Nie opodal lasu świerkowego,między szczytami gór, w chacie małej, góralskiej,mieszka dziewka o imieniu Izabela.Dziewczyna ta dorodna, o pucołowatej twarzy, nieziemskich oczach i lśniącej skórze,rzec by można księżniczka w "futrzanej koronie". Izabela choć piękna dziewczyna zaradnością oraz pracowitością swoją błyszczy bardziej niż księżyc w pełni swej wartości . Codziennie dba o swój mały domek jak i o mieszkańców, lecz trochę nie typowych. Można by powiedzieć zwykła ta codzienność Izabeli, jednakże inność jawi się w tej bajce o księżniczce w futrzanej czapce. Otóż piękność pracowita ma domowników o "magicznej twarzy", bo nie lada mieszkać razem ze skrzatem i krasnalem w jednej chacie. Zatem dzień tej trójki nie opiera się jedynie na gotowaniu i sprzątaniu ich butki. Nietypowi mieszkańcy potrafią wyczarować niezwykłości w ich malej dolinie, którą zamieszkują jeszcze niebywali Orlinie. Zwierzęta magiczne, jak nazwa ich głosi są to orły o ludzkiej twarzy i zwierzęcej postawie. Przewodzi nimi król ich miłościwy najprzystojniejszy z całej doliny. Mężczyzna silny i sprawiedliwy rozkochał w sobie Izabele i poślubił księżniczkę. Żyją podobno do dziś gdzieś w górskich zakątkach Himalajskich dolin i często pomagają tym którzy dotrzeć chcą na najwyższy szczyt ich włości .

Nie opodal lasu świerkowego,między szczytami gór, w chacie małej, góralskiej,mieszka dziewka o imieniu Izabela.Dziewczyna ta dorodna, o pucołowatej twarzy, nieziemskich oczach i lśniącej skórze,rzec by można księżniczka w "futrzanej koronie". Izabela choć piękna dziewczyna zaradnością oraz pracowitością swoją błyszczy bardziej niż księżyc w pełni swej wartości . Codziennie...

- Blada cera, rozszerzone źrenice... Znowu coś brałaś, kochanie?
- Wiesz, że bez tego nie potrafiłabym stawić czoła rzeczywistości. Jeszcze nie doszłam do siebie po tych wszystkich latach perwersyjnego zniewolenia przez Sektę Siedmiu. Zamiast mnie umoralniać, idź lepiej do Dobrej Wróżki po następną działkę Magicznego Proszku.
- Muszę cię zmartwić, ale przed tygodniem zwinęła interes.
- A to dlaczego?
- To ty o niczym nie wiesz? Sprzedała towar małoletniej, która od tamtego czasu leży w śpiączce, a szanse na jej wybudzenie są raczej znikome. Rodzina zmyśliła już nawet jakąś historię z wrzecionem, żeby uniknąć skandalu, bo jej ojciec jest wpływowym politykiem i ten incydent mógłby zaszkodzić jego karierze.
- No to idź do Słodkiej Wiedźmy.
- Niestety, nie dalej jak wczoraj padła ofiarą dwójki dzieciaków z patologicznej rodziny. Wiedziały, że w tej uroczej willi ma największą fabrykę narkotyków w okolicy i od dawna ją szantażowały, ale przekupywała je słodyczami tak, że chłopak dostał w końcu cukrzycy. Zamordowały ją z zemsty, a ich rodzice, para analfabetów, przejęli interes. Jeszcze niedawno chcieli się pozbyć dzieci, bo wszyscy przymierali głodem, a teraz śpią na pieniądzach.
- To skąd ja wezmę Magiczny Proszek?
- Spokojnie, kochanie. Pójdziesz na terapię do doktor Alicji i wszystko się ułoży. Pamiętasz? Kiedyś sama tkwiła w tym bagnie. Po ciastkach z marihuaną opowiadała nawet jakieś brednie o Krainie Czarów, a jednak z tego wyszła. Teraz pomaga innym uzależnionym!

- Blada cera, rozszerzone źrenice... Znowu coś brałaś, kochanie?
- Wiesz, że bez tego nie potrafiłabym stawić czoła rzeczywistości. Jeszcze nie doszłam do siebie po tych wszystkich latach perwersyjnego zniewolenia przez Sektę Siedmiu. Zamiast mnie umoralniać, idź lepiej do Dobrej Wróżki po następną działkę Magicznego Proszku.
- Muszę cię zmartwić, ale przed tygodniem...

W Kaczym Grodzie żył sobie Król i jego Błazen. Poddani ciągle byli niezadowoleni z rządów króla, który ciągle wszystko chciał zmieniać na lepsze. Poddani byli zmęczeni kolejnym dekretem zmieniającym dobre w lepsze bo szybko się okazywało że lepszym było jedynie z punktu widzenia... Błazna. Ten zamiast rozśmieszać sam trzęsł się ze śmiechu i szeptał królowi nowe pomysły. Pewnego dnia Wielki Szewczyk w przebraniu dziewczyny podstępem spryskuje błazna cudowną wodą i od tej pory Błazen się zmienił. Jego serce z lodu stopniało. Zakochał się w imigrantce, przeszedł na islam i wyjechał z Kaczego Grodu. Król zamiast słuchać błazna zaczął słuchać swej mądrej żony i od tej pory wszyscy żyli szczęśliwie, a w kraju zapanowała harmononia i spokój.

W Kaczym Grodzie żył sobie Król i jego Błazen. Poddani ciągle byli niezadowoleni z rządów króla, który ciągle wszystko chciał zmieniać na lepsze. Poddani byli zmęczeni kolejnym dekretem zmieniającym dobre w lepsze bo szybko się okazywało że lepszym było jedynie z punktu widzenia... Błazna. Ten zamiast rozśmieszać sam trzęsł się ze śmiechu i szeptał królowi nowe pomysły....

Całkiem niedawno temu, za siedmioma przecznicami, wysokimi wieżowcami żyła sobie niezwykła księżniczka. Charakteryzowało ją to, że była niebywale szpetna. Książęta drwili z niej nieustannie, nie prosili do tańca na miejskich dyskotekach nawet gdy wypili dużo magicznego płynu. Księżniczka była smutna, choć również nie odmawiała tajemniczych mikstur szczęścia. Pewnego dnia, wracając żółtą karetą z napisem czarodziejskie taxi spotkała równie brzydką jak ona żabę. Zalana łzami przytuliła się do niej:
- Och, żabko, jak dobrze, że dzielisz mój los!
- Droga księżniczko, zaprowadzę Cię do maga, który pomoże Ci spełnić Twoje najskrytsze marzenia - odparła żaba i zaprowadziła księżniczkę do zamku całego ze szkła.
- Oto czarodziej, który ukoi Twój ból - powiedziała żaba i pobiegła naciągać inne biedne księżniczki.
- Jestem Czarodziej Szczyt - przedstawił się magik w białej sukmanie.- Zapraszam do czarodziejskiej komnaty. Będziesz mi winna odrobinę złota.
Uradowana księżniczka przestąpił progi szklanego zamku, weszła do czarodziejskiej komnaty, a po kilku dniach wyszła z niej jako prawdziwa piękność.
Zapłaciła czarodziejowi w złocie i diamentach i każdy z nich był zadowolony. Księżniczka stała się prawdziwą królową balów w rytmie disco, a każdy książę chciał tańczyć właśnie z nią.
I wszyscy żyli długo i szczęśliwie...

Całkiem niedawno temu, za siedmioma przecznicami, wysokimi wieżowcami żyła sobie niezwykła księżniczka. Charakteryzowało ją to, że była niebywale szpetna. Książęta drwili z niej nieustannie, nie prosili do tańca na miejskich dyskotekach nawet gdy wypili dużo magicznego płynu. Księżniczka była smutna, choć również nie odmawiała tajemniczych mikstur szczęścia. Pewnego dnia,...

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami...a nie, czekaj, wróć. Po co się tak oddalać? Wczoraj, w domu obok, w momencie, w którym nasza sąsiadka zamiatała podłogę, bo jej syn nie zdjął brudnych butów, stało się coś niesamowitego. BUM! Miotła zamieniła się w wielką szczotkę do włosów i zaczęła tańczyć, śpiewając do nieznanej nikomu piosenki. A potem znowu, BUM! Sąsiadka zamieniła się w żyrafę i głową przebiła sufit! Później było tylko jeszcze więcej BUM, dom naszej sąsiadki przemienił się w Dom Rzeczy Zmienionych. Ludzie przybywali do niego z całego świata, a wychodzili stamtąd zawsze bogatsi o jakąś magiczną rzecz, np. o gadające ptaszysko (które, swoją drogą, było wredne) albo o złotą nić, która szyje najpiękniejsze ubrania na świecie (dopiero z czasem wszyscy ci ludzie zauważali, że przedmioty mają na nich zgubny wpływ). Wtedy dziewczynka mieszkająca obok także odwiedziła Dom. I stwierdziła, że nikt tam nie jest szczęśliwy, wszyscy cierpią, będąc w nieswoich postaciach, a ludzie woleli korzystać na tym nieszczęściu niż pomóc. Dziewczynka krzyknęła jednak „NIE”, podskoczyła pięć razy (choć nikt nie wiedział dlaczego), ubrała magiczną sukienkę, wyjęła z kieszeni jabłko i szyszkę, machnęła nimi dwa razy i nagle Dom Rzeczy Zmienionych znowu stał się zwykłym domem z naszą sąsiadką zamiatającą podłogę normalną miotłą. Dziewczynka wróciła do siebie, wiedząc, że spełniła dobry uczynek. A jaki z tego morał? Należy pomagać innym w potrzebie, a nie żerować na czyimś nieszczęściu.

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami...a nie, czekaj, wróć. Po co się tak oddalać? Wczoraj, w domu obok, w momencie, w którym nasza sąsiadka zamiatała podłogę, bo jej syn nie zdjął brudnych butów, stało się coś niesamowitego. BUM! Miotła zamieniła się w wielką szczotkę do włosów i zaczęła tańczyć, śpiewając do nieznanej nikomu piosenki. A potem znowu, BUM! Sąsiadka...

Królowa krokiem pełnym gracji wkroczyła do wielkiej sali, która specjalnie na Boże Narodzenie została ozdobiona setkami, drobnych lampek mieniących się wszelkimi kolorami tęczy. Zasiadła przy głównym stole pomiędzy mężem, a córką. Cieszyła się, że byli wszyscy razem. W końcu są święta. Normalnie rzadko kiedy spędzali wspólnie posiłki. Księżniczka większość czasu przesiadywała w swoim pokoju zajmując się telefonem i innymi elektronicznymi gadżetami, których królowa nie umiała pojąć.
Teraz jej córka szczerze się uśmiechała żywo dyskutując z ojcem. Był to niecodzienny, ale niezwykle przyjemny widok.
Po zjedzeniu posiłku nadeszła pora na rozpakowanie prezentów. Wszyscy byli zachwyceni, gdy w końcu przyszła kolej królewny. Jednakże spojrzawszy nowego laptopa nie była zachwycona.
-Mam wystarczająco dużo gadżetów, mamo. Następnym razem na święta wystarczy mi po prostu wspólne spędzenie czasu.
Królowa była szczerze zaskoczona tak nagłą metamorfozą córki, ale przytaknęła pospiesznie.
Po chwili zobaczyła magiczny pył u dołu sukni córki. Taki sam jak gdy ona była nastolatką i spotkała swoją wróżkę chrzestną, która pomogła jej dorosnąć.
Teraz wszystko stało się jasne. Zrozumiała zmianę nastawienia księżniczki. Nie miała pojęcia jak wróżka tego dokonała i wiedziała, że zapewne nigdy się nie dowie. Jednakże wcale nie było to dla niej istotne. W ten magiczny dzień najważniejsze było to, że wreszcie odzyskała swoją córkę.

Królowa krokiem pełnym gracji wkroczyła do wielkiej sali, która specjalnie na Boże Narodzenie została ozdobiona setkami, drobnych lampek mieniących się wszelkimi kolorami tęczy. Zasiadła przy głównym stole pomiędzy mężem, a córką. Cieszyła się, że byli wszyscy razem. W końcu są święta. Normalnie rzadko kiedy spędzali wspólnie posiłki. Księżniczka większość czasu...

Był sobie chłopczyk, który pewnego razu dostał na urodziny niezwykły prezent. Było to całe wspaniałe królestwo, pełne pałaców, dworzan i najzwyklejszych poddanych.
Chłopiec został królem tego królestwa. Zaczął, więc od budowania pałaców, sadzenia wspaniałych ogrodów, konstruowania coraz wspanialszych pojazdów.
Powoli jednak nudziły go te czynności i zaczął rozglądać się za czymś atrakcyjniejszym. Pewnego dnia otworzył tajemnicze pudełko, co spowodowało, że królestwu zaczął zagrażać potężny smok. Chłopiec podjął walkę ze smokiem. Niestety słabe umiejętności w posługiwaniu się bronią oraz nieznajomość sposobów walki ze smokiem spowodowały, że poległ w tej walce.
Ku jego zdumieniu jednak szybko odzyskał życie i mógł na powrót stanąć do walki. Po długim czasie i wielu próbach udało mu się zwyciężyć smoka, co świętował triumfalną paradą w stolicy królestwa. Potem zauważył, że może również zaczepiać spokojnych obywateli królestwa. Było to o tyle atrakcyjne, że mógł bardzo szybko odnosić efektowne zwycięstwa. Trwało to aż do dnia gdy nagle całe królestwo znikło pozostawiając chłopca bez codziennej porcji rozrywki.
A był on tak bardzo do tego przyzwyczajony, że podszedł do młodszego kolegi ze szkoły i zaczął zaczepiać aż doszło do bijatyki.
Kiedy ich rozdzielono i wyszło na jaw kto rozpoczął walkę chłopiec zrozumiał, że niewłaściwie postąpił i zaczęło mu być okropnie wstyd.
Czy było mu też wstyd swawoli w jego własnym królestwie, pozostanie jednak tajemnicą.

Był sobie chłopczyk, który pewnego razu dostał na urodziny niezwykły prezent. Było to całe wspaniałe królestwo, pełne pałaców, dworzan i najzwyklejszych poddanych.
Chłopiec został królem tego królestwa. Zaczął, więc od budowania pałaców, sadzenia wspaniałych ogrodów, konstruowania coraz wspanialszych pojazdów.
Powoli jednak nudziły go te czynności i zaczął rozglądać...

Pani Malinowska mieszkała w mieszkaniu piętro niżej. Była sympatyczną staruszką, ale jej wygląd sprawiał, że bały się jej małe dzieci. Syn sąsiadki z naprzeciwka zazwyczaj na jej widok zaczynał płakać. Chyba wyobrażał sobie, że jest czarownicą z bajki.
Tymczasem pani Malinowska była przeciwieństwem czarownicy. Zawsze była miła dla wszystkich, ale nie wychodziła na zewnątrz zbyt często. Tylko na zakupy do pobliskiego sklepu wczesnym rankiem.
Dziś nie natknęłam się na nią, kiedy wychodziłam do pracy. Mogłabym za to przysiąc, że na klatce schodowej zobaczyłam czarnego kota. „Nie może być” – pomyślałam, marszcząc brwi. Spojrzałam jeszcze raz. Stał pod drzwiami pani Malinowskiej. „Czy ona przypadkiem nie miała kota? Ale czemu miałby być na zewnątrz mieszkania?”
– Pomocy – usłyszałam. Prawie podskoczyłam z zaskoczenia. Poza mną i kotem na klatce schodowej nie było nikogo. Podeszłam ostrożnie do kota, ale obrzucił mnie tylko wyniosłym spojrzeniem i podrapał drzwi.
– Pani Malinowska? Proszę pani? – Dalej skupiałam wzrok na kocie, ale zapukałam do drzwi. Chyba coś słyszałam z wnętrza mieszkania...
– Pomocy – tym razem byłam pewna, że to głos starszej pani – spadłam...
Drzwi na szczęście nie były zamknięte na zamek. Staruszka leżała obok kuchennego krzesła, a jej ręka wygięta była pod nienaturalnym kątem. Nie wahając się, zadzwoniłam na pogotowie. Czarny kot zamiauczał.

Pani Malinowska mieszkała w mieszkaniu piętro niżej. Była sympatyczną staruszką, ale jej wygląd sprawiał, że bały się jej małe dzieci. Syn sąsiadki z naprzeciwka zazwyczaj na jej widok zaczynał płakać. Chyba wyobrażał sobie, że jest czarownicą z bajki.
Tymczasem pani Malinowska była przeciwieństwem czarownicy. Zawsze była miła dla wszystkich, ale nie wychodziła na zewnątrz...

Dawno temu, lat piętnaście,
rzecz się stała taka właśnie,
że spotkałam pewną żabę
(zwierze małe, drobne, słabe)
i złożyłam na jej oku
pocałunek w starym bloku.
Żaba księciem się nie stała,
za to ja zżabiałam cała.
Odtąd razem rechotamy
i te lata dalej trwamy.
Pojawiły się żabiątka,
więc nosimy je na rączkach.
Tak się zmienił los królewny
i się skończył lot podniebny,
bo to naczyń brudnych góra,
stos skarpetek, prania kupa,
gary nie są czarodziejskie
i gotować trzeba więcej...
Więc się nieraz razem siada
i z ropuchem o tym gada.
Ale ropuch do mnie rzecze:
"Jesteś najszczęśliwsza w świecie,
bo choć role masz Kopciuszka,
przyjdzie kiedyś dobra wróżka.
Los królewny jest do bani!
Czy nie lepiej ci tu z nami?"
Racja ludzie! Dobrze gada!
To najlepsza w życiu rada.

Dawno temu, lat piętnaście,
rzecz się stała taka właśnie,
że spotkałam pewną żabę
(zwierze małe, drobne, słabe)
i złożyłam na jej oku
pocałunek w starym bloku.
Żaba księciem się nie stała,
za to ja zżabiałam cała.
Odtąd razem rechotamy
i te lata dalej trwamy.
Pojawiły się żabiątka,
więc nosimy je na rączkach.
Tak się zmienił los królewny
i się skończył lot podniebny,
bo to...

Dziki łabędź i inne baśnie[bookLink]3831966|Dziki łabędź i inne baśnie[/bookLink]

Dziki łabędź i inne baśnie[bookLink]3831966|Dziki łabędź i inne baśnie[/bookLink]

 [bookCover]3831966|Dziki łabędź i inne baśnie[/bookCover]