Trudno zdecydować, jakie cechy i idee należy pielęgnować, gdy porządek społeczny runął, a świat jest zupełnie innym miejscem...
Myślę, że wybrałabym szacunek dla drugiego człowieka i jego życia. Nie każdy może wzbudzać w nas ciepłe uczucia, takie jak miłość czy współczucie. Szacunek jest pozbawiony sentymentalizmu, ale bardzo humanistyczny. W tak trudnych warunkach wydaje się, że łatwiej ustalić zasady opierające się na czymś chłodnym, jak rozum, niż na ciepłych, wibrujących uczuciach. Szacunek jest uniwersalną wartością, która pozwala na porozumienie osób o skrajnie różnych poglądach, może zapobiec rozlewowi krwi niezależnie od osobistych animozji. Prawdę mówiąc, nawet w naszym świecie, pre-apokaliptycznym, pielęgnowanie tej wartości mogłoby wnieść wiele dobrego.

Trudno zdecydować, jakie cechy i idee należy pielęgnować, gdy porządek społeczny runął, a świat jest zupełnie innym miejscem...
Myślę, że wybrałabym szacunek dla drugiego człowieka i jego życia. Nie każdy może wzbudzać w nas ciepłe uczucia, takie jak miłość czy współczucie. Szacunek jest pozbawiony sentymentalizmu, ale bardzo humanistyczny. W tak trudnych warunkach wydaje...

Krążą pogłoski wśród cieni szeptane, że człowiek życzliwy na ziemni powstanie. Z tuneli, wyjdzie, gdzie blasku słońca, nikomu dojrzeć nie było dane. Po latach udręki, na wypłowiałej ziemi, da innym ludziom dar, jakiego wcześniej nie mieli. Przemówi swym donośnym głosem i opowie o świecie, gdzie dobrobyt i szczęście, wiedli kiedyś ludzie w liściastym lesie. Niestety, nie było im dane, długo żyć w pięknej krainie. Pewno dnia wielki złoty grzyb o nieujarzmionej sile, zmiótł ich szczęście jak delikatne motyle. Dzielni jednak się nie poddali, wznieśli nowy świat i bardzo się starali aby najważniejsza cecha rodzaju ludzkiego, nigdy nie przepadła. Dlatego po latach wielu, można słowa wieszcza usłyszeć. Radość, tylko tyle nam zostało. Pamiętajcie więc by się radować tym wszystkim, czego nam nie odebrano. Ciepło słońca na skórze, plusk wody i radioaktywne kałużę. Nieliczni którzy naszymi wrogami nie zostali, bunkry i schrony które stary świat nam pozostawił. Tak więc powtarzam raz jeszcze, aby pozostać człowiekiem należy celebrować życie i szczęście.

Krążą pogłoski wśród cieni szeptane, że człowiek życzliwy na ziemni powstanie. Z tuneli, wyjdzie, gdzie blasku słońca, nikomu dojrzeć nie było dane. Po latach udręki, na wypłowiałej ziemi, da innym ludziom dar, jakiego wcześniej nie mieli. Przemówi swym donośnym głosem i opowie o świecie, gdzie dobrobyt i szczęście, wiedli kiedyś ludzie w liściastym lesie. Niestety, nie...

Niespodziewana przesiadka pomiędzy pociągami relacji "dzisiejszy świat - normalne życie" a "ekspres apokalipsy - prawo pięści" może zniszczyć system wartości człowieka. Po wcale nie tak długiej podróży trwającej nie więcej niż kilka dni nasz pociąg podjeżdża na stację. Otwierają się drzwi a z wagonów wylewają się ci, którzy przetrwali. Tu następuje selekcja kierowana przez konduktora życia - naturę. Drapieżniki odchodzą pierwsze, same lub w grupach. Selekcja naturalna zadba by przetrwały tylko najsilniejsze i najlepiej dostosowane jednostki. Okrutne warunki nowego świata szybko zrewidują kto lub co posiada prawo do życia. Z czasem ci, którzy uciekli z peronu stoczą się w otchłań zezwierzęcenia, ponieważ tak po prostu jest wygodniej. Lecz część ludzi wciąż stoi obok mnie i czeka. Wykazują zupełnie oderwane od realiów post-apokaliptycznego świata zachowania, które w odniesieniu do kryteriów przetrwania wydają się być nienaturalne. Uczą się od siebie nawzajem kultury, historii, obyczajów, wierzeń a nawet sposobów myślenia i zachowania. Budują jedyną cechę, niezbędną aby pozostać człowiekiem - szacunek do tradycji. Pamięć o tym co było wcześniej pomaga przetrwać to co jest teraz. Jako członek takiej wspólnoty nie zatraciłbym ludzkich cech, a grupa wraz ze mną rosłaby w siłę człowieczeństwa.

Niespodziewana przesiadka pomiędzy pociągami relacji "dzisiejszy świat - normalne życie" a "ekspres apokalipsy - prawo pięści" może zniszczyć system wartości człowieka. Po wcale nie tak długiej podróży trwającej nie więcej niż kilka dni nasz pociąg podjeżdża na stację. Otwierają się drzwi a z wagonów wylewają się ci, którzy przetrwali. Tu następuje selekcja kierowana przez...

Najważniejsze jest przetrwanie, dopiero później można myśleć o innych cechach, jednakże, aby grupa mogła przetrwać, najważniejszą cechą człowieka jest umiejętność pracy w grupie. Pojedyncza jednostka niewiele może zdziałać jednak w grupie, która sprawnie współpracuje i sobie pomaga, ludzkość ma szansę przetrwać. Grupa niedobitków z pewnością dzieli się na osoby o różnych umiejętnościach i połączenie ich w jedno sprawi, że ich jakość życia się poprawi.

Najważniejsze jest przetrwanie, dopiero później można myśleć o innych cechach, jednakże, aby grupa mogła przetrwać, najważniejszą cechą człowieka jest umiejętność pracy w grupie. Pojedyncza jednostka niewiele może zdziałać jednak w grupie, która sprawnie współpracuje i sobie pomaga, ludzkość ma szansę przetrwać. Grupa niedobitków z pewnością dzieli się na osoby o różnych...

Szeroko rozumiana elastyczność, umiejętność dostosowania się do zmieniających się warunków. W dzisiejszym świecie czasem niektórzy mogą nazwać tę cechę dwulicowością, ale to bardzo negatywne skojarzenie. Zdolność do przystosowania się,umiejętność nieszablonowego myślenia i elastyczność poglądów to cechy które pozwolą przeżyć, poszerzają wachlarz możliwości o te, które w normalnej rzeczywistości byłyby nie do przyjęcia a tu...są alternatywą. Kiedy sytuacja się ustabilizuje przyjdzie czas na miłość, empatię i wrażliwość.

Szeroko rozumiana elastyczność, umiejętność dostosowania się do zmieniających się warunków. W dzisiejszym świecie czasem niektórzy mogą nazwać tę cechę dwulicowością, ale to bardzo negatywne skojarzenie. Zdolność do przystosowania się,umiejętność nieszablonowego myślenia i elastyczność poglądów to cechy które pozwolą przeżyć, poszerzają wachlarz możliwości o te, które w...

Dla mnie najważniejsze byłoby, by nigdy nie upadła jedna rzecz mianowicie to, iż wszyscy jesteśmy rodziną i musimy o siebie dbać by przetrwać. Najważniejsze jest trzymanie się przy sobie, pomaganie w potrzebie i zaufanie sobie nawzajem. Nawet jeśli byłaby w niej miłość, zrozumienie czy też poczucie wspólnoty, obejmowałaby tylko parę jednostek na pewno nie wszyscy by sobie ufali czy sobie nawzajem pomagali. Jeśli każdy będzie dbał o drugiego człowieka jak o swojego, brata czy siostrę, nic nie będzie wstanie ich zniszczyć czy próbować przeciwstawić przeciwko sobie.

Dla mnie najważniejsze byłoby, by nigdy nie upadła jedna rzecz mianowicie to, iż wszyscy jesteśmy rodziną i musimy o siebie dbać by przetrwać. Najważniejsze jest trzymanie się przy sobie, pomaganie w potrzebie i zaufanie sobie nawzajem. Nawet jeśli byłaby w niej miłość, zrozumienie czy też poczucie wspólnoty, obejmowałaby tylko parę jednostek na pewno nie wszyscy by sobie...

Pierwsze, co przyszło mi do głowy to właśnie "miłość". Ale czy to nie zbyt banalne, czy można ją w ogóle uznać za cechę?
Później przeczytałam w jednym z wywiadów z Jackiem Pulikowskim, że miłość rodzi dobro i tylko dobro.
Teraz jestem już pewna, że miłość może nie tylko podtrzymać iskrę humanitaryzmu, ale nawet wywołać jego pożar. Jest ona jedyną cechą, która może uchronić nas przed złem, a także przynieść ulgę w cierpieniu. To nasze panaceum, antidotum, nasza opoka.

Pierwsze, co przyszło mi do głowy to właśnie "miłość". Ale czy to nie zbyt banalne, czy można ją w ogóle uznać za cechę?
Później przeczytałam w jednym z wywiadów z Jackiem Pulikowskim, że miłość rodzi dobro i tylko dobro.
Teraz jestem już pewna, że miłość może nie tylko podtrzymać iskrę humanitaryzmu, ale nawet wywołać jego pożar. Jest ona jedyną cechą, która może...

Co jest potrzebne w zniszczonym świecie żeby ludzie nadal byli ludźmi? Wielkie słowa jak miłość, empatia czy współczucie do drugiego są ważne ale sądzę, że kiedy każdy z ocalałych miałby w sobie inną maleńką iskierkę, świat stałby się od razu lepszy. To niewielkie światełko w każdym człowieku to RADOŚĆ Z ŻYCIA. Bez względu na to jak obdrapane i brudne stają się domostwa, jak ludzkie ubrania zmieniają się w szmaty a większość ludzi jest niedożywiona klepiąc biedę nadal należy czerpać radość z życia. Codzienna świadomość, że dane nam było nie zginąć w paszczy napromieniowanego mutanta powinna dawać siłę do czynienia świata lepszym. Wtedy i miłość i współczucie samo przyjdzie a kto wie, może wtedy przyjdzie też czas na radość, śmiech i tańce. Ujrzeć piękno tam gdzie go nie ma, a to w odbijającym światło ogniska kawałeczku lustra, w pięknych oczach umorusanej dziewczyny albo dostrzec uśmiech pod zmęczoną twarzą styranego wojaka. Widzieć to i zarażać tym innych to jest dopiero coś...

Co jest potrzebne w zniszczonym świecie żeby ludzie nadal byli ludźmi? Wielkie słowa jak miłość, empatia czy współczucie do drugiego są ważne ale sądzę, że kiedy każdy z ocalałych miałby w sobie inną maleńką iskierkę, świat stałby się od razu lepszy. To niewielkie światełko w każdym człowieku to RADOŚĆ Z ŻYCIA. Bez względu na to jak obdrapane i brudne stają się domostwa,...

Różne grupy mają własne cele i uważają że są ważniejsze od spraw innych. Często używają nieetycznych środków, żeby udowodnić swoje racje mając je za jedyne słuszne.
Kiedyś takimi "grupami" były nazistowskie Niemcy i radziecka Rosja. Dzisiaj samozwańcze państwo islamskie. Takie zachowania mają miejsca w mniejszej skali jak sekty, różne organizacje itp.
Otóż wszystkie te grupy opierały się na fanatyzmie. Bezkrytycznie podchodzili do swoich ideologii, indoktrynowali podległych im ludzi żeby myśleli tak samo. Myślących inaczej trzeba się pozbyć.
Jak wiemy nic dobrego to nie przyniosło.
Moim zdaniem trzeba uczyć ludzi "antyfanatyzmu" i "nieegoizmu". Nie jesteśmy sami na świecie i nasze zdanie nie zawsze będzie najważniejsze. Świat nie będzie kręcił wedle naszych przekonań i trzeba się z tym pogodzić, a nie udawać że jest, inaczej. Można kogoś do czegoś przekonać, a nie narzucać siłą swoją wole.

Różne grupy mają własne cele i uważają że są ważniejsze od spraw innych. Często używają nieetycznych środków, żeby udowodnić swoje racje mając je za jedyne słuszne.
Kiedyś takimi "grupami" były nazistowskie Niemcy i radziecka Rosja. Dzisiaj samozwańcze państwo islamskie. Takie zachowania mają miejsca w mniejszej skali jak sekty, różne organizacje itp.
Otóż wszystkie te...

Myślę, że jedyne co jest w stanie utrzymać społeczeństwo jako jedność, to poczucie wspólnoty. Każdy musi czuć, że jest wartościowym, cennym członkiem zespołu. Nieważne, jakie zostało mu przydzielone zadanie: czy jest stalkerem, pasie świnie czy jedynie kroi grzyby na herbatę - musi wiedzieć, że jego praca ma głęboki cel. Nie jest jedynie trybikiem w maszynie, a jej nieodłączną częścią, bez której nic nie może funkcjonować. To uczy również szacunku do innych. Być może w tunelach nie leżałoby tyle rozkładających się ciał, gdyby każdy o tym pamiętał.

Myślę, że jedyne co jest w stanie utrzymać społeczeństwo jako jedność, to poczucie wspólnoty. Każdy musi czuć, że jest wartościowym, cennym członkiem zespołu. Nieważne, jakie zostało mu przydzielone zadanie: czy jest stalkerem, pasie świnie czy jedynie kroi grzyby na herbatę - musi wiedzieć, że jego praca ma głęboki cel. Nie jest jedynie trybikiem w maszynie, a jej...