z pistoletu.

Maria była doktorem biotechnologii zatrudnionym dla służb wewnętrznych. Któregoś razu zadzwonił jej służbowy telefon.
-„Jutro lecisz do USA. Nazywasz się Nadia i naukowcem. Robisz doktorat z badań na DNA bliźniaków – badasz różnice w oddziaływaniu specyficznych substancji. Samolot będzie czekał w strefie X o godzinie 0.”
Gdy samolot wylądował czekała na nią limuzyna....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W niknących promieniach zachodzącego Słońca, wpadających przez jedyne i niewielkie okno, unosiły się niezliczone drobinki kurzu. Światło padło na ich twarze, uwidaczniając jej zmarszczki i jego siwiznę. Weszli więc w głąb pomieszczenia. Kiedy przechodzili w cień, jej ciałem wstrząsnął dreszcz. On natychmiast ją chwycił.
- To nic takiego, pewnie mam uczulenie, pełno tu tego - powiedziała. - Okrutna kara.
- Taa, do końca była uwięziona, mając za towarzystwo jedynie własne sumienie.
- Więc nie była do końca sama. Mówią, że w chwili ogłaszania wyroku, miała na sumieniu około sześćset pięćdziesiąt ofiar.
- Ach, wy Anglicy i ten wasz czarny humor.
- Nie bądź taki poważny Richardzie, z kolegami detektywami sobie tak zapewne żartujecie.
- Może faktycznie, choć wszystkich na pewno nie chciałabyś poznać. Zejdźmy z tej przeklętej wieży.
- Tak jest panie władzo - rzuciła posłusznym głosem i chwyciwszy go za ramię, zaczęli schodzić.
*
- Jestem strasznie głodna – powiedziała i usiadła na ławce.
- Mamy szczęście Ellie, dziś na zamku w Bytczy jest organizowany festiwal mięs, a my właśnie tu jesteśmy więc, jak wysmażony ma być stek?
- Krwiście.
- Nigdy takich nie jadłaś, ale twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, zaczekaj tutaj.
*
Kiedy wrócił, jej nie było. Położył jedzenie na ławce i zadzwonił. Nie odebrała. Począł więc jej szukać, zajrzał do kramu z pamiątkami, wystawy muzealnej, toalety i nic. Spojrzał w górę i ukazała mu się wieża. Ruszył natychmiast. Lecz i tam jej nie było. Zachodząc w głowę, co się stało z jego żoną, kątem oka dojrzał, leżący na podłodze kawałek papieru. Wziął go i zaczął czytać: Najdroższy, coś we mnie wstąpiło. Chyba wtedy, w wieży. Straciłam samokontrolę. Z każdym zdaniem pismo robiło się coraz bardziej bezładne. Poszłam za młodą dziewczyną i... i zaczęłam ją dźgać scyzorykiem. Jestem krewną Elżbiety Batory. Muszę uciec, proszę pomóż mi... Papier był splamiony krwią. Wyjrzał przez okienko i zobaczył jak ich Ford znika w czerwonej poświacie zachodzącego Słońca.
*

W niknących promieniach zachodzącego Słońca, wpadających przez jedyne i niewielkie okno, unosiły się niezliczone drobinki kurzu. Światło padło na ich twarze, uwidaczniając jej zmarszczki i jego siwiznę. Weszli więc w głąb pomieszczenia. Kiedy przechodzili w cień, jej ciałem wstrząsnął dreszcz. On natychmiast ją chwycił.
- To nic takiego, pewnie mam uczulenie, pełno tu tego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Właśnie mieszają zaprawę Elżbieta Batory stoi czekając na zamurowanie. W palcach jednak obraca tajemniczy przedmiot otrzymany od jednej z zaufanych czarownic. Dostała go z zapowiedzią rychłego końca i ewentualnego ratunku. Trzyma i zastanawia się czy to już koniec czy zaczekać z przyciśnięciem tego dziwnego ustrojstwa, narzędzia diabła czy próbować już teraz. Wciska, błysk i nagle znajduje się pośród ruin w górach. Czy to jej piękny zamek? Kiedy i jak popadł w taką ruinę? No nic trzeba znaleźć jakąś młodą dziewkę, bo skoro zamek w takiej ruinie to i ona na młodości straci. Ale gdzie będzie mieszkać, może u wuja, chyba ostatnio przebywał na koronacji, jak ten kraj się nazywał. Ach Polska!!! Dotarła, ale nie dość że po wuju śladu nie ma wszyscy się w głowę stukają jak pyta gdzie mieszka potężny król, to dodatkowo przy pierwszej próbie upuszczenia służce krwi... Jakiej służce spytacie, no przecież w miejscu dworcem (dlaczego nie dworem - dziwny język) nazywanym podłogi myła i jakiś dziwną miskę białą na nóżce sprzątała. Wracając do służki, zaatakowała ją z nożykiem ukrytym w połach sukni a ta się odwinęła i ją w oko z pięści walnęła, a dalej wszystko potoczyło się szybko. Siedzi w jakimś białym zamkniętym pokoju i przychodzą różni w białych i zielonych szatach i gadają w dziwnym języku. Dali spodnie, kobiecie spodnie, koszule niczym męską opończę i wszystko białe, brak gustu, co za zgroza ...

Właśnie mieszają zaprawę Elżbieta Batory stoi czekając na zamurowanie. W palcach jednak obraca tajemniczy przedmiot otrzymany od jednej z zaufanych czarownic. Dostała go z zapowiedzią rychłego końca i ewentualnego ratunku. Trzyma i zastanawia się czy to już koniec czy zaczekać z przyciśnięciem tego dziwnego ustrojstwa, narzędzia diabła czy próbować już teraz. Wciska, błysk...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Latarka, którą trzymałam w lewej dłoni zaczęła migotać. Poczułam jakby zimny oślizgły wąż zsunął mi się po kręgosłupie.
Po raz kolejny przeklęłam się w myślach za przyjęcie tego zlecenia. O tym jak poważny problem może ono stanowić dowiedziałam się dopiero po rozmowie ze znajomymi z policji. Dziwne zniknięcia i ataki na kobiety w okolicy Katowic to ich główne zmartwienie od dwóch miesięcy. Dwie zostały znalezione martwe, jedna nieprzytomna a kolejne trzy zgłoszone jako zaginione przez swoje rodziny. Cztery, licząc moje zlecenie.
Niepokojące jest to, że sprawca działał zawsze w ten sam sposób. Napadał na samotne kobiety po zmroku, uderzając je z zaskoczenia w głowę tępym narzędziem. Jedną z zamordowanych znaleziono rozebraną, choć bez żadnych śladów napaści na tle seksualnym.
Policja była o krok od ogłoszenia, że mają do czynienia z seryjnym mordercą.
Latarka przestała szaleć i mogłam na nowo skupić się na otoczeniu.
Znajdowałam się na starym opuszczonym osiedlu. Śmierdziało fekaliami i padał ulewny deszcz.
Było to ostatnie miejsce na ziemi, w którym chciałam spędzać piątkową noc, ale tutaj doprowadził mnie GPS zaginionej. Gdzieś tutaj znajdowała się jej komórka.
Mijałam klatki uważnie się oglądając, kiedy coś brązowego rzuciło mi się w oczy. Skupiłam wzrok, nakierowałam światło latarki i powoli zbliżałam się do przedmiotu, który okazał się butem. Im bliżej podchodziłam tym mocniej biło mi serce, bo mojemu spojrzeniu ukazało się damskie ciało.
Była to 35-letnia kobieta z długimi włosami, które były skołtunione i posklejane zaschniętą krwią. Oczy miała otwarte, zionęła z nich pustka. Nie sposób było określić powód zgonu, ale musiała być martwa przynajmniej od 12 godzin.
Ubrałam gumową rękawiczkę i pochyliłam się z zamiarem znalezienia komórki lub portfela, aby potwierdzić tożsamość ofiary.
Kątem oka zauważyłam jakiś ruch i usłyszałam plusk kałuży. Odwróciłam się, ale było już za późno. Poczułam silne uderzenie w głowę, rozbłysło światło a potem była już tylko ciemność.

*https://pl.wikipedia.org/wiki/Zdzisław_Marchwicki

Latarka, którą trzymałam w lewej dłoni zaczęła migotać. Poczułam jakby zimny oślizgły wąż zsunął mi się po kręgosłupie.
Po raz kolejny przeklęłam się w myślach za przyjęcie tego zlecenia. O tym jak poważny problem może ono stanowić dowiedziałam się dopiero po rozmowie ze znajomymi z policji. Dziwne zniknięcia i ataki na kobiety w okolicy Katowic to ich główne zmartwienie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej